დაუვიწყარი (35. დასასრული)

გავიდა რამდენიმე დღე, თორნიკეს მხოლოდ ექიმებთან ერთად ვხედავ. ვგრძნობ, რომ წამლები ძალას კი არ მმატებენ, პირიქით, მფიტავენ. ელექტროსკამზე იმის შემდეგ სამჯერ ვიჯექი, სიტყვა ელექტროობაზეც გულისრევები მიტევს. მეზიზღება აქაურობა, მეზიზღება და ნელ-ნელა

ბავშვებსაც უყვარდებათ (დასასრული)

გავიდა ერთი თვე. მე და მამა ელევიზორთან ვსხედვართ და საინფორმაციოს ვუყურებით. რატომ დამაინტერესა ასე ძალიან არ ვიცი მაგრამ მაინტერესებდა. უეცრად კარზე ზარია. შევხტი. არ მოელოდი. ცოტნე ბათუმში იყო და ვინ უნდა ყოფილიყო. -მე გავაღებ მა...

შავი თვალები (10) ( დასასრული)

ხელი ჩვეულებრივად მთხოვა ნუ მეც დავთანხმდი რათქმა უნდა დედაც თანახმა იყო თავიდანვე იცოდა ჩვენი ამბავი და ძალიან გაუხარდა ჯვრის დაწერა ერთი კვირის შემდეგ გადავწყვიტეთ

ფულზე გაყიდული (დასასრული)

გონს რომ მოვედი მთელი სხეული მტკიოდა და გამაყუჩებლებისგან გაბრუებული ვიყავი. იმის გახსენებაც არ მინდა რაც მოხდა, არც იმ ჩხუბის, არც გეგას განადგურებულ სახის. ძალიან შემეშინდა შემეშინდა რომ ჩემს პატარას რამე მოუვიდოდა. მართალია ჯერ არ დაბადებულა

წყეული ღამეები[17] დასასრული

-არ მჯერა..-მაკა ქოთქოთით ეხვეოდა შვილს,ლამის იყო ჩაეყლაპრა,შემდენ ნინისაც გადაეხვია-გიოს ძინავს-ოთახში შემოიყვანა გოგონები და დივანზე დასვა-დაღლილები იქნებით..ღმერთო,როგორ მომენატრეთ-ორივე ცაკოცნა,ის ხომ ნინისაც ოჯახის წევრად თვლიდა,უფრო

უბრალოდ მიმტანი (დასასრული)

კოკას დაბადების დღე იყო, ერთ-ერთი უბედნიერესი დღე ჩემს ცხოვრებაში. გრანდიოზული დაბადების დღე გავუკეთეთ მე, ნიამ და ლიკუნამ. გაგას კლუბში ავღნიშნეთ. გაგამ სიურპრიზი მომიწყო... ამდენი ხალხის თვალწინ მუხლმოყრილმა მთხოვა ხელი.

გოგონა საროსკიპოდან _''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (დასასრული)

რეზოს სახეზე ისეთი სურათი ეხატა წარმოდგენაც კი გაუჭირდებოდა ადამიანს ახლა რას ფიქრობდა. გიორგის სავარძლის ნიასკენ მიგორება უნდოდა ,მაგრამ ცალი ხელით ვერ შეძლო. -გაეთრიე ჩემი სახლიდან...გაეთრიე თორემ

ვერ დაგთმობ (დასასრული)

-ნანობ?.. - ხმა გაებზარა ლაშას. - მიპასუხე! მომხდარს ნანობ? ვერ მიტან ამისთვის? მიდიხარ იმიტომ რომ მეტად მატკინო? - ცოტ ხნით შეჩერდა და ღრმად ამოისუნთქა. - მეტი შეუძლებელია... ბევრად მეტად მტკივა. ასე უფრო ძნელია, ელე. ახლა, როცა თავიდან ბოლომდე

"ლაბირინთში მორბენალი" (1 ნაწილის,ჩემებური დასასრული-სრულად)

-გავაღწევთ..აუცილებლად გავალთ.არა,ასე არ მოხდება.ჩვენ გავალთ,აი ნახავ-ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს,მხოლოდ თომასის ბურტყუნი არღვევდა. ყველა იქ იყო.ყველა ვისაც ოდნავ მაინც ადარდებდა მისი მდგომარეობა,ყველა გალის ჩათვლით

დაბრუნება (დასასრული)

მე ხომ დიდი საიდუმლო მაქვს? დიდი ტკივილი და დიიდი სიყვარული, ჩემი ირაკლი. გამეღიმა და ცას გავხედე, მთვარე და ვასრკვლავები ლამაზად კიაფობდნენ, თითქოს მე მიღიმოდნენ და ელოდნენ, როდის აფარფატდებოდნენ ჩემი ოცნებები და ფიქრები