კორსაკოვის სინდრომი ანუ ამნეზია (1 თავი)

„მონატრება ყველაზე საშინელი ფორმაა,როდესაც ხარ მასთან და გრძნობ,რომ ის არასდროს იქნება შენი“ _გაბრიელ გარსია მარკესი- გამოფხიზლებისთანავე მხოლოდ

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (დასასრული)

_ ნიკუშა, მოვედი... დავაგვიანე, ხომ? მე ყველგან ვაგვიანებდი _ გამეღიმა და ყელში მეტასტაზებად მომაწვა მონატრება _ ბოდიში, აქამდე აქ რომ არ მოვსულვარ. ბოდიში, ძლიერი რომ არ ვიყავი შენს გამო. ასეთი რომ დაგენახე ალბათ როგორ არ მოგეწონებოდი... მაგრამ რა

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (11)

_ დერეფანი ცარიელია _ ჩემს ყურთან ჩურჩულებს დათა. სიცილი გვიტყდება და თვალებს ვახელ, ცალი ხელით კი ბორბალზე დათას ხელს ვეჭიდები წონასწორობის შესანარჩუნებლად. დათა გიჟურად მიაგორებს ეტლს და ხმადაბლა ხითხითებს, მე კი მეცინება და ვერ ვჩერდები მაშინაც,

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (10)

_ ორმოცდაათი ელფერი. _ გარყვნილო _ მეუბნება და წარბებს მაღლა სწევს. _ თემას უხვევ! წინ იყურე გირჩევნია. ხელი ვისზე აწიე? _ ერთ ქალზე. ოცნების მამაკაცი? _ იდეალური. ერთი ქალის სახელი?

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (9)

_ შენ ვიღაც მოკალი, დათა? მკვლელი ხარ? შენ მოკალი? _ სასოწარკვეთილი უყვირს, ტირის და მუშტებს გულზე ურტყამს. ბანალური სცენაა. ისეთი, ბევრ ფილმში რომ მინახავს. მაგრამ მაინც მეცოდება მაია, რადგან ვხვდები, ახლა გაიგო ეს. თანაც, ჩემგან. დათა არაფერს

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (8)

_ არა ნანკა... დათა ვარ მე, ეშმაკი არ ვარ, უარესი ვარ შენნაირ ბავშვს რომ ცხოვრება დავუნგრიე, ბაბუაწვერასავით ნელ-ნელა ვუფანტავ ახლაც მთელს არსებობას და არასდროს ვაპატიებ ამას საკუთარ თავს. ეშმაკი არ ვარ მე, ეშმაკზე ცუდი ვარ ნანკა და თავსაც

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (7)

_ ისე უყვარდი, მიკვირდა, შენნაირი სულელი და საშინელი გოგო როგორ შეუყვარდა. შენ კი რა გააკეთე? _ ამჯერად თმებში მწვდება და ისე მქაჩავს, რომ ოდნავ ვკვნესი, ეტლიდან ძირს ვცურდები და მის ფეხებთან ვვარდები. ყელში რაღაც მომაწვა, მერე რამდენიმე ნაწილად

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (6)

_ უნამუსო გოგო, როგორ დამინგრიე ცხოვრება, მეზიზღები, მძულხარ _ ყვირის სასოწარკვეთილი, ხელს მაღლა სწევს და მარჯვენა ლოყაზე მწარედ მირტყამს. ლოყა მეწვის, საშინლად მეწვის და ცივი ცრემლები უფრო მეტად მტკენს. მეორე გაშლილი ხელი მარცხენა ლოყაზე და ეს

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (5)

_ მტკივაო, ცუდად ვარო, მიშველეთო ყვიროდა. შენს ხელზე ქონდა ხელი ჩაკიდებული დე, არაფრის დიდებით არ გიშვებდა. მიშველეთო, ნანოს ნუ დამაკარგვინებთო... _ მე ტკივილი მეტასტაზებად მომაწვა და სახეზე ორივე ხელი მაგრად ავიფარე _ სულ სისხლიანი იყო დედიკო... და

პიცის დამტარებელი ანუ როგორ ვიშოვე ქმარი (სრულად)

სწორედ მაშინ ვნახე პირველად „ის“. პირდაპირ ლექციაზე მომაკითხა (რა ამბიციური სიტყვებია?!) უფრო სწორად აუდიტორიის კარები შემოაღო და... არაფერი უთქვამს. ლექტორი, წითელპომადიანი მარგალიტა, მაშინვე წამოდგა, ცალყბად მოგვიგდო - დავბრუნდებიო და გავის