შემთხვევითი შეხვედრა (თავი მეშვიდე და თავი მერევე)

ტელეფონი მაგიდაზე დადო. ხმა აღარ ესმოდა, მაგრამ სიტყვები მაინც ჩაესმოდა - „სახლში ვართ“. ეს სიტყვები, ნელა და მტკივნეულად ხვდებოდა გულში. ფანჯრიდან ღამე მოჩანდა - ბნელ, უძრავ ჰაერში საავადმყოფოს შუქები ირეკლებოდა, ისევე როგორც მისი ფიქრები. ნელა

კესანები (თავი მერვე)

-რა აქვს ისეთი, რომ ვერ ივიწყებ, ვერ კლავ შენში იმ ქალს, რატომ მტანჯავ მის გამო?-ცრემლები ჩასდგომოდა თვალებში. -ჩშშ-შუბლი შუბლზე მიადო, თვალები მიელულა კაცს, საოცრად მოუნდა ახლა ამ ბაგეების კვლავ დაგემოვნება ასე მიმზიდველად, რომ გამოიყურებოდნენ.

გარიგება +18 - თავი 7

და უცებ, ყოველგვარი გაფრთხილების გარეშე, ვიღაცის უხეში ხელი ვიგრძენი ჩემს კისერზე. - ვეიპერები?! - მითხრა ვიღაცამ და გული კინაღამ გამიჩერდა. მამაჩემის ხელი დავინახე და ტკივილისგან ამოვიკვნესე. ხელს მთელი ძალით მიჭერდა კისერზე. მეგონა საბოლოოდ

კესანები (თავი მეშვიდე)

-რა? რა? რა კესანე? რა გინდა?-მის თვალებში უდიდეს ტკივილს ხედავდა ყიფიანი, მისკენ გაიწია, თუმცა ქალმა უკან დაიხია-არა, არ მჭირდება ეს მოფერებები, ჩახუტებები, შუაღამეს მოკითხვები და კოცნები, ეს უაზრო სპექტაკლია და იცი შენც, დღემდე მასზე ხარ

დიდი დასასრულის პატარა დასაწყისი (1 თავი)

18 წლის ასაკში გავაანალიზე ,რომ უბრალოდ არ ვუყვარდით. არ იყო მზად ის ნაბიჯი გადაედგა, რასაც ოჯახის შექმნას ვეძახით.არ ვამტყუვნებ.

წარსული არ გვტოვებს (III თავი)

-ანუ შენ ხარ ამ ყველაფრის შემოქმედი....   —ჩაიცინა, კულონი გულის ჯიბეში ჩაიგდო და სახლში წავიდა.   მაშინ არ იცოდა, რომ ეს ინიციალები მთელ მის ცხოვრებას შეცვლიდა.      ხოლო იმ ღამით, როცა ელენეს საკუთარ საწოლში ეძინა — თავისი მზისა და იმედის 

ვინმე სხვა ( თავი 14)

რამოდენიმე დღეა, რაც მის სახლის კარს ვსტუმრობ ამაოდ... კაკუნი კვლავ უშედეგოა. თიტქოს საეჭვოდ დაემთხვა, თამილას ნაამბობიდან ლუკას უკვალოდ გაქრობა. დარდი მეტად მიტევს, რაც უფრო გადის დღეები. უკვე ძალზედ დავიღალე მასთან უშედეგო სტუმრობით. ახლა უკვე

კესანები (თავი მეექვსე)

-მაპატიე-მისი სახე ხელებში მოიქცია, ერთხანს დააჩერდა ცისფერებში და მათში ზიზღის მხოლოდ მცირედი ნაწილი, რომ ამოიკითხა ბაგეებს დაეწაფა. მთელი სინაზე და სისპეტაკე ჩადო კოცნაში და მიხვდა, რომ ამ ქალის გარეშე არ შეეძლო, მის გარეშე ვერ იარსებებდა, თუნდაც

გარიგება +18 - თავი 6

ლეპტოპი ავიღე, რომელიც დანიელმა მაჩუქა, როდესაც ამ სახლში მომიყვანეს ძალით. კერძო სკოლაში დავრეგისტრირდი და შეიძლებოდა დანიელის ბარათიც კი გამომეყენებინა. მაინც გაიგებდა ადრე თუ გვიან.

გარიგება +18 - თავი 5

სოფიამ თავისი სიტყვებით რაღაც უცნაური ემოციები მომგვარა. არ ვიცოდი რა ემოციები იყო, მაგრამ პირველად ვგრძნობდი. ადგილიდან იქამდე არ დავძრულვარ, სანამ დანტეს ყვირილმა ტრანსიდან არ გამომიყვანა.