მე აღარ მჭირდები

და ისევ ისე, კვლავ ისევ მტკივა და ისევ ისე, კვლავ ისე მიყვარს და სადღაც შორს, ის ჩემგან მიდის გაქრა წავიდა, ჰორიზონტს იქით.. წვიმის წვეთები, ისევ მასველებს ცრემლებს მიმალავს, სხეულს ასველებს გულის ყვირილი, გონებას ესმის გონება კიდევ, ჩემ სხეულს

ჰო... იცეკვე...

ჰო... იცეკვე, ბობოქარო ჩემო სულის ნაწილო, შემოუნთე სხეულს ალი უდაბნოთა მშვენებავ, სიყვარულის სიტკბოება მინდა გაგინაწილო, შარბათით და ვნების ალით დავთვრეთ შეუსვენებლად.

წვიმაში ცეკვავს პატარა ქალი ...

წვიმაში ცეკვავს უცნაური პატარა ქალი, სურვილი იწვის მის მოთეთრო, ვიწრო კაბაში... ფარული ვნება, მოგიზგიზე, ეული წამი - ეს სასურველი და საოცრად ლაღი თამაში! და სითამამის თითოეულ მოზომილ რხევას მოსდევს უჩუმრად, უცნაურად რღვეული ზღვარი და თითოეულ

მე შენთან მოვალ...

შენს ფანჯარასთან, გარიჟრაჟზე, მზის სხივად მოვალ, ღამის წყვდიადში შემოსეულ შევმუსრავ ეჭვებს, სანამ ბნელეთის ლეგეონით დაისი მოვა, მინდა სითბოს და ნატვრას შუა თვალებში გეწვე.

და იყო ასე ...

უცებ რომ გნახე პირველად, მივხვდი, რა და რატომ მაკლდა და რომ უშენობით დაღლა არ მომიწევდა, მწამდა! ასე ვვოცნებობდი შენზე, გელოდი სანატრელ ვარსკვლავს! ისე არ მინდოდა წასვლა, რომ არ გავურბოდი ამ ხმას! და მზე ჩაიღვარა წუთში, როცა შემომხედე ახლა! გრძნობა

მაიმასკო

დედაჩემი ავადაა . ექიმებმა დიაგნოზი დაუსვეს. სამედიცინო ტერმინებს ვერ ვიმახსოვრებ და რა ჰქვია ზუსტად ვერ გეტყვი, ცოტა უცნაური და გრძელი სახელი აქვს, შენი სახელისგან განსხვავებით, ჰარი. სიცხეს შუბლზე ტუჩებით ვუზომავ . როცა ვხვდები რომ მხოლოდ ასეთ

შარიშურობენ... მოგონებები

შარიშურობენ გაცრეცილი ძველი ფურცლები,გახუნებულან საუკუნის უაზრო წლები,მეჩხერ აზრებში უცაბედად დაიწყო თოვა...არ გაიკვირვო უნებლიედ შექმნილი გლოვა!ჩუმად გიწერ მონატრების უცხო შესანდობარს,ცრემლს გიმალავ უაზრობის უკეთ შესაცნობად

ცხოვრების გზა

იფიქრე... სანამ ვაშლს ამბორჰყოფ ტუჩებით,სანამ მზე ჩაქრება, მანამდე იფიქრე..დაცარიელდება საღამოს ქუჩები,და გული ზეცისკენ გაჰყვება იმ ფიქრებს. იფიქრე... ღირს ასე წარსულის გაწირვა?დრო რომ მოიტანდა, ამას ხომ ხვდებოდი,იფიქრე და ნურას მიიღებ დაცინვად

მტკივა

ღამე დასეირნოს ქარიანი გულით დიდი ლოდი მიკავის არც ამინდი არის დარიანი ხეებს შორის სევდის გრიგალია სისხლი მიდუღდება ძარღვებში და პირშე სული ხელით მიკავია ახლა ამ სამყაროს ნეტავ რატომ სძინავს როცა არაფერი მიხარია მოდი დავიყვირებ

მარტოობას მივყავდი

ზოგმა დამიკიდა, ზოგმა დამივიწყა. ვიღაცას ვუყვარდი და უცებ გადავუყვარდი. მე ვტიროდი, შენ იცინოდი. მე გელოდი, შენ კი არ ჩნდებოდი.