იყო და არა იყო რა

ახლა შუაღამეა, ოთახში დახუთული ჰაერია, გარეთ კი ყვითელი ღრუბლებიდან წვიმს მარტის თვის სევდა. ქალაქი ნისლში, შენზე ფიქრები კი - ჩემს გონებაში ჩაიძირა.დროდადრო გონებაგაფანტული მზერას ჩემი სარკმლიდან დანახულ მეზობელი კორპუსის ჩაბნელებულ ფანჯრებზე

არა’ჩვეულებრივი (სრულად)

ტელეფონში Arctic Monkeys - I wanna be yours ჩავრთე, რომელიც შესანიშნავად ეწყობოდა წვიმიან ამინდს. უხმოდ მივუყვებოდი ტროტუარს, როდესაც ფეხებში რაღაც გამებლანდა, რამაც ჩემი წაქცევა გამოიწვია.

რომ არა ფრენბურთი 2

მეორე დღეს გენერალური რეპეტიცია გვქონდა ფრენბურთისთვის,მე კი ვერ ვივიწყებდი მის ამ ნათქვამს . გაფანტული დავდიოდი . სულ მის სიტყვებზე ვფოქრობდი ნორმალურად არც კი მიცნობს და რა მითხრა, რა მაკადრა?! უცბად მისი ხმა მომესმა და უმალვე გამოვფხიზლდი.

რომ არა ფრენბურთი- l

-ოჰ რა გაგიკვირდა არ ხარ? (არ ვიცი საიდან შევიძინე ბოლო 15 წუთის განმავლობაში ამდენი სითამამე). -მისმინე არ მინდა რომ გუნდის წევრთად ცუდი ურტიერთობა მქონდეს და მაგ უტვინო თავიდან ამოიგე ის რომ ფულიანი მამიკოს გათამამებული ბიჭი ვარ. რადგან მე სულ

მშვიდობით არა.. ნახვამდის...

აღსასრულამდე ჯერაც შორია,ვხედავ, მომწვდება მალე ქაოსით,ჰოდა მშვიდობით, დროა წავიდე,ზემოთ ვეახლო ცაში, დალოცვილს..უარესდება როგორც ფიქრები, მეხსიერება.. რიტმიც დაირღვა,ლექსის კი არა, გულის ცოდვილის,

მე შენ მიყვარხარ რომ, წვიმს კი არა მთელ სამყაროზე მეტად (2)

კარი დედამ გამიღო და როგორც ყოველთვის იმწამიდანვე ლაპარაკი დაიწყო - სად გაქვს ნენე ტელეფონი გეგამ მილიონჯერ დარეკა ჩემთან - მხოლოდ ახლაღა გამახსენდა მობლური რომელზეც ხმა მქონდა გამორთული, დავხედე გეგას 27 გამოტოვებული ზარი კარგს არაფერს უნდა

მე შენ მიყვარხარ რომ წვიმს კი არა , მთელ სამყაროზე მეტად

საშინლად წვიმდა , მანქანა ნელა მიდიოდა თითქოს არ უნდოდა დანიშნულების ადგილამდე მალე მივსულიყავით , არც მე მინდოდა , თავი მინაზე მქონდა მიდებული და უაზროდ ვითვლიდი წვიმის წვეთებს , არმინდოდა დასრულებულიყო და ისევ შევჯახებოდი რეალობას რომელშიც

სადაც არა ხარ...

შენ მიყვებოდი ამბებს ჩემამდელს, მე კი შენამდელ აზრთან ვდაობდი. განცდა მწვდებოდა ლამის ყელამდე, ისე მარტივი თავისთაობით... მერე შეწყვიტეს თხრობა ტუჩებმა, და მხოლოდ მზერა ალაპარაკდა.

„იყო და არა იყო რა“-ანუ ტყუილით დაწყებული ურთიერთობა I

არასდროს არაფერს,და განსაკუთრებით არავის შეეჩვიო...რადგან რაც უფრო ეჩვევი რაიმეს,მით უფრო გიჭირს მისი დაკარგვა.. ეს კი ადრე თუ გვიან აუცილებლად მოხდება.რაც უფრო ძლიერ გვიყვარს, მით უფრო მტკივნეულია, როცა გვტოვებენ. როცა

არა ვარ კარგად

არა ვარ კარგად,გეფიცები, კარგად არა ვარ და როგორ მინდა მიფათურო სულში ხელები რომ იქნებ რამე დაალაგო არევის ნაცვლად რომ დაინახო საკუთარ თავს როგორ ვეცლები...