სიყვარულმა იცის (დასასრული)

ფიქრებში ჩაძირული მიუახლოვდა ბუშტებით გაფორმებულ რესტორანს ლევანი- რით ვერ გაიზარდა ეს ბიჭი _ უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და შიგნით შევიდა. რესტორანი დახურული იყო, ჯერ კიდევ მზადება მიმდინარეობდა,

სიცრუის სადგური 16 (დასასრული)

ცოტა ხანში ძვირფას ტანსაცმელში გამოწყობილი სოფი მისულ სტუმრებს ძალით აკრული ღიმილით მასპინძლობდა და საქმროსთან ერთად სახლს ათვალიერებინებდა. ინტერვიუს ჩასაწერად მისაღებ ოთახში ჩამოსხდნენ.

ნისლისფერი (ნაწილი მეორე დასასრული)

მაშინ, როდესაც გგონია, რომ ყვაფერი კარგადაა შესაძლოა მაშიმ დაგატყდეს ყველაზე მწარე რეალობა თავზე და ავზარო დაგცეს. თუმცა არაფერია მუდმივი. ამიტომ ცაზე მოყრილ ღრუბლებს ხშირად მზიანი დღეებიც მოსდევს და სულდგმულ ცოცხალ ადამიანს ამ მზიანი დღეების იმედი

ვნებების ქარცეცხლში (დასასრული)

და მაინც რა არის ტკივილი? შეუხორცებელი იარები თუ შიში ვინმეს დაკარგვის. არ ფიქრობთ რომ ზოგჯერ ყველაფრის გამოსასწორებლად ძალიან დაიგვიანეთ. ცხელ გულზე მიღებულ გადაწყვეტილებებს ნანობთ? ან იმ მომენტებს, როცა საყვარელ ადამიანს არ დაუჯერეთ, არ ენდეთ.

შენი სახელით!!! /დასასრული/

აჩის თავი თავზე ჩამოვადე და თვალები დავხუჭე, რობოტებივით მჯდარი ბიჭების ყურება აღარ შემეძლო, ავთანდილიც უხმოდ იჯდა სავარძელზე და პეიზაჟებს გასცქეროდა. - ის დაბრუნდება - ჩაილაპარაკა აჩიმ - აუცილებლად დაბრუნდება, დამპირდა...

პატარავ შენ ღირსი ხარ ბედნიერების (დასასრული)

ჩუმად ჩავიბუტბუტე და ცრემლით სავსე თვალებით ცას ავხედე. სწრაფი ნაბიჯით დავიძრი მანქანისკენ. 5 წუთიც არ დამჭირვებია ალბათ სავაადმყოფომდე, რომ მივსულიყავი. გიჟივით მივქროდი დერეფნებში

პაზლების ქურდი XII /აჩრდილზე მონადირე/ დასასრული

ზურაბი ჩაფიქრებული სახით მისჯდომოდა მაგიდას და ორთქლავარდნილ ყავის ჭიქას გულგრილად შესცქეროდა. სანდრო ისევ თავის ლეპტოპში ჩამძვრალიყო და ინტერნეტში გაუცნობიერებლად დაბორიალობდა იმის იმედით, რომ იქ იპოვიდა იმ კითხვებზე პასუხებს,

ცხოვრება მოულოდნელობებით (დასასრული)

გეგა გიჟივით მიაქროლებდა მანქანას, ისე მიადგა კატოს ბინას ვერც კი გაიაზრა, ნერვებმოშლილმა მანქანის კარი ჩაკეტა და სადარბაზოში შევარდა, ლიფტის მოსვლას არ დაელოდა, კიბეები სირბილით აიარა და გაბმული

პაზლების ქურდი VII (მეორე ნაწილის დასასრული)

- კი მაგრამ, ჩვენ იქაურობა შევამოწმეთ! - არა, სარდაფი... იქ სარდაფია, ბეტონის იატაკის ქვეშ ხუფია... პირველი სართულის მარცხენა ფლიგელი, ყველაზე ბოლო ოთახში... იქიდანაა შესასვლელი... - კარგი, გავიგე, ახლა მითხარი იქ რა მოხდა. - ვცდილობდი ლაპარაკში დრო

პაზლების ქურდი V (პირველი ნაწილის დასასრული)

მართალი ვიყავი, მის გამბედაობას დუჩეს უნდა ვუმადლოდეთ. ასე თქვა დუჩეს რომ არ შემოელაწუნებინა ჩემთვის, კიდევ კარგახანს ვერ შევძლებდი შენთან მოახლოებასო. ჩემს შეცდომას ნუ გაიმეორებ, თორემ მერე გვიანი იქნებაო.