ბავშვობიდან დანგრეული ცხოვრება-ანუ გავხდი მეძავი (თავი 5)

როგორც იქნა გადავფოფხდით მე-12 კლასსში, ბოლო წელი სკოლაში, ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა მაგრამ ამ ბედნიერებას გამოცდები გვიფრთხობდა ატეხილი ხბოები რო ფრთხვებიან ისე.. მარტივად რომ ვთქვათ ნანუკაც გაუფრინდათ სკოლიდან როგორც ქეთოს მერცხალი და დარჩნენ

დაბრუნება (4)

-რა დაა.._საბას მოვუყევი და სიცილით იგუდებოდა. თურმე ანას და გიოს კვერცხის შეწვა დომებით და.. მერე ბიჭები გავაცილე საბასთვის არაფერი მითქვია "მასზე" რატომ მეძინა... სკოლისთვის მოვემზადეთ ლელო შვებულებაში გავუშვი დაისვენოს მაგანაც.. მოვემზადეთ მე

სამეფო კარზე [8]

დილით უჩვეულოდ კარგ გუნებაზე გაიღვიძეს აქეთ გაბელიამ და იქით კონსტანტინემ. ორივე თითქმის ერთდროულად გამოვიდნენ ოთახებიდან. ბაგრატიონი დაინახა თუ არა, უკან შევიდა გაიანე, ლამაზად დაკეცილი მოსაცმელი გაიტანა და წინ „აეტუზა“.

მდიდარი მოსამსახურე [9]

-ჭკვიანად იყავით, თორემ ქორწილში არ დაგპატიჟებთ. თითი დაუქნია იოანემ საზოგადოებას. ისეთ სიჩუმე ჩამოწვა ირგვლივ ბუზსაც კი შერცხვა და სუნთქვა შეიკავა, ალისიაც დაიძაბა სასურველს ხელი მაგრად მოუჭირა და თვალებ გაფართოებულმა ახედა, იოანეს გაეღიმა,

–ქურდი შეგიყვარდა? (ნაწ. II)

სუნთქვა შეეკრა. ამაზე უარესი რაღა უნდა ეთქვა უცხო პირს, რომელიც მის სახლში რაღაცისთვის შემოვარდნილიყო? რომ გადაგექექათ სამყაროს თითოეული წამის ისტორია, რომ გემოგზაურათ დროში, ისეთ მისტიკურ თვალებს ვერ იხილავდით, როგორიც ლუბამ დაინახა, როდესაც

"შენ არავინ გგავს!"[ნაწილი 4]

დანარჩენი უკვე აღარ მახსოვს... როგორ დამთავრდა ლუკას დღე, როგორ აღმოვჩნდი ლაშას მანქანაში და ჩემს ოთახამდე როგორ მივააღწიე. ჩემი ტვინის თითოეული უჯრედი ფიქრობდა თუ რა მოხდებოდა ხვალ... ბოროტმოქმედს ნამდვილად არ ჰგავდა და დაშავებითაც არამგონია რამე

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 7

აი აქ კი ჟრუანტელმა დამიარა ტანში, ჯერ დედაცემს გავხედე, მერე მამაჩემს თავი ჩავხარე და ვცდილობდ.ი არ მეტირა, დედაჩემი გვერდით მომიჯდა.-რა მოხდა გუშინ?.- ისევ იკითხა მამაჩემმა -მამა, არაფერი...- ძლივს ვთქვი და წამოდგომა დავაპირე -როგორ არაფერი, შენ

ალექსანდრეს ალექსანდრა შეუყვარდა (თავი II)

დილით, ასე თორმეტ საათზე კარზე ვიღაცამ ზარი დარეკა. მაშინვე წამოვხტი, გოგონები არ გამიღვიძებია. ჩაცმა დამეზარა და იქვე მიგდებული თეთრი პლედი შემოვიხვიე. სირბილით ჩავიარე კიბე და პირველ სართულზე აღმოვჩნდი. სწრაფად გავაღე კარი და... ჩემდა გასაკვირად

7 გარდამავალი წამი (ნაწილი მეოთხე)

დილით თვალები რომ გავახილე,ოთახში მზის სხივები ირეკლებოდა მერე რა რომ ზათარი იყო , დღე არაბუნებრივად თბილი გათენდა,ვფიქრობდი,ალბათ ბუნებაც იზიარებდა ჩემს ბედნიერებას მერე კი ჩემს თავზე მევე მეცინებოდა მაინც რა სულელი ვარ

მისაკუთრებული ბედნიერება 3

-არ შემიძლია-წავიჩურჩულე დამნაშავესავით..ორივემ ნაღვლიანი თვალებით გამომხედა,დავითს ჩემს გარეშე არუნდოდა წასვლა ლევანს მისი დატოვება არუნდოდა ჩემთან-მხოლოდ ცოტახნით-მითხრა მამაკაცმა-არ შემიძლია,არ ვარ მიჩვეული დიდ ოჯახში ცხოვრებას-ყველანაირ პირობაზე