ბედნიერება გაზიარებით (27)

_კი, მაგრამ, როგორ, რანაირად... - თვალები გაუფართოვდა გოგონას და გამშრალ ყელში ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა. _ნუცა, ამხელა გოგო ხარ და კი უნდა იცოდე, ქალები როგორ ხდებიან ორსულად. - უთხრა ახალაძემ მთელი სერიოზულობით. _ხუმრობის დროა ახლა? გვანცა,

ბედნიერება გაზიარებით (26)

_მე რომ დამინახე, უცებ წამოხურდი ხო? - გაეხუმრა მამაკაცი. გვანცამ სიბრაზე და განრისხება ერთ გამოხედვაში ჩადო. ავალიანს გაეღიმა. _არ მცივა, მორჩა. - გაჯიუტდა გოგონა. არა და, მისი ტუჩების ფერი საპირისპიროს ამბობდნენ. თორნიკემ ჟაკეტი გაიძრო და გვანცას

ბედნიერება გაზიარებით (25)

თამაში გაჩაღდა. მგლის ამპლუაში თორნიკე იყო. მგლის პირველი მსხვერპლი კი გვანცა გახდა. მთელი ძალით გარბოდა შენგელია, მაგრამ აბა, სად გაექცეოდა? მამაკაცმა ხელში სწვდა გოგონას და თავისკენ მიიზიდა.

დახურდავებული ბედნიერება

ნამდვილი მამაკაცი ვარ და სახლში ვერ დამაბამო,მეუბნებოდა და მიდიოდა.ამას არც კი მიმალავდა.ვითმინე ვითმინე და ვეღარ მოვითმინე.ვეღარ მოვითმინე,რომ ჩემს ზეწარში შემოწვებოდა ხოლმე და სხვა ქალის სუნსაც კი არ იცილებდა,რომელსაც მთელი სხეული მძაფრად მოეცვა.

ბედნიერება გაზიარებით (24)

დრო და დრო, ავალიანი სარკიდან ათვალიერებდა გვანცას. გული სიამით უტოკდებოდა, როდესაც მათი თვალები ერთმანეთს გადაეყრებოდნენ

ბედნიერება გაზიარებით (23)

ავალიანმა გიტარა აიღო. სიმებს ხელი ჩამოჰკრა. აკორდები დაულაგებლად აიღო. შენგელიას ზეიმის ღიმილი მოეფინა სახეზე. პაატას და ნუცას უხერხულობისგან რა ექნათ აღარ იცოდნენ.

ბედნიერება გაზიარებით (22)

მალულად აპარებდნენ თვალებს ერთმანეთისკენ. გული ერთნაირად უცემდათ. ჭკუიდან შლიდა ორივეს, ასე ახლოს და ამავე დროს შორს ყოფნა ერთმანეთისგან.

ბედნიერება გაზიარებით (21)

მხიარულება გრძელდებოდა. უკვე ღამის თერთმეტი საათი იყო. ჭიშკარი მანქანის ფარებმა გაანათეს. ყველას მზერა იქითკენ იქნა მიმართული. შენგელია ფეხზე წამოდგა რეტდასხმული. მანქანა ავალიანის იყო.

ბედნიერება გაზიარებით (20)

თორნიკე ავალიანი, ათი დღის წინ ავღანეთში წავიდა... _უკვე წავიდა? _კი წავიდა. რამოდენიმე თვე მოუწევს იქ ყოფნა. - გვანცა ცდილობდა, ხმაზე არაფერი დასტყობოდა. რადგან შინაგან კანკალებდა უკვე.

ბედნიერება გაზიარებით (19)

დღეს მიდის? - ჰკითხა შეპარვით ნუცამ. _ჰო, დღეს მიდის. შეიძლება გაფრინდა კიდეც უკვე. _წარმომიდგენია რა ცუდად ხარ ახლა. _საშინლად ვარ, გავიქცე მინდა ამ ქალაქიდან საერთოდ. სახლში მისვლა არ მინდა