გზა სადღაც გაქრა! 4

დილაადრიან სამსახურში გავემწესე,ვიფიქრე,მალენა დამხვდებოდა და მეჩხუბებოდა მისი დავალიანება რომ დავფარე,მაგრამ რედაქციაში სიწყნარე იყო.მოხუციც კი მშვიდად კითხლობდა რაღაც წიგნს.

გზა სადღაც გაქრა! 3

ღონემიხდილი გადავწექი გვერძე და ამოვიხვნეშე.მისი ნაკოცნის მერე,მარტო ტუჩები კიარა ყელიც კი ამეწვა შიგნიდან.ხელი კანზე მოვისვი და ღრმად შევისუნთქე,თითქოს ცოტა მომეშვა,მოვდუნდი და თვალებ მოჭუტული მივაშტერდი ჭერს.სიმშვიდე მალევე გაირღვა,ზიზის თითები

გზა სადღაც გაქრა! 2

-გადაწყვეტილი არაფერია,-მივუგე და ზურგი ვაქციე,სიმწრით კბილები ერთმანეთზე დავაბჯინე და ვიგრძენი,როგორ დამეძაბა საფეთქლები,-პასუხი ერთ კვირაში იქნება,-შევეცადე რბილად მეთქვა,აუღელვებლად.მისი რომანის წაკითხვის შემდეგ,მეგონა რომ მის შინაგანში შევაღწიე

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (სრულად)

-უნამუსო ხარ.. -მოდი აქ...-ხელები წელზე მომხვია და გულზე მიმიკრა..-მიყვარხარ... -წამოდით,საახალწლო სუფრა გველოდება,თან რამე საბავშვო ფილმსაც ვუყუროთ...-ტიტინი დაიწყო გიომ. -წავედით..-გუგამ გამიღიმა და თვალებით მანიშნა,წავედითო.

ცხოვრების გზა

იფიქრე... სანამ ვაშლს ამბორჰყოფ ტუჩებით,სანამ მზე ჩაქრება, მანამდე იფიქრე..დაცარიელდება საღამოს ქუჩები,და გული ზეცისკენ გაჰყვება იმ ფიქრებს. იფიქრე... ღირს ასე წარსულის გაწირვა?დრო რომ მოიტანდა, ამას ხომ ხვდებოდი,იფიქრე და ნურას მიიღებ დაცინვად

გზა მთებისკენ (სრულად)

თათია ერთი ჩვეულებრივი გოგოა,რომელიც ბარში ცხოვრობს.იგი გაიცნობს მთიდან ჩამოსულ ჯარჯის და მისი ცხოვრება თავიდან ბოლომდე ძირფესვიანად იცვლება. ისტორია გაჯერებულია სენტიმენტალური და პათეტიკური მომენტებით. დასასრული კი ყველასთვის მოულოდნელი აღმოჩნდება.

Dark side of Blood.2 (სისხლიანი გზა)

მეორე დილით ,ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყო,მსახურებთან ურთიერთობას ვერიდებოდი ,ამიტომ სალაშქრო პიკაპში ველოდებოდი ანდრეას,თავშესაფრიდან ვეფხის ბოკვერი ,რომ წამოგვეყვანა.გზა თავშესაფრამდე ძალიან გრძელი იყო,დაახლოებით სამი საათის სავალი,რომ

გზა ხევსურეთისკენ(დასასრული)

თუმცა კი ცოტაოდენი სიყვარულიც. ის წავიდა სამუდამოდ და მასთან . ყველაფრის საწყისი ის არის . ყველაფრის საწყისი ჯარჯია და საბოლოოც. ჯარჯი ,მხოლოდ ის . მეტი არავინ სხვა.

გზა ხევსურეთისკენ(4თავი)

კარნავალის წინა კვირა იყო. სიტუაცია იძაბებოდა. სამზადისი აქტიურ ფაზაში შევიდა. მე და მარიამს აქეთ იქით სირბილი გვიწევდა დეკორაციებზე. გრანდიოზულ საღამოს ვგეგმავდით.რათქმაუნდა მათეც გვეხმარებოდა.

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (დასასრული)

-მიყვარხარ,გუგა.. -მეც მიყვარხარ,თიკო.. -დამპირდი,რომ ამ სიტყვებს მუდამ მეტყვი. -მეორე აზრი არ არსებობს..მუდამ,მუდამ გეტყვი.. -მაშინაც,როცა დავბერდები? -ჰო,მაშინაც..ყოველთვის გეტყვი..