ჭავჭავაძე(თავი1)

ელე ალექსანდრე ნიკა ლუკა საბა მარი გიგა!ადამიანები რომლებიც მთავარია ამ ისტორიაში,ადამიანები რომლებსაც ყოველთვის წაიკითხავთ აქ.მკფრთხილად მიჰყავს მანქანა.ცდილობს გზა გაიკვალოს თოვლში.ხშირად სარკიდან გამოანათებს ხოლმე მის ლურჯ თვალებს

მარტო ყოფნა,შორს გაფრენა მინდა!..

მეც ადამიანი ვარ და მეც მტკივა გული მაქვს და არა რკინა ცას ვუყურებ,ვარსკვლავები ცვივა ციდან შენზე ფიქრები არაფრად ღირდა არ მინდა ჩავიძირო ოცნებებში ხშირად მარტო ყოფნა,შორს გაფრენა მინდა იქ,სადაც არავინაა და არც გტკივა იქ,სადაც მუდმივი,არა დროებითი

საცოლე ქირით.. (7)

ლუკამ მძინარე ნინი დატოვა და გამთენისას სახლში ქურდივიტ შეიპარა მაგრამ როგორშეიძლება რამე არ დამართნოდა მაგიდას მიერტყა და მასზე დადგმული ვაზა პირდაპირ ნატას ოთახის წინ დაეცა თუმცა მისდა გასაკვირად ნატა არ გამოჩენილა სუნთქვა შეკრული თითისწვერებზე

პირველი სიყვარული

ბავშვებო ეს ისტორია არის ნამდვილი.კომენტარები დაწერეთ და თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ. -თამარ ადექი,სკოლაში დაგაგვიანდება.დილით დედის თბილმა ხმამ გააღვიძა თამარი. -აუ დედიკო არ მინდა სკოლაში,გარეთ სიცივეა,შემცივდება.დედის

ისმინე ჩემი უფალო!

ჩემს ქალაქს,რომ ვუყურებ ვხვდები,რომ მე სხვაგან მინდა.არვიცი რამდენი ფიქრობს ჩემსავით,მაგრამ ვიცი,რომ არის ვიღაც... ვიღაც ვინც მიხვდება,რისი თქმაც მინდა.მინდა,რომ წავიდე შორს,იქ სადაც ვერავინ მიპოვის და ბედნიერი ვიქნები.იცით როგორი რთულია,როცა

გამომძიებელი 2

სირენების ხმაზე, გამომუშავებული რეფლექსით წამოვდექი და გარეთ გავიხედე. პოლიციის მანქანიდან ჩემი უფროსი გადმოვიდა და სახლისკენ წამოვიდა. მე შეშინებული ჩავედი ქვემოთ. ჯერ ლიზის გავხედე კითხვის ნინშიანი თვალებით მან კიდე თვალი ვერ გამისწორა. ესე იგი

უეცარი ბედნიერება 6

სამზარეულოში შევედი და სკამზე კომფორტულად მოკალათებული სანდრო დავინახე, შევევედი ტუ არა მაშინცე შემეომხედა მე კი თვალი ავარიდ -რატო არ გძდინავს ? თუ ფიქრებმა ძილის საშუალებას არ მოგცეს?-მითხრა და ჩემკენ წამოვიდა -უბრალოდ წყალი მინოდოდა,-ვუთხარი

Давай за жизнь (5)

ტასო მთელი დღე უაზროდ იღიმოდა,ბევრჯერ გაუკეთა სხვებსაც მსგავსი,მაგრამ ამ წამს სხვა გძრნობა იპყრობდა და ძალიან მსოოწნდა ეს გრძნობა...მასაც შეიძლება გავუგოთ მთელი ცხოვრება მამიკოს ბიჭები „ეჩალიჩებოდნენ“და არცერთს არ გაუკეტებია ისეთი რამ რაც მას

დემონი დედამიწაზე(3)

კარებს ფრთხილად ვხურავ,რომ არ გაჯახუნდეს და მის სიტყვებს უკეთესად ვიაზრებ რაც დაახლოებით ასე ითარგმნება "თუ მეტს არ გადაიხდი შენს საწოლს მალე ახალ პატრონს მოვუძებნი", გამოდის რომ საძინებლისთვის უნდა გადავიხადო და აქამდეც ვიხდიდი. არავითარი

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (1)

მწველ მზერას ვგრძნობ ზურგში. ნაბიჯს ვუჩქარებ. სულ ცოტაც და მომიახლოვდება. უკვე შიშისგან ყვირილი უნდა დავიწყო, რომ ვტრიალდები და საკმაოდ სიმპათიურ ყმაწვილს „შევეჩეხები“