დაკარგული სული.

- რა გინდა? - ისევ გაბრაზებული ხარ? - დედა უბრალოდ მითხარი რა გინდა. - ის მინდა, რომ ნერვები არ მომიშალო. - გმადლობ დედა, მადლობა რო დაბადების დღე ასე მომილოცე

უსასრულობაში დაკარგული (თავი 6)

მალევე მიუახლოვდა , თავის ბოლოდ დროს ჩვეულ ადგილს. მანქანა გააჩერა და აღარც გადმოსულა. ფიქრები ორ ფრონტზე იბრძოდნენ , ცალკე იყო მასზე უზომოდ შეყვარებული თათა... მეორე ფონზე კი კატო, და როგორ სურდა კატოს გაცნობა უფრო ღრმად, მის თვალებში ჩახედვა და

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 5)

დილით გაბრუებული თავით მივიდა , ისევ თავის ადგილას. ერთი სული ქონდა აქციები დასრულებულიყო , აღარ შეეძლო ამდენი არეულობის ყურება. - რა გჭირს რა გამოუძინებელი სახე გაქვს_ კითხა იქვე მდგაარმა რიგითმა პოლკოვნიკმა

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 4)

ძალიან გაუჭირდა დილით ლოგინიდან თავის აწევა და წამოდგომა, ყველაფერი სტკიოდა , ფიზიკურ ტკივილზე მეტად სულიერი ტანჯავდა, ხალისს ვეღარსად და ვერაფერში ხედავდა, ახლა ცხოვრება მისთვის ერთ შაურადაც კი არ ღირდა.

უსასრულობაში დაკარგული (თავი 3)

თითქმის ყოველ დღე სტუმრობდა გოგონა კაფესა და ეკლესიას, და მაშინ როცა ეს არ ხდებოდა მამაკაცს გული გამალებით უცემდა, ისე რომ თავადაც ვერ ხვდებოდა ვის ელოდა ან რისთვის ? მოსწონდა გოგო ? არა არ მოსწონდა , თუმცა ინტერესს იწვევდა

უსასრულობაში დაკარგული (თავი 2)

მოსაღამოვებულს ხშირად დაჰყურებდა საათს, უკვე რვის ნახევარი იყო და გოგონა წესით წუთი წუთზე გამოჩნდებოდა, აუცილებლად ემთხვეოდა ეკლესიიის კედლებს და საყვარელ კაფეს მიაშურებდა. მამაკაცი ოლიმპირი სიმშვიდიდით იჯდა და არაფერს იმჩნევდა მაშინ როცა ,

უსასრულობაში დაკარგული ( თავი 1)

ამ ფიქრების მიღმა კი დაუოკებელი მონატრების სურვილი იდგა. სურდა ვიღაცას მისი არ ყოფნა შეემჩნია, მის მიმართ მონატრება ეგრძნოთ , ეკითხათ , დაინტერესებულიყვნენ , ეფიქრათ მასზე.

ნისლში დაკარგული ახალი წელი [ნაწილი I]

-რა ლამაზი დღეა,რა ნათელი მზეა, იმიტომ რომ დღეს ნიკას.. დაბადების დღეა.. გილოცააავ- სიცილით,ხელებში უდიდესი ტორტით შემოდის დედაჩემი ოთახში,მას უკან მოსდევს დაბერებული მამაჩემი ჩემ პატარა, ნერვების მომშლელი ძმასთან ერთად.

დაკარგული ცა (სრულად)

მობილურის ფანარი გავანათე , გაოცებისგან და მოულოდნელობისგან შევხტი. ტაძრის შუაგულში უზარმაზარი ქანდაკება იდგა, უნაკლო , მშვენიერი , კაცის ქანდაკება. მხოლოდ იმან გამაოცა, რომ ეს მშვენიერი ხელოვნების ნიმუში ვანდალურად დაესახიჩრებინათ. იატაკზე

ნაპოვნი და დაკარგული I

საშინლად წვიმდა, ისე საშინლად რომ უცხო ვერ შენიშნავდა ვერც ჩემს დასიებულ თვალებს, ვერც ჩემს ცრემლებს და ვერც მოთქმით ტირილს. გაშლილი თმა მთელ სახეზე მქონდა ჩამოფხატებული