უსათაურო (1)

მე ნიკა ... ვარ, ჩემი ცხოვრება მომწონს, სიმპატიური ფულიანი, სხვა რაღა უნდა ბიჭს რომ ნებისმიერი გოგო რომელსაც კი მოისურვებს ხელში ჩაიგდოს.თუმცაა ყველა დამთანხმება რომ ზოგჯერ ეს ყველაფერი გბეზრდება და არაფრის მიზანი აღარ გაქვს.

ჩემი რაპუნცელი - სრულად

-მე მინდა ახლავე ცოტალ გამომყვე ! - სად მქონდა მთვრალს აზროვნების უნარი მაგრამ ამ 5 სიტყვის გაგონებისას თვალები ისე დავჭყიტე და დავქაჩე კინაღამ ბუდიდან გადმომივარდა ... -მეეე ? - ისე შევიცხადე გეგონებოდათ უნდა მოგკლაო მითხრა -არა გიგა და ნიკო შენ

რთულია,ძალიან რთული!..

ნუთუ აღარ არსებობს ამ ქვეყნად სიკეთის,სიყვარულის წყარო...რატომმ???რა ამაზრზენია სამყაროო ეს შურით გაჟღენთილი ბრბო ერთმანეთისთვის რომ არიან უცხოო ამ ყველაფრის მიზეზი შურია... რთულია ყველაფერი,ძალიან რთული!..

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 11

სახლში მარტოდ დარჩენილი ელენი, მოუსვენრად იყო. ღელავდა, რადგან არ იცოდა ლუკას მშობლებს რა რეაქცია ექნებოდათ მის გაცნობაზე. ან თვითონ, როგორ მიიღებდა მათ. თითქმის მთელი ღამე ფიქრებში გაატარა. დილით, ცუდ ხასიათზე გაეღვიძა.-როდის უნდა წახვიდე? კითხა

სხვა დროს შეიძლება ვეღარც შეძლო ასე ტირილი.

მიაბიჯებ ქუჩაში, მიყრუებულ ადგილას. გვერდით ჩავლილი მანქანის ძრავის გუგუნი გაფხიზლებს ფიქრებში ღრმად ჩაძირულს. ყურთასმენას მუსიკა გიხშობს, ღმერთმა დალოცოს ყურსასმენის გამომგონებელი. ბოლო ხმაზე ისმის სიმღერა, რომელიც სულში გწვდება, შიგნეულობას გაცლის

წვიმის ქალი

ასეთ არაფრით გამორჩეულ ვითარებაში,სადაც ყველაფერი გაცრეცილი და წვიმის ფერი უნდა ჩანდეს,ყურადღება მიიქცია ერთმა ფაქტმა,ამდენ "მეჩქარება" ადამიანში,ერთი,მხოლოდ ერთი არ ჩქარობდა,არც არაფერს იფარებდა თავზე.ის იყო უნდა მეფიქრა გიჟიათქო,რომ გამახსენდა,მეც

მამაკაცი მეტროდან (ნაწილი პირველი)

-დილა მშვიდობისა ! -ცივი, უხეში ხმა მოხვდა ჩემს ყურთასმენას და ადგილზე გამყინა. -შენ არ მომესალმები? -ისევ უხეში და ზედმეტად ცივი იყო მამაკაცის ხმა. ისეთივე ცივი, როგორიც მისი გამოხედვა. ნელა მივტრიალდი მისკენ და ისევ შიშმა დამიარა მთელ სხეულში

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეოთხე

- ტუჩი მოვიკვნიტე და ვიგრძენი როგორ დამეცა წვიმის წვეთი მაჯაზე-წვიმას იწყებს წავიდეთ - მითხრა თუმცა ვიჯექი ფეხები მოკეცილი მქონდა ნახევრად და თავი მუხლებზე მედო-წასვლას არ ვაპირებ მიყვარს წვიმა შენ თუ გინდა წადი - ვუთხარი და თმები წელზე გადავიყარე

შენმა სიკვდილმა გამაძლიერა! (დასასრული)

სწრაფად განვლო ამ სამმა კვირამ, ქორწილი მოახლოვდა, ოთახში თეთრკაბაში გამოწყობილი ლიკა შემოვიდა და ხელში თაიგული ეჭირა, მისი სილამაზე ყველა ყვავილის სილამაზეს ფარავდა.. მისი მეჯვარე ნინი (ლიკას მეგობარი) ხოლო ჩემი სანდრო იყო.. ხელი იუსტიციის სახლში

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 11)

-რა მოხდა მითხარი? სად ვარ? თოჯინა? და ხელს დახედა.... ხელზე სრულებით არაფერი არ სჭირდა.... დიდი ხანი უყურებდა... შემდეგ ისევ რატის შეხედა, რომლელიც დუმდა... -გეფიცები ეს გაჭრილი მქონდა? სად ვართ? აქ როგორ აღმოვჩნდი? რა ხდება ვინმე ამიხსნის?