ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს (მეორე ნაწილი სრულად)

დილაა,მე კი წვიმის ლანდივით ავყოლილვარ გრძნობებს...ღია ფანჯრიდან ჩიტების ჟღურტული მესმის.ამ წამს ისეთი ბედნიერი ვარ...მგონი ამად მიღირდა ყველა ის წუთი,რაც განვიცადე.მთელი სხეულით ზედ ავეკარი ...

მებრძოლი (თავი მეორე)

ლილე დაინახეთ,რომ სიოცხლით სავსეე და ლაღი გოგონაა,მაგრამ ამ სიცოცხლით სავსე გოგონაშიც არის სადღაც გულის სიღრმეში ტკივილი,სევდა,რომელსაც არ იმჩნევს,სწორედ აქედან ჩანს მისი სიძლიერე და მებრძოლის თვისებები.ის ყოველთვის ცდილობს ბედნიერებისთვის

გაუთვალისწინებელი შემთხვევა (სრულად)

რატის 25 წლის იუბილე იყო. მთაწმინდაზე სეირნობდნენ მანქანით. უზარმაზარი საკუთარი სალისკენ გაახედა ხატიამ. -აი იმ სახლს ხედავ? -კი. -ბავშვობიდან ჩემი ოცნებაა, რომ ის სახლი მქონდეს. -ჩემხელა რომ გახდები, უეჭველი გაჩუქებ. რომც ვიჩხუბოთ, მაინც გაჩუქებ.

უკუნეთს უხდება რითმა (მეორე თავი)

რამდენიმე საათში ისეთივე დაღლილს გამომეღვიძა, როგორმაც დავიძინე და ამან სულ უფრო ამირია, ისედაც არეულ-დარეული ხასიათი. ფხიზელი ძილი მაქვს, თუმცა ახლა ვერაფერს დავაბრალებ ჩემს გამოღვიძებას. საუკუნესავით გამეწელება ხოლმე წუთობით ძილი და თითქოს ჩემს

ლურჯი მოგონებები (თავი მეორე)

ორშაბათი დილა. ელიზაბეტი ისევ თავის ადგილას იყო და კარებს გამალებით გასცქეროდა. გადაწყვეტილი ჰქონდა რომ დღეს ლანას მაინც გამოუტყდებოდა იმაში რომ სანდრო მოსწონდა. ასეც მოიქცა. პირდპაირ მიახალა ასე ასეა და მომწონსო. მართალია ლანა სანდროს ძმაკაცი იყო

შენ ჩემი სრულფასოვანი მეორე ნახევარი ხარ

ინდირა საოცარი ადამიანი იყო, ამას იმიტომ არ ვამბობ რომ დღეს აღარ არის, ამას მთელი თბილისი დაგიდასტურებთ, მისი უბრალოება და სილაღე ყველას აოცებდა და აცოცხლებდა... მათ შორის ირაკლის, ის დარწმუნებულია დღესაც რომ ინდირა მისი მეორე ნახევარია და ელოდება

"გპირდები" - (20) - მეორე ნაწილი

ერთი კვირა ისე გავიდა არავის არ „შევუწუხებივარ“, ჩვეულებრივად დავდიოდი სკოლაში. ძველი ნაცნობები სიგარეტით ხელში რომ დამინახავდნენ ყველას მხოლოდ ერთი რამ ეკერა პირზე - „სულ გაფუჭდა ეს გოგო“, მეცინებოდა ამ სიტყვებზე, მაგრამ ყურდღებას არ ვაქცევდი,

"გპირდები" - (19) - მეორე ნაწილი

ისევ ეს საზიზღარი დილა გათენდა. მიუხედავად იმისა რომ უკვე დიდი ხანი იყო მეღვიძა, სკოლაში წასვლა მაინც მეზარებოდა. ცოტა ხანი გაუნძრევლად ვიწექი და ვფიქრობდი თუ რას გავაკეთებდი დღეს სკოლაში. ბოლოს კი ძლივს-ძლივობით წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი,

"გპირდები" - (18) - მეორე ნაწილი

სახლში რომ მივედი მზადება დავიწყე მეორე დღისთვის, ხვალ ხომ სკოლაში მივდიოდი. გარდერობი გამოვაღე შავი ჯინსი, შავი მაიკა და შავი მარტენზები, ხვალ ამას ჩავიცვამდი. ყველაფერი შავი, სანდროს დაღუპვის შემდეგ ერთი თეთრი მაიკაც არ მცმია, და გარდერობში ტრუსიც

"გპირდები" - (17) - მეორე ნაწილი

ნოემბრის სუსხიანი დღეები. კატასტროფიდან რამოდენიმე თვე გავიდა. განადგურებული ვარ. ვერ ვხვდები სამყარომ ასე რატომ დამსაჯა, რატომ წამართვა ძლივს-ძლივობით ნაპოვნი სიყვარული, რომელიც მართლა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდა. არა არ დავიჯერებ რომ ის