ვერ დაგთმობ (თავი 3)

ნელ-ნელა უშვებდა ხელს ლაშა. ნელ-ნელა ცდილობდა საკუთარი გულისცემის მწყობრში მოყვანას და გახშირებული სუნთქვის დარეგულირებას. ძალიან რთული იყო, მაგრამ საბოლოოდ მოშორდა ელეს სხეულს. თავი ვეღარ შეიმაგრა ელემ და იქვე იატაკზე ჩაჯდა. მის წინ ჩაიჩოქა

ვერ დაგთმობ (თავი 2)

რა სულელი ხარ. სულელი და ჯიუტი. რა იფიქრე ცხენზე რომ წამოიჭიმე გამოცდილი მხედარივით. რომ გადმოვარდნილიყავი, გიფიქრია რა მოხდებოდა? სულიც არ დაგყვებოდა მიწამდე... -საყვედურიც გაურია, მაგრამ ტონი მაინც თბილი და მოსიყვარულე ქონდა. -იდარდებდი? -

ვერ დაგთმობ! (თავი 1)

-ხეპრე, ხარ, დეგენერატი ხეპრე... - ცოტაც და ატირდებოდა ელე, ძალიან დაეზაფრა შიშველი ცეკვის პერსპექტივას. სიცილით გული რომ იჯერა, ისევ ცეცხლის დანთებას შეუდგა. -მართლა, ლაშა, რად გინდა, ეს ცეცხლი, წავიდეთ რა... - ხმაში მუდარა გაურია ელემ. ღმერთო

არ დაგთმობ(6)

გოგოებმა ეგრევე კითხვები და საყვედურები დამაყარეს.. _რა მოხდა ანი ისე გამწარებული უყურებდით ერთმანეთს მეგონა ხელჩართულ ბრძოლას გამართავდით მოხდა რამე? (ნინი) _მეც ყველაფერი მოვუყევი, იქედან დაწყებული თუ როგორ იდიოტივით მომშტერებოდა მთელი საღამო და

არ დაგთმობ(5)

დედაჩემი მირეკავდა.. მისი ნომრის დანახვისას მივხვდი როგორი ცუდი შვილი ვარ... რამოდენიმე დღეა მისთვის არ დამირეკავს.. _ხო დეე.. _ სად ხარ შვილო დაკარგული არ უნდა გამაგებინო შენი ამბები? გასკდა გული ნერვიულობით..

არ დაგთმობ(4)

სხლში მალე მოვედით, ნინის აბაზანაში შევასწარი ცხელი შხაპი მივიღე და გავთბი..._აბაზანა თავისუფალია, შეგიძლიათ შებრძანდეთ..ვუთხარი ნინის და ტელეფონს გადავწვდი ხატიას დავურეკე ხვალის ამბები დავაზუსტე.. ნინის ტელეფონიც აწკრიალდა ირაკლი რეკავდა, არ

არ დაგთმობ(3)

დილით მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა, საშინლად დაღლილი ვიყავი,4საატიც არ მეძინა, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გირები მეკიდა მთელს სხეულზე. მაინც ავდექი სხვა გზა არ მქონდა, სასწავლებელში აუცილენლად უნდა წავიდე. იურიდიულზე ვსწავლობ პირველ კურსზე ვაარ,

არ დაგთმობ(2)

ორივე ცდილიბდა მღელვარება არ შეემჩნიათ მაგრამ მაინც ეტყობოდად რომ ნერვიულობდნენ.. მინდოდა ხატიასთან მისვლა და ჩახუტება მაგრამ თავი შევიკავე,წესით ეხლა მეც ბედნიერი უნდა ვიყო ჩემი საუკეთესო მეგობრის ბედნიერებით მაგრამ ეხლა შიშს უფრო ვგრძნობდი ვიდრე

არ დაგთმობ (1)

ქარიანი ამინდი იყო ქუთაისისთვის დამახასიათებელი... ეშკარად იგრძნობა ნოემბრის სუსხი.. მანქანაში ხატიას მშობლები დამხვდნენ ლელა დეიდა ზაზა ბიძია.. მოკლე მისალმებით შემოვიფარგლე.. არ მიმილოცია რადგან ისინი ეხლა უფრო გაღიზიანებილები იყვნენ ვიდრე