დრო არას კურნავს

წამალს ვეძებდი ტკივილების დასაამებლად, მინდოდა რაღაც ძლიერი და ღიმილგამჩენი. ტკივილს კურნავსო - აშუშებსო ყველა ჭრილობას, სად ვიპოვო თქო გამიმხილეთ მისი სახელი. მეც კი დავეჭვდი უნებურად ისე ფიქრობდა, მაგრამ პასუხის გაგებისას მივხვდი კვლავ შევცდი.

დრო

ზაფხულის სამი თვე ისე მიიწურა როგორც .. უფრო სწორედ მიიწურა ?? აი ხედავთ მგონია არც ყოფილა, თითქოს ზაფხული ამ წელიწადს არც ყოფილა ან იქნებ მარტო ჩემთვის .. იქნებ მარტო მე არ მიმაჩნია ყოვრლი დღე მნიშვნელოვნად და მაგიტომ გარბის

დრო ყველაფერს კურნავს,გრძნობების გარდა 1

შემიფასეთ დიდი სურვილი მაქვს ვწერო ,მაგრამ რამდენად კარგად ან ცუდად გამომდის ან გამომივა არ ვიცი ...დილით მთელი ჩვენი სამეგობრო ნინას სახლთან ვიყავით.ყველა ახალი გაღვიძებული იყო და ეტყობოდათ კიდეც სახეზე.გოგონები ბუზღუნებდნენ ასე ადრე რომ არ

დრო მიდის თავი1

ქალაქში წვიმს მაგრამ არ ცივა,ფანჯრიდან ვიყურები და როგორც ყოველთვის ჩემთვის ფიქრებში გავერთე ისე, რომ ვერ დავინახე როგორ შემოვიდა ჩემს ოთახში მარიამი ჩემი არაბიოლოგიური და არაბიოლოგიურიო იმიტომ ვამბობ რომ მხოლოდ მშობლები გვყავს

დრო (ეპილოგი)

მომიახლოვდა, მაგრად ჩამეხუტა და შუბლზე მომაკრო თბილი ტუჩები. თვალები მიმელულა სიამოვნებისგან... დღესაც ისევე მსიამოვნებს მისი შეხება, როგორც მაშინ პირველად, სამსახურში, მალულად..... ისევ ვგრძნობ მუცელში ქარიშხალს...

დრო (თავი VI)

ბევრი ვიფიქრე მიმეწერა თუ არა, ბოლოს მაინც გავრისკე. სოციალური ქსელების მიმართ მისი მწყრალი დამოკიდებულება რომ მახსოვდა, გვერდი ავუარე ყველანაირ ბანალურ „რას შვრები, რა არის შენკენ ახალი?“ და მსგავს ტექსტებს, პირდაპირ ჩავუგდე ლეპტოპის დესკტოპისთვის

დრო (თავი V)

რაღა თქმა უნდა ნორმალურს არაფერს მივწერდი, მაგრამ იმ დღეს ნამდვილად ჩემ თავსაც ვაჯობე! –როგორ გასუქებულხარ– მხოლოდ ეს მივწერე.... ახლაც არ ვიცი გახსნა თუ არა სმს, ერთი რამ ფაქტია, შემოსვლისას ბიძაშვილთან ერთად მხიარულად იცინოდა, ჩემი მიწერის მერე

დრო (თავი IV)

ის კი მიყურებდა ბავშვური, აწყლიანებული თვალებით და უცებ მკითხა: –ზღაპრები ხომ ასე არ მთავრდება? თქვენი ამბავი ცუდად რატომ მორჩა? აქ კი მომიწია იმ პასუხის გაცემა, რისი დაჯერებაც თავადაც არ მინდოდა: –ცხოვრება ზღაპარი არაა, ილია, ზოგი ამბავი ცუდად

დრო (თავი III)

ენობიდან ფეხი გამოვდგი თუ არა შემცბარი გავჩერდი და ერთ ადგილს მივეყინე, ის ნამდვილად ვერ დამინახავდა და შემეძლო შეუმჩნევლად გავპარულიყავი, მაგრამ მინდოდა კი???

დრო (თავი II)

–შენ ხომ მითხარი სხვა მოძებნეო.... –მიპასუხა. ასე მეგონა ცა თავზე ჩამომექცა და ქვესკნელში ჩამიტანდა... ამ მომენტში მივხვდი რას ნიშნავდა ფრაზა „გველნაკბენივით შევხტი“... დიდხანს ვუყურებდი ეკრანს გაშტერებული, არ ვიცოდი რა მეთქვა... ხელის კანკალით