ნანო #დასასრული

- არ მინდოდა ადამიანების სახეები დამენახა. კომპანიაშიც ძალდატანებით დავბრუნდი. ყველას თავს ვარიდებდი. მეზიზღებოდა, რომ დედაჩემის სხეული მიწის ქვეშ იყინებოდა და ამ დროს ადამიანები დედამიწის ზედაპირზე დააბიჯებდნენ.

შემიყვარებ! (დასასრული)

ელექსანდრე თვალებში ჩააცქერდა სუნთქვა არეულს ცოლს, რომელიც მღელვარებისგან და დაძაბულობისგან ერტადგილზე მიყინულივით იდგა

შეჯახება ზევსთან (თავი 18) დასასრული

-სუნთქვა რად მინდა კი არ ვმშობიაროობ_ტირილს უფრო მოუმატა ნინიმ და მუჭებით მოიშორა ცრემლები, -ჭკუიდან ვიშლები მისი ბოლო წინადადება რომ მახსენდება, იქნებ და მართლა დავიგვიანე და სხვა შეუყვარდა? ორ თვეზე მეტი გავიდა.

ჩემზე უნდა დაგელაპარაკო... (თავი5) დასასრული

"ჯობდა, წერილები თანმიმდევრულად გამოგეგზავნა. იმდენმა ემოციამ მოიყარა ერთად თავი, რომ ცოტათი არაკომფორტულია. მიუხედავად იმისა, რომ ხუთი წელია ერთად აღარ ვართ, მიჭირს მოგისმინო, როგორ საუბრობ სხვაზე. ამაზე არასოდეს დავფიქრებულვარ და არც მინდა ამის

ახალი სიცოცხლე IV თავი (დასასრული)

თუ შექმნი ნამდვილ ისტორიას,მაშინ გჯეროდეს იმის , რომ ერთ მშვენიერ დღეს მოვა ვიღაც და შენი ცხოვრების რაღაც ნაწილს ფურცელზე გადაიტანს...

...რომ არ უნდა გიყვარდეს სრულად (დასასრული)

ვიდრე მე სამზარეულოში ვიჯექი და ლელას სუფრასთან მიტანამდე ვუჭამდი კერძებს, ბაღში გასასვლელი კარიდან, ბავშვებთან ერთად ცეკვა-თამაშით შემოცვივდნენ გოგი, ნანა და ლალიკო. მათთან სწრაფად გაჩნდა დიმა, ალექსანდრე და ანა გულში ჩაიკრა. მათი სახით

შენთან ერთად I ნაწილის დასასრული

“ძილის წინ ყოველთვის არის გარდამავალი წამი, როცა საკუთარი თავი ყველამ ვიცით” – გურამ დოჩანაშვილი

კოწახურის კანფეტები VIII (დასასრული)

- დააგვიანე. - გაუღიმა ლევანმა. - რით ვერ შეეჩვიეთ შეფ? - ყავა მაგიდაზე დაუდგა და თვალებში ურცხვად შესცინა. თან ამოწმებდა უკვე გაიგო ლევანმა თუ ჯერ არა. - შენ ყველაფერს მაჩვევ, ნელნელა პატარავ. - წამოდგა მამაკაცი და კატოს დასცხა. - კიდევ რას? - არ

იძულებითი ქორწინება დასასრული

ლაშას ძალიან გაუჭირდა მიას დარწმუნება, მაგრამ მაინც შეძლო დაეთანხმებინა და შესულიყო დასაწერად, რამდენიმე საათი მოუთმენლად ელოდა მის გამოსვლას

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (დასასრული)