ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (დასასრული)

- მეორე შანსი... - ამოვიჩურჩულე ხმა წართმეულმა, - თითქოს მარტივია, თითქოს მერე რა? მაგრამ რთულია, ძალიან რთული... - ამოვისუნთქე ხმამაღლა, თითქოს ჰაერი არ მკმაროდა. - არ ვიცი, ჯერ კიდევ არ ვიცი... - შუბლზე მოვისვი ხელი. - მჯერა, შენი სიყვარულის

არასწორ მხარეს +18 (დასასრული)

- არ ეწევით, არა? - ღიმილით შეტრიალდა მისკენ ბაჩანა. სიტუაციამ ისე გაამხიარულა, ცოტა დაძაბულობაც მოეხსნა. - როგორ მიხვდი? - თავადაც გაეღიმა გიას. - ნათიას ჩაღიმებით და მერე თქვენი მოწევის მანერით დავრწმუნდი. - ესე იგი, ჩემს გოგოს კარგად იცნობ, -

პროფესია ალფონსი (დასასრული)

სანამ შენობაში შევიდოდი, დასამშვიდებლად სუნთქვითი ვარჯიშები გავაკეთე: ღრმად ჩავისუნთქე და ამოვისუნთქე, ჩავისუნთქე და ამოვისუნთქე და სულ ცოტათი მაინც დაწყნარებულ-დამშვიდებულმა შევდგი კიბის საფეხურზე ფეხი. ის იყო ზემოთ ასვლა დავაპირე, რომ მამაჩემის

ყვავილები 1970-დან (თავი IV დასასრული)/DNF

ჯორჯი უკანასკნელად ესაუბრება ქლეის ტელეფონზე, მას მერე რაც მისი სიკვდილი მოიხილა... თუმცა ერთ დღეში ორ დანაკარგს კალენდულას ორი ახლადამოსული უმშვენიერესი ნარინჯისფერი ყვავილები აანაზღეურებენ

გულის სიღრმეში (დასასრული)

-ნუ ნერვიულობ გეგა, ეს მეც მინდოდა, შენ არაფერ შუაში ხარ. არც ცოლად მოყვანას გთხოვ. მე უკვე დიდი გოგო ვარ და ვიცი რასაც ვაკეთებ. ჩემს საქციელზე პასუხისმგებელი მეთვითონ ვარ. -მე მაინც - დაიწყო გეგამ -ჩუ.. - ტუჩებზე მივადე საჩვენებელი თითი - თუ

უცნობი ნაცნობი (დასასრული)

მისი მესმოდა.. ყოველ შემთხვევაში იქამდე, სანამ გაფრენილ ერთ კვირას, მეორეც არ მიემატა. იქნებ, დავავიწყდით...

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 13 დასასრული)

ცხოვრება ასეთია, ადრე თუ გვიან ყველაფერი ლაგდება, ცუდსაც აქვს დასასრული და კარგსაც! მთავარია, როგორ მივიღებთ, როგორ გავუმკლავდებით ცხოვრების ახალ გამოწვევებს. ზღვარს მიღმა დავრჩებით, ზღვარს შორის გავეჭედებით თუ ახალ საზღვარს ავაშენებთ და არ

შეცდომა (დასასრული)

მარიამმა სწრაფი ნაბიჯით გადაკვეთა ქუჩა და კიდევ უფრო აუჩქარა ფეხს რადგან ნელ-ნელა წვიმის ცივი წვეთები ეცემოდა მის გაყინულს სახეს რომელზეც ახლა ამ წამს არავითარი გრძნობა და ემოცია არ იკითხებოდა

მე გიტოვებ ჩემი ცხოვრების ათვლის წერტილად 14-დასასრული

საწოლში ვერ ისვენებს, თან ეშინია თავისი მოუსვენრობით ბავშვი არ გააღვიძოს, როდის გათენდება??? ღამე ასე არასდროს გაწელილა, ფიქრების მობილიზებას ვერ ახერხებს, ერთ კონკრეტულ საკითხზე ვერ ფიქრობს, აზრი ყოველთვის უწყდება...

"დაბრუნება ორი კვირით" (14) დასასრული

განყოფილებაში ხალხმრავლობა იყო, გამომძიებლები ფურცლებით ხელში ქაოტურად დარბოდნენ და გეგას ნერვიული ბოლთის ცემა უკვე სიგიჟის ზღვარზე იყო,თვალი მოწყვიტა აქეთ-იქეთ მოსიარულე მასებს და თავი ხელისგულებში ჩარგო...