ვინმე სხვა ( თავი 14)

რამოდენიმე დღეა, რაც მის სახლის კარს ვსტუმრობ ამაოდ... კაკუნი კვლავ უშედეგოა. თიტქოს საეჭვოდ დაემთხვა, თამილას ნაამბობიდან ლუკას უკვალოდ გაქრობა. დარდი მეტად მიტევს, რაც უფრო გადის დღეები. უკვე ძალზედ დავიღალე მასთან უშედეგო სტუმრობით. ახლა უკვე

კესანები (თავი მეექვსე)

-მაპატიე-მისი სახე ხელებში მოიქცია, ერთხანს დააჩერდა ცისფერებში და მათში ზიზღის მხოლოდ მცირედი ნაწილი, რომ ამოიკითხა ბაგეებს დაეწაფა. მთელი სინაზე და სისპეტაკე ჩადო კოცნაში და მიხვდა, რომ ამ ქალის გარეშე არ შეეძლო, მის გარეშე ვერ იარსებებდა, თუნდაც

ნაბიჯებს შორის (თავი 3) 18+

დილაა. ფარდებს მიღმა ნისლიანი ლონდონი იღვიძებს. წვიმის წვეთები ისევ სრიალებენ მინის ზედაპირზე. ღრუბელსა და ნისლში გვიან თენდება. საათს ვუყურებ თითქმის ცხრა სრულდება. ოთახში გაფანტული ბუნებრივი შუქი, არაფრისთვის არის საკმარისი, არც დღეა და არც ბნელა.

გარიგება +18 - თავი 6

ლეპტოპი ავიღე, რომელიც დანიელმა მაჩუქა, როდესაც ამ სახლში მომიყვანეს ძალით. კერძო სკოლაში დავრეგისტრირდი და შეიძლებოდა დანიელის ბარათიც კი გამომეყენებინა. მაინც გაიგებდა ადრე თუ გვიან.

გარიგება +18 - თავი 5

სოფიამ თავისი სიტყვებით რაღაც უცნაური ემოციები მომგვარა. არ ვიცოდი რა ემოციები იყო, მაგრამ პირველად ვგრძნობდი. ადგილიდან იქამდე არ დავძრულვარ, სანამ დანტეს ყვირილმა ტრანსიდან არ გამომიყვანა.

გარიგება +18 - თავი 4

ერთ-ერთ გოგოს შევხედე და დანა გამიზნულად მისკენ ისე ვისროლე, რომ მხოლოდ მილიმეტრებით ასცდენოდა. გოგონამ ამოისუნთქა და დანას შეხედა, რომელიც მილიმეტრებით ასცდა მის თავს.

კესანები (თავი მეხუთე)

-ეს იყო შენი მიზანი? მისი ასეთის დანახვა- იმედგაცრუებული ხმა ჰქონდა მართას-უყურებ? ხედავ მას? ნაწილებად დაშალე, გაანადგურე ალექსანდრე. არავინ ყავს, რომ შენი ხელებიდან გაათავისუფლოს. -გთხოვ მართა-თვალები მაგრად დახუჭა. აღარ შეეძლო ამის მოსმენა.

გარიგება +18 - თავი 3

დავინახე როგორ შემოტრიალდა, როგორ შემათვალიერა ნელა, თავიდან-ბოლომდე და როგორ გაუელვა თვალებში აღტაცების ნაპერწკლებმა, ყბა ერთიანად დაეძაბა და გეფიცებით ერთი წუთით გულიც კი გამიჩერდა.

გარიგება +18 - თავი 2

უფრო ახლოს მიმიზიდა თავისკენ. მისი თვალები ჩემსას კიდევ ერთხელ შეხვდა და ჩვენი სხეული მუსიკის რიტმს აყვა. გული საშინლად მიცემდა და მინდოდა მცოდნოდა ესმოდა თუ არა მას ჩემი გულის ცემის ხმა. ჩვენი ტუჩები მილიმეტრების დაშორებით იყო ერთმანეთისგან.

ვინმე სხვა (თავი 13)

დედამ ცოტახნით დაგვტოვა მე და თამილა დეიდა... ჩემთან მარტოდ დარჩენიმა, წამით არ მომაშორა მზერა. მე კი პერიოდულად თვალს ვარიდებ. დუმილი თავად მან დაარღვია როდესაც მე უკვე აღარ ვიცი თვალი სად შევაჩერო. თამილა: სალი შვილო, შეფასების თანდასწრებით არ