როცა შემიყვარდა,მაშინ დავკარგე (დასასრული)

დაბრუნდა და მისი დაბრუნების ამბავი ანიმაც შეიტყო.ისევ აფურიაქდა ანის სული,ისევ დაუბრუნდა აუტანელი გაურკვევლობის შეგრძნება,უნდოდა ენახა, მაგრამ ისევ რაღაც აკავებდა.გამოცდები დაიწყო,ამიტომ გიოს ნახვის დრომ ისევ გადაიწია.გიო არ ჩნდებოდა ანას ცხოვრებაში

სიყვარული სხვანაირად-დიდი აურზაური IV (დასასრული)

მეორე დღეს დაჩიდა ნიკუშა დიტო მელიქიშვილის სანახავად წავიდნენ, ერთი ამბავი იყო, გოგომ ძმაკაცი დაუჭრათ, გამართლებასაც უძებნიდნენ მაგრამ, მათი ძმაკაცი სიკვდილ სიცოცხლის ზღვარზე იყო.-მე მხოლოდ ერთი რამ შემიძლია შემოგთავაზოთ, თუ ჩვენი ძმაკაცი

ხაფანგი (თავი 4) დასასრული

არა ამქვეყნიური ეჩვენა კოსტას მისი ღიმილი. კედელს მოშორდა და რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა. ძალიან ახლოს დაუდგა დინას, წელზე მსუბუქად მოხვია ხელი და სამზარეულოს ზედაპირზე შემოსვა. -ფეხშიშველი ხარ და გაცივდები. - ყურთან ძალიან ახლოს უჩურჩლა. დინამ ორივე

წესები სკოლაში და გარეთ რეალურ სამყაროში (დასასრული)

უკვე ერთი საათი იყო ნინი ელენეს კალთაში ტიროდა. ელენე არ ელაპარაკებოდა , ფიქრობდა გულს ,რომ იჯერებს უკეთ გახდებაო და მხოლოდ თმაზე უსვამდა ხელს ნაზად. მას მერე რაც ვანდა გაისტუმრეს იმ მიზეზით ,რომ სალაპარაკო ჰქონდათ კაკუნი ამჯერად მეორედ გაიგონეს.

ისევ შენ.. დასასრული

-მარიამ რას ბოდიალებ?(თაკო) -რაც დავინახე იმას ვამბობ (მე) -მარიამ ეგებ ლექსოს დალა...........(ლუკას გავაწყვეტინე) -არანაირი ლექსო ლუკა, ნებიბისმიერთან ეღალატა მაგრამ ლიზიკოს დედასთან არ ვაპატიებ, ვეცადე გამეგო ლიზიკოს ამბავი და გავუგე კიდეც, მასთან

InkeD #16 (დასასრული)

იმ ღამით არცერთს არ გვიძინია.თვალი კიბისკენ გვქონდა მიპყრობილი და ველოდებოდით მათ გამოჩენას. დივანზე ვისხედით. თემოს მკერდზე ვიყავი მიწოლილი და მისი მკლავები დარაჯად მყავდნენ შემოხვეულნი. ჩვენს გვერდით ფეხმორთხმით იჯდა ანო და დივნის

სექსუალური მე (დასასრული)

მისი კისერი მხურვალეა და შეჩერება არ შემიძლია ან რატომ უნდა გავჩერდე...ძლიეად მკოცნის და ქურთუკის ქვეშ ხელებს მიცურებს,ვთბები და თან ნვიყინები..ეს შეგრძნება ბოლოლმდე მავსებს ადრენალინით და ენდოფირიც თავისით პოულობს გზას..ასეთი რამ ჯერ არ

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (10, დასასრული)

ან, ისევ ძველ თემას ვუბრუნდები... ხვალ შენ თეთრ კაბას ჩაიცმევ, ანგელოზი ხარ და ფრთებს შეისხამ, და მე ამ ბედნიერ დღეს ვერ ვიქნები შენთან... ვერა ფიზიკურად, თორემ ახლა მეც ისევე მიცემს გული, მირბის და მიხტის, მწიწკნის და მაწამებს, როგორც შენ და რადგან

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 17-18 (დასასრული)

-მე ვარ პრობლემა?-გაოცებულმა შემომხედა და ჩასაცმელად ოთახში შევიდა,სადაც ჩემს ძმას ეძინა ხოლმე.უნდა ვაღიარო რომ რაღაცნაირი სიმშვიდე დამეუფლა მისი აქ ყოფნის მერე,აქამდეც მშვიდად ვიყავი,მაგრამ გაბრიელის მოსვლის შემდეგ ყველაფერი სხვანაირად

ორი ღამე (თავი 20)დასასრული

თავი ბერძნულ მითში ეგონა.. ამ წუთას არ არსებობდა რაიმე უფრო წმინდა და ლამაზი სესილის გარდა.. "სესილი, სესილი, სესილი:"იმეორებდა ყოველი ძარღვი მის სახელს და გრძნობდა რომ მისი სიყვარული ვენებში სისხლად დაუდიოდა, დნებოდა...