ომგამოვლილები (თავი2)

პალატაში მწოლიარე მიტკლისფერი დემეტრე, რომ დავინახე ძალიან შემეშინდა ,თუმცა მისმა ღიმილმა ყველა შიშს აჯობა, მეც გამეღიმა. ჩემს დანახვაზე დედამისი წამოდგა და ლალიკოსთან ერთად დატოვა პალატა, მე კიდევ მიუახლოვდი დემეს და მარცხენა ხელი მაგრად მოუჭირე

ქაოსური გრძნობები (დასასრული)

1 თვე გავიდა რაც ელო გადავიდა დიმასგან. ამ ხნის განმავლობაში საერთოდ არ შეხმიანებიან ერთმანეთს. ელო შედარებით ნაღვლიანი იყო ,ვიდრე ოდესმე. ეგონა რომ დიმა ერთხელ მაინც დაურეკავდა,მოიკითხავდა ან რამე მსგავსი,მაგრამ არაფერი! არც ერთი ზარი არ

"მომაკვდინებელი სიცხე"(7)

ფრთხილად შეაღო ოთახის კარი და ოთახი მოთვალიერა,როგორც დატოვა ყველფერი ისევ–ისე დახვდა.უკმაყოფილება გამოეხატა სახეზე..უხეშად მიყარა გვერდით ჩანთა და ფეხსაცმელები...ერთი მოძრაობით კი საწოლზე აღმოჩნდა..ისევ ნიკას სურნელი აქვს თეთრეულს.არა არა და

ფულზე ღირებული-9 თავი

ცხოვრება?!ცხოვრება ერთი დიდი ხუმრობაა... გიჟი მარტი... ჩვენ არ ვიცით როდის გაგვახარებს და როდის გაგვთელავს ფეხქვეშ...მაგრამ!...ოდესმე ისევ გამოიდარებს. ადამიანმა არასოდეს უნდა ჩაიქნიო ხელი და თუ მაინც დანებდი გახსოვდეს,რომ ყოველ ზამთარს სიცივე ბოლოს

მანდატური 3

-რა მოხდა ? სახე არ შეიამჩნია ისე კითხა -ფისო გადამიხტა წინ ისიც უეჭველი კლიმაქსიანი იყო და მაგიტო შემივარდა კინაღამ ბორბლებში არა ყველა კლიმაქსიანი მე როგორ უნდა გადამეყაროს ? სერიოზული სახით იკითხა გვირგვლიანმა და გაბრაზებულ მარიამს მზერა გაუსწორა

კალათბურთელის გოგო ხარ!

Hეი ყველას :* მე ვარ ანიკა 19 წლის ერთი გიჟი თავქარიანი გოგო.მუქი ქერა თმა მაქვს,კურნოსა ცხვირი და დიდი ცისფერი თვალები.მიუხედავად ჩემი აღნაგობისა შეყვარებული არ მყოლია ,არვიცი უბრალიდ არ მინდოდა,ან მზად არ ვიყავი ამ გრძნობისთვის, რადგან მინდოდა რომ

დაგივიწყებდი, მაგრამ ვერ ვასწრებ...(4)

გადიოდა დრო უფრო და უფროო თბილები ვხდებოდით ერთმანეთის მიმართ უფრო მეტ სიყვარულს გამოვხატავდით და რაც მთავარიაა ბედნიერები ვიყავით...ნეტავ რა იყო ამ ბედნიერების მიზეზი,მართლაც რომ ძალიან პატარაა რაღაცაც კი კმარა ბედნიერებისათვის....საბა მიყვარდა და

როგორ მოვიდე მე შენამდე

როგორ მოვიდე მე შენამდე... ამ გაზაფხულზე... როცა ამ მარტმა... შენთან მოსვლა უკვე დამასწრო... როგორ მოვიდე... როცა უკვე გზაც გაიბზარა... და სიყვარულმაც... შენგან თითქოს... უკვე გამაქრო... ღმერთსღა შევკადრე... ეს გრძნობები გადაემალა... გულს ვერ

არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი

სახლიდან, ანერვიულებული გამოვედი და გადავწყვიტე, ჩემ საიდუმლო ადგილას წავსულიყავი. თუმცა ეს ადგილი ყველამ იცის, ხალით სავსე ბაღის მაგვარი ტერიტორიაა, მაგრამ მე განსაკუთრებული ადგილი აღმოვაჩინე, რასაც ჩემი ვუწოდე, რადგან იქ

გაზაფხულს გავცვლიდი შენს ერთ კოცნაში ... 18

-წამო რაა - ხელზე მოვქაჩე და ფერწასულს ავხედე -შანსი არაა - თავი გააქნია და ერთხელ კიდევ ააყოლა თვალი უზარმაზარ ბორბალს -გეშინია ფისო? -სიცილით ვკითხე და იმის გაფიქრებაზე რომ გუკას რამის ესინოდა მეც გამეცინა -აუ მაშო მართლა არ მევასება ეს ბორბალი