შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეათე თავი)

-გამარჯობა ემილ...-სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ისე ჩაუარა ემილიამ. ხმაც არ გაუცია და დააიგნორა. -ისევ გაბრაზებულია-თქვა და უკან დაედევნა კაბინეტში შესულ ემილიას-ჩემს კაბინეტში გელოდები 10 წუთში. არ დააგვიანო, სალაპარაკო მაქვს-უთხრა ემილიას და

როცა თვალებში ჩაგხედე (3 თავი)

წყარომდე გამარჯვებულის ღიმილით მიმაცილა. თითქმის ყველა აღტაცებით შემხვდა. ყველანი იქ იყვნენ მხოლოდ ქეთა არ ჩანდა. ნიცა გადამეხვია, ნიამ თბილად გამიღიმა. ბიჭებსაც გაუხარდათ ჩემი დანახვა, ყველა ბედნიერი იყო, მხოლოდ იკა იდგა ცოტა მოშორებით და იქედან

დახვეწილი არამზადა (თავი1)

"შენი თმა ისეთი ნაზია,როგორც პატარა ია,შენი სურნელი მატღობელაა.როგორც ერთი ჭიქა მათრობელა ღვინო,შენი ტუჩები ტკბილია მარწყვივით,შენგან შორს ვარ და თან ისე ახლოს" _ჯანდაბა იქნებ მეც მინდა რაიმე მოგწერო?ვინ ხარ როდის მორჩები ბარათები დატოვებას და

ის იდიოტი , მე კი გიჟი ( 3 თავი )

ნინ , პრივეტ ; დღეს ჩემი დაბ.დღეა ხო იცი არა ?! ; ხოდა მოდი ჩემთან სახლში ; ჩემები საზღცარგარეთ არიან და სახლი ჩემს განკარგულებაშია . ყველა იქნება , ასე რომ შენც გელი . შვიდზე გელიდები ჩემთან ... წავიკითხე შეტყობინება და უაზროდ ვუპასუხე :

გვირილას გავხარ (თავი პირველი)

ბევრჯე მიფიქრია, რომ მცენარე ვყოფილიყავი. მართალია ცოტა სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ, დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი რომელიმე ლამაზი და ყველასათვის საყვარელი მცენარე. ეს მხოლოდ მოწონებაზე კი არა უკვე ნატვრად გადამექცა. არსებობენ ძალიან ბევრი ადამანი

დაუმსახურებელი უბედურება (2თავი)

შხაპის ქვეშ იდგა, უემოციო სახით სველი ტანზე პირსახოცი შემოიხვია და საძინებელში გავიდა, სველი თმიდან წურწურით ჩამოსდიოდა წვეთები, თმაზე შემოიხვია პირსახოცი, თხელი ხალათი შემოიცვა და დაღლილი სახით ჩაეშვა ლოგინში. ფანჯარა გამოაღო და სიგარეტს მოუკიდა,

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაორი)

აბა, პირველად სად მივდივართ, მონასტერში თუ თავშესაფარში? - როგორც იქნა დასერიოზულდა ვაჟი. - მტვრიანი ვარ, თან დაღლილიც. ჯობს თავშესაფარში მივიდეთ. მონასტერში ხვალ ავალ. თან არც შესაბამისად ვარ ჩაცმული! - ჯინსის სარვლის ალაგ-ალაგ ამოგლეჯილ

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრეე თავი)

-ზედმეტად ..-ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ თქვა-დებილია (უკეთესი დასახასიათებელი სიტყვა ვერ მოძებნა)და ყველაფერს არასწორად გებულობს. -და მაშინ რატომ ამუშავებთ აქ? -უბრალოდ კარგად ხატავს და დიზაინის მხრივ ნიჭიერია-გადაუჩურჩულა და ეშმაკურად გაიღიმა

იმედი ! თავი მეორე

ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე .. -ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ

როცა თვალებში ჩაგხედე ( 2 თავი)

ჩემი ამბავიც ამ დღიდან დაიწყო. სახლის დალაგებით გამოწვეული დამღლელი დღეების შემდეგ როგორც იქნა ნამდვილი არდადეგები დამეწყო. არდადეგებში არ ვგულისხმობ გართობას და მეგობრებს, აქ უფრო უსაქმურობა იგულისხმება, რაც დიდად არ მომწონს. ვცდილობ დღეები