ნუ გეშინია

ნუ გეშინია აღარ ვერ ცუდად, კვლევაც დავდივარ საკუთარ ფეხით. ნუ გეშინია კვლავ მსტუმრობს მუზა, რომ დაგიწერო ახალი ლექსი.

შეთავსებით ძიძა (თავი 10)

-უფ, გადავრჩი!-ამოვიქშინე ხმის კანკალით და შუბლზე მიწებებული თმა გადავიწიე. არეული ნაბიჯით ჩსვუყევი კიბეებს და ის იყო სადარბაზოდან გავედი, თავში ნათქვამი რომ გადავხარშე და ყურები ისე დამიგუბდა, ვეღარაფერს ვეღარ აღვიქვამდი. -რაო-ო?! რა

სათნოების სახლში

პატარა გოგონა ვიღაც ქალმა ხელჩაკიდებული მიიყვანა „სათნოების სახლში“ ქალი – შენ აქ დარჩები /უთხრა და წავიდა/ ახალგაზრდა ქალმა ხელი ჩასჭიდა, გაიღიმა, მთავარ ოთახში შეიყვანა და სხვა ბავშვებს გააცნო.– ეს ლინდაა, გაიცანით, დღეიდან ჩვენთან

მოგონებების ზღვაში (1)

" ნინია!.... თუ შენ ამ წერილს კითხულობ, ესეიგი მე უკვე წავედი შენგან.. არა არა არ წავსულვარ შენთანვალ ოღონდ მარცხნივ და ქვემოთ... ვიციი ურემოდ ძალიან გაგიჭირდება მაგრამ იცოდე მე სულ სენთან ვარ.. ყოველთვის გაიხსენე ზღვა და ის საღამო... ვიცი, ახლა

რეალური საფრთხე (XI, დასასრული)

იმდენად სწრაფად მიაქროლებდა მანქანას დემეტრე, რომ ელენე თვალის გასწორებას ვერაფერზე ასწრებდა. ასე სწრაფად არასდროს ევლო და ცოტა ეშინოდა კიდეც. რა გარანტია უნდა ჰქონოდა, რომ სადმე არ გადაიჩეხებოდნენ, თუმცაღა რამდენჯერ თქმა დააპირა, დემეტრეს

ღიმილი-მე,რომ მიყვარდა

მაგიდასთან დავსხედით. სანდრომ ალბათ ჩემი ბოლომდე სიამოვნება გადაწყვიტა და გვერდით მომისკუპდა. ისეთი სასიამოვნო სურნელი ჰქონდა ლამის მის მკერდზე მივესვენე. ჩუმად გავაპარე მისკენ თვალები. საშინლად სერიოზულად გამომეტყველება ჰქონდა. ხელით პერანგის

წერილი საიქიოდან

ისევ ხელში მიჭირავს გული,არ ვუშვებ...ვებღაუჭები..იქნებ სწორედ იმ გულჩასაჭდს ვეძებ,რომელიც დავკარგე...ვეძებ და ასე გრძელდება მარადიულად...ვინ იცის თუ ვიპოვი მას...იქნებ ეს შეუძლებელია,მაგრამ მაინც მიჭირავს ეს მფეთქავი არსება..

ტიტანი (1)

- შენ თუ ამ გოგოს დაკერავ ძმაო, მართლა ძეგლს დაგიდგამ! (საბა)- შანსი არაა. შენც ხო იცი რო შანსი არ აქვს? (ლაშა) - დავკერავ... ყველას ვკერავ! ერთი თვე მომეცი.- ერთ თვეში თუ შენი გახდება იმ თანხას გაჩუქებ რაც მამაშენის ბიზნესის დასაბრუნებლად გაკლდება.

ჰამლეტი

კიდევ გვყავდა ერთი დაქალი,მარიამი.გარდაიცვალა.საკმაოდ მტკივნეული თემაა ჩემთვის და ისე დავტოვებ.უბრალოდ სიცოცხლეზე მეტად გვიყბარდა სამივეს ერთმანეთი,მარის გარდაცვალებამ ძალიან შეგვცვალა,მაგრამ შემდეგ უკვე ჩვენს საქციელებს,რომ გადავხედეთ,"მარის არ

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (15)

-აუ ძაან მეუხერხულება თქვენი რაა...-დაიწყო მაკომ როგორც კი დივანზე ჩამოვჯექით და დავიწყეთ ბჭობა თუ რომელი დათმობდა თავის ოთახს. -კარგი მააკ,-ვუთხარი მე-მაგას როგორ ამბობ? დახმარება დაგჭირდა და ჩვენც გეხმარებით.. არის აქ რამე ისეთი რაც უნდა