69 დღე ტყვეობაში - თავი 18 (ბოლო თავი)
-არც კი მჯერა რომ გაისროლე!-ბუზღუნით წარმოსთქვა ჰარიმ და ლიამს გახედა. -რამდენჯერ უნდა მოგიხადო ბოდიში? მთავარია არ მოგხვდა! მეგონა რომ ნაილმა გამოგაგზავნა!-ლიამმაც დაუბღვირა,ბეტიმ და ბენმა ერთმანეთს გადახედეს და სიცილი აუტყდათ.მამებმა სწრაფადბოლო გაზაფხული (სრულად)
-ორი ლატე მინდა,ორი „პარლამენტი“ ...კიდევ რა..კიდევ რა... აჰ! ხო ის ნამცვხარი მინდა“მანგო“. -როგორც ყოველთვის ანუ..-ეღიმება გამყიდველს. -როგორც ყოველთვის...-ტელეფონს იღებს.-ჰო თბილისის სევდანარევო ქალბატონობოლო წუთი
ბოლო წუთს ბოლო წამს, მე რომ შენ შეგეხე სიკვდილის თვალებით ბოლოჯერ მიყურე შენ მიყურებდი არაფერს ამბობდი და მაშინ უბრალოდ უკან დავიხიე ცრემლები თვალებში, ისევ ჩავფიქრდი გულმა ტკივილი იგრძნო და განიცადაბოლო მოგონება
შენზე მოგონებებს თავს ვუყრი, ვაგროვებ და ერთ უჯრაში შესანახად ვამზადებ. ახლა გამახსენდა ჩვენი მესამე ზამთარი, პირველ თებერვალს თოვლიან ბილიკზე, რომ მივაბიჯებდით ბაკურიანში და დღეებს ვითვლიდით ოთხ მაისამდე. ოთხ მაისს ოქროს დაბადების დღე გვქონდა,ორი ბოლო
იწვოდნენ...იწვოდნენ ნელა და ჩუმად...აალებული ბოლოებიდან თითქოს ბრაზს და სიმშვიდეს ერთად აფრქვევდნენ;თითქოს გაბნეულ კვამლში ერთდროულად იკითხებოდა სიხარული,სევდა,კაეშანი,ძრწოლა რაიმესადმი ან კიდევ სხვა,რაღაც ამოუცნობი...რაღაც ისეთი,რისთვისაც ჯერ ჩვენსბოლო დამშვიდობება
სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებულიბოლო დამშვიდობება
ბიჭი მიუახლოვდა და ჩაეხუტა გოგო თავიდან ცოტა შეეწინააღმდეგა მაგრამ შემდეგ მიენდო მას.ბიჭმა იგრძნო რომ ამ ჩახუტებასაც არ ჰქონდა აზრი,არ მოდიოდა ამ გოგოსგან ის სითბო,რომელიც ქვეცნობიერში შექმნა,არც ეს გოგო ყოფილა ის ქერა ცისფერთვალება გოგო,რომელიცბოლო სამბა
დავიწყეთ ცეკვა, ავყევით სამბას,რიტმში აყოლილ გრძნობებსაც ვტკეპნით,და ჩვენს, შესახებ დავტოვებთ ამბავს,ერთმანეთს თვალებით გრძნობებსაც ვესვრით,და შენ დღითი-დღე ვნებებში მაბამ,შენი შეხებით ვარსკვლავებს ვეტრფი.მაღალ ქუსლებზებოლო წვეთი.
საბოლოოდ დგება ის წამი,როდესაც აცნობიერებ რომ რეალურად შენს გვერდით არავინაა,არავინ გყავს რომ გული გადაუშალო და შენი ტკივილი გაანდო..ბევრი ცდილობს შენს ,,დახმარებას,, შენც მოთმინებით უსმენ და ხვდები რომ ისინი შენ გაკრიტიკებენ,რაც უფრო გტანჯავს დაეს ბოლო დროა...
ეს ბოლო დროა სევდისფერი ღიმილით მცნობენ,აზრი აღარ აქვს ჩემო კარგო დღეს მზის ამოსვლას.ნაღვლიან მზერას ვინღა ჩივის, თვალებსაც გმობენ,თვალებს, რომლებმაც ძვლივს გაუძლო ამ ღამის ლტოლვას.ეს ბოლო დროატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.