განთიადი (მეთორმეტე თავი)

-გახდები ჩემი ცოლი? ამღვრეული თვალებით ამოხედა ქვემოდან. პირზე აიფარა ორივე ხელი გოგონამ, სიტყვებს ვერ უყრიდა თავს. მწვანედ მოელვარე სფეროებიდან, თამამად გადმოკვეთეს ცრემლებმა ჯებირები. მამაკაცის პირდაპირ ჩაიმუხლა ისიც. -კი! -რა თქვი? შენ რა

ჩემი იყავი! (თავი6)

ნივთები შევაგროვე, სახლის კარი გამოვიხურე და გზას დავადექი. ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გასული ორი წელი არაფერს ნიშავდა, მე კვლავ გავრბოდი, გული ისევ ძველებურად მტკიოდა, მაგრამ იყო კიდევ რაღაც იმედის ნაპერწკალი სიბნელეში. ადამიანი რომელიც მაშინ არ

ბიჭი წარსულიდან (5თავი) დასასრული

-მერე რომანწიკული აღარ იქნებოდა.-გაინაზა ხმა გოგოსავით. -დარტყმული ხარ რამდენი წელია გეუბნები? -5?თუ უფრო მეტი? არვიცი მაგრამ გეტყვი რომ შენც დარტყმული ხარ და ძალიან მიყვარხარ. -მეც მიყვარხარრ ჩემო დარტყმულო.

ჩემი იყავი! (თავი5)

ის წავიდა, მე კი დავრჩი ჩემს ცარიელ სახლში არეული გრძნობებით. არ ვიცოდი რა იქნებოდა შემდეგ, მისმა ასე უსიტყვოდ წასვლამ ძველი იარები გამიღვიძა რომელიც უკვე მოშუშებული და მივიწყებული მეგონა. გარშემო ყველაფერი სულს მიხუთავდა. მის კიდევ ერთ ასეთ საქციელ

ჩემი იყავი! (თავი4)

კარზე საშინელმა ბრახუნმა მომწყვიტა ძილს. გაჭირვებით დავაცილე ძილისგან დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს და კარისკენ წავედი. სამზარეუდან ყავის სასიამოვნო სურნელი გამოდი, როგორც ჩანს ლილეს უკვე ეღვიძა. კართა მივლასლასდი, კარი გავაღე და თვალების ფშვნეტა

ჩემი იყავი! (თავი3)

ერთი შეხედვით დავუბრუნდი ძველ ცხოვრებას, თუმცა სვანეთმა თავის კვალი მაინც დატოვა ჩემში. სვანეთიდან დაბრუნებული კიდევ დიდხანს ვაკვირდებოდი ქუჩაში ხალხს, მეგონა ნებისმიერ წამს გამოჩნდებოდა და ისტერიკას მომიწყობდა ჩუმად წამოსვლისთვის, მაგრამ ასე არ

ჯერ გულს უყვარდება (თავი2)

-მგონი მაგ ბიჭს მოსწონხარ - -რა სისულელეა მარიამ, რას არ იტყვი ხოლმე ! - -ვფიქრობ, ჩემს თვალს იშვიათად თუ გამორჩება რამე. - -მე კი ვფიქრობ სათვალეები უნდა იხმარო მეგობარო.

ჯერ გულს უყვარდება (თავი1)

-აი თურმე სად გეჩქარებოდა, პატარა ქალბატონო! -უკაცრავად ? - ინგა აფრასიძე ... - ჰოო ... არ უყვარს დაგვიანება - კარგია , თორემ ახლა მარტო მომიწევდა აქ ჯდომა

ჩემი იყავი! (თავი2)

სწრაფად ავირბინე კიბეები და ოთახის კარი ხმაურით მივაჯახუნე. ადგილს ვერ ვპულობდი სიბრაზე ყელში მტკივნეულად მიჭერდა მარწუხებს. ვბრზობდი ლევანზე, თან მინდოდა მისი საქციელის ახსნა მომესმინა, ჩემი სიტყვები ერთმანეთის საპირისპირო ოყო, მინდოდა არასდროს

ბიჭი წარსულიდან (4თავი)

ვსვამდი, ვეწეოდი და ჩემს ერთადერთ სიყვარულზე ვფიქრობდი, ძალიან ძვირფასი ადამიანი იყო ჩემთვის. მხოლოდ მისთვის გავაკეთე ეს ყველაფერი, მისგამო დავტოვე ყველა და ყველაფერი. ის კი ვერ მიგებს, უნდა ვუთხრა ყველაფერი უნდა მოვუყვე სხვა გზა არ მაქვს.