სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (2)

სისხლი... სისხლი ზეწარზე მცირე ნაკადად, მაგრამ ჩანჩქერივით გადმოდინდა ნინოს და თეთრ ზეწარზე დაიღვარა. იმ წამს ეს არ ადარდება, სისხლის დენასაც კი ვერ გრძნობდა ისეთი ბედნიერი და სიყვარულით სავსე იყო. მისი გული ერთ ადამიანს ეკავა მხოლოდ და ერთი სურვილი

ერთი ღერი

სიგარეტს ვუკიდებ... პირველი ნაფაზი ნეტარებაა. კვამლს ფილტვებში ხუთ წამამდე ვიჩერებ და თვალ დახუჭული, თავ აწეული ვუშვებ ზემოთ, ცისფერი ცისკენ, რომელზედაც ლამაზად მშვენდება თოვლივით თეთრი ღრუბლები.რამდენადაც შორს უნდა ვიყო ქაოსისაგან

წვიმის ერთი წვეთი (სრულად)

“…მწარეა ცხოვრება, მაგრამ ტკბილი, რთულიც და ადვილი. ალბათ ლამაზი, არ ვიცი... რთულია აღწერო ის... იდუმალია, შავი ყუთია... ამუხსნელი ამოცანა?.. ვერ მიხვდები მის მომდევნო ნაბიჯს, მაგრამ ის იცი რომ მის ნაბიჯს-ნება სურვილს აუცილებლად არა, ძალაუნებურად

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (1)

-აბა, დავიწყოთ სიხარულო? - ნინოზე ზემოდან დაწოლილმა გუგამ ღიმილით იკითხა. შეეძლო ეს არც ეკითხა, რადგან მის გოგოში უბრალოდ დიდ და შთამბეჭდავ სურვილს გრძნობდა, რომ ეს ყველაფერი უნდა მომხდარიყო, მაგრამ მაინც სწორად ჩათვალა. მისთვის პირველი იყო, რა თქმა

ჩვენ ყველას გვჭირდება ერთი გაქცევა !!! (3)

შვიდს წუთები აკლდა ნიკოლოზის ხმამ, რომ გააღვიძა დძინება აღარ უცდია... ტელეფონი აიღო და გუშინდელ მიმოწერას თვალი გადაავლო... ეს იყო მისთვის დღის პოზიტივი.. ღიღინით გაიარა ჰოლი, მიესალამა ჰოლში მჯდომ მაიას, ნიკუშას წაეთამაშა ღიღინითვე შევიდა

მეგობრობიდან შეყვარებმდე ერთი ნაბიჯია(დასასრული)

ქორწილი ერთად გადაიხადეს.ანას მეჯვარე საბა იყო.ნიკასი-დინა(ჩვენი საერთო მეგობარი,რომელიც ამერიკაში სწავლობდა და ახლახანს დაბრუნდა). ჯრისწერა მოკლე წრეში ჩატარდა.მხოლოდ მეჯვარეები,მეგობრები და ოჯახის წევრების სწრებოდნენ.ხელის მოწერაზე მხოლოდ

მხოლოდ ერთი თხოვნა_ გამიღიმეთ

ჩვეულებისამებრ, ფანჯარასთან ვზივარ რაფაზე იდაყვ ჩამოყრდნობილი, ისევ ღამეა, ისევ ის მთვარე და მე კვლავ თვალცრემლიანი შევცქერი მას იმის იმედად, რომ მხოლოდ ისაა ვისაც უთქმელად ესმის ჩემი მწუხარება, არც მიწყრება, არც მარიგებს, არც მტუქსავს და

ერთი ჩვეულებრივი Love Story (სრულად)

ვდგავარ თსუ-ს მეორე კოპრუსის წინ და ველოდები ქეთას. საშინელი სიცივეა, ყინავს. ხელები ქურთუკის ჯიბეში მაქვს ჩაწყობილი და ვცდილობ გავითბო. ,,რა არაპუნქტუალური ხარ ქეთა მაინც’’_შეწუხებული დავყურებ საათს, რომელიც მიჩვენებს,რომ უკვე თხუთმეტი წუთია მას

ჩვენ ყველას გვჭირდება ერთი გაქცევა !!! (2)

- ერთი კოლოფი სობრანიე მომეცით. უთხრა გამყიდველს და ფული გადაუხადა, დაელოდა თავის შეკვეთას როდისმიიღებდა.. ( რას აკეთებ ელენეე !!!)) შეუღრინა გონებამ.. - მადლობთ.. სობრანიე აიღო და გამოვიდა..

ჩვენ ყველას გვჭირდება ერთი გაქცევა !!! (1)

ყურსასმენები გაიკეთა და უმალ გაისმა ნაცნობი მუსიკის ჰანგები 'ნუ უსმენ ხალხს, რომ თითქოს ჩქარა გადის დრო'......... იავარდით მოფენილი ცხოვრება არც არასდროს ჰქონია, არც უნატრია..