საით მიფრინავენ ყვითელი ფოთლები

არ ვიცი შეგიმჩნევით თუ არა, მაგრამ შემოდგომას გაცილებით მეტი ადამიანი მიჰყავს დედაჩემიწიდან ვიდრე დანარჩენ სამ სეზონს, ხიდან დაცვენილი ფოთლებიც იმ ადამიანის სულის სიმბოლოა ვინც სამუდამოდ ტოვებს ადამიანთა ყოფას, ისინიც ზუსტად ისე ქრებიან ხის

ყვითელი ტიტები

რუხ ზეცას შუბლი შეეკრა, გამალებით უგზავნიდა წვიმის წვეთებს დედამიწას. ჯარისკაცმა ყვითელ ტიტებს დახედა, ხელის თითები გადააფარა და სწრაფი ნაბიჯებით გაუყვა სოფლის ოღროჩოღრო გზებს.

ყვითელი ავტობუსი (სრულად)

ოხ, როგორ შემცივდა. საყელოს ბოლოებს ყელისაკენ ვქაჩავ და მზერა შენობებს შორის ჩაპრესილი ნისლისკენ გადამაქვს. ვიღაცის ფანჯრიდან შუქი მოსჩანს. ეგოისტურად მსიამოვნებს, რომ მარტო მე არ ვარ წასასვლელი სადღაც, ასე დილით და სახელოებს გაცრეცილი თითებისკენ

მე, შენ და ყვითელი "მარშუტკა" (სრულად)

-შანსი არაა, არსადაც არ წამოვალ!-ვეძახი ვითომ გაღიზიანებული და საბანს თავზე ვიფარებ...არაა ასე გავიგუდები, არადა ხომ ზუსტად ვიცი არსადაც არ დავრჩები და ბოლოს მაინც წავყვები, მაშ რაღას ვისაწ....ბ თავს ან რას

ყვითელი სისხლი

სულს გააცოცხლებს შენი თვალები, ძარღვებს აავსებს ყვითელი სისხლით, მაგრამ თუ უმალ არ გამოჩნდები გადვიკარგები ილუზიაში .....

ფერი ყვითელი 2.თავი

-რუია ბონე - ფიქრებიდან გამომარკვია ჩემი სახელის დაძახებამ.ფოიე თითქმის დაცარიელებულიყო,თუმცა ეს ყოველივე მხოლოდ ახლა შევნიშნე.დაბნეულმა ხელი გავიქნიე იმის ნიშნად,რომ იქ ვიყავი.ქალმა რომელმაც ჩემი სახელი დაიძახა მივუახლოვდი,ის კი ოთახში

ფერი ყვითელი 1.თავი

ამდენი წლის შემდეგ პირველად გამახსენდა ეს ფერი და ის გრძნობა,რომელიც მზესთან სიახლოვეს მაგრძნობინებდა. გასაუბრებამდე სამი საათით ადრე,პატარა კაფეში შევედი სადაც ყავა და შოკოლადის ნამცხვარი მივირთვი,შემდეგ კი დანიშნულების ადგილამდე ფეხით

ყვითელი გული (მეოთხე თავი)

- ხომ იცი რომ პირფერობა არ მიყვარს. - შეუღრინა თავის დას, ღმერთო როგორი ავია. - თანაც ნუ მეუბნები რომ ის ადამიანი მომწონდეს ვინც ჩემს ძმასთან წევს. - მის პასუხზე პირი გავაღე და ისტერიკული სიცილი დავიწყე - ოჰ, არა არა მე და შენს ძმას ერთად არ

ყვითელი გული (მესამე თავი)

როდესაც დერეფანში მივაბიჯებდი დავინახე როგორ მოქუჩებულიყო ხალხი ერთ ადგილას და სხვადასხვა შეძახილებს ყვიროდა. თავი გავაქნიე და კარადასთან მივედი.ასე ყოველდღე ხდება ნეტავ რამდენი ხანი უნდა ჩხუბობდნენ? კარები გამოვაღე და წარბები შევჭმუხნე. ისევ ?

ყვითელი გული (მეორე თავი)

ზურამ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა იმ იმედით რომ შოთას დაეწეოდა და მომხდარის შესახებ ჰკითხავდა. ზურამ იცოდა რომ ის ასე არასოდეს იქცეოდა, იგი სხვის მიმართ ყურადღებას არასოდეს იჩენდა მაგრამ ახლა რაღაც მოხდა, რაღაც რის შესახებაც აუცილებლად უნდა გაერკვია.