მითი ზღაპარია თუ რეალობა ? (თავი მეორე )

თანდათანობით ქრებოდა მაგრამ სიზმრები თავს ისევ არ ანებებდნენ , გოგონას არც წიგენების კითხვა შეუწყვიტავს , და არც ექიმს აუკრძალავს რამე მხოლოდ მერი დადიოდა უკმაყოფილო თუმცა გოგონა არც ამას ჩიოდა ლანას თითქმის ვერ ხედავდა ქალიშვილს მუდამ

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 2)

ვცდილობ გავექცე ასეთ რეალობას, მაგრამ ყველამ ვიცით რომ ეს შეუძლებელია. ერთადერთი რამ რაც ძველ ადგილთან მაკავშირებს ფოტოები და მოგონებებია. დილით დედაჩემი მაღვიძებს და ახალ უნიში პირველ დღეს მილოცავს. ამაში მოსალოცი არაფერია მაგრამ მაინც მიხარია.

ერთმანეთისთვის (თავი 8) (ვიცეკოთ ტანგო, ან კიზომბა)

არ ვიცი რა დავწერო, როგორ გითხრა, რომ წავედი. როგორ გითხრა, რომ ყველაფრის შესაცვლელად მომიწია ამის გაკეთება. რატი, ჩემს სუნთქვას აკლიხარ ამ წამს, ჰაერი მაკლია, რომლითაც ვცოცხლობ, მაგრამ არ შემიძლია დარჩენა, ვერ დავრჩები. ვერ ვუყურებ ყოველ დილით

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეშვიდე )

დილას რომ გამეღვიძა ვიღაცის ძლიერი მკლავები მეხვეოდა. პირველად ვერ გავიაზრე ვინ იყო , შემდეგ კი მივხვდი რომ ალექსანდრეს ქონდა თავი ჩარგული ჩემს კისერში. მშვიდად ეძინა და ტკიპასასვით ვყავდი მიკრული . არა რომ დააკვირდე ცუდი ბიჭი არ არის. შავი თმით და

ბიზნეს ვუმენი (თავი 5)

სალომე რომ მომწყდა და ვიღაცას ჩაეხუტა ტანში ერთიანად დამიარა ბრაზმა. მისი ესეთი ბედნიერი სახე ისეთი საშინელი დასანახი აღმოჩნდა ჩემთვის, რომ საკუათარ თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი და იქამდე მივედი ლამის სალომეს ხელი დავავლე და ძალიათ მოვგლიჯე იმ ბიჭის

დაუმორჩილებელი (თავი 5 )

-შენ რა ნარკოტიკი მომეცი ? ძლივს ამოილუღლუღა და თვალები მიენაბა -ხო წამალზე უნდა შეგსვა.. დამაწყნარებელია .დაისვენებ და იქნებ სამუდამოდ დაგაწყნაროს და ჭკუა მოგცეს. -მე ისედაც ჭკვიანი ვარ.ძლივს გასაგონად თქვა და ენა აეხლართა. ლევანი უფრო ახლოს

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 1

მახსოვს 5 წლის, რომ გავხდი მშობლების საუბარს მივაყურადე. ვიცოდი, რომ კარგად არ ვიქცეოდი, მაგრამ მაშინ ხომ ბავშვი ვიყავი თან ცნობისმოყვარე, თავის შეკავება თქვენც გაგიჭირდებოდათ თუკი თქვენზე ისაუბრებდნენ. პატარა სულელი და ცნობისმოყვარე ვიყავი,

ბედისწერის მნიშვნელობა (1 თავი)

შემოდგომის დადგომამდე 1 თვით ადრე..... ზაფხულის ერთ-ერთ ჩვეულებრივ დილას,"მირა გრიგოლია" სავარჯიშოდ წავიდა, თბილისის ერთ-ერთ ქუჩაზე,ყოველ დილით ვარჯიში უკვე ჩვევად ქცეოდა.

ექიმები (მეორე თავი)

ოპერაცია ხუთ საათს გაგრძელდა, ძნელი აღმოჩნდა ორივე ფეხის გამთელება, თუმცა თამთა სულაც არ იყო დაღლილი, ემოციებით სავსე იყო, მართლაც რომ ორთოპედიის ბუკეტი შეხვდა. ადრენალინის მოზღვავებას გრძნობდა უნდოდა ბოლოხმაზე ეყვირა უნდოდა ყველას გაეგო რამხელა

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 1)

ყველაფერი იდეალურად იყო, იდეალური სახლი, იდეალური უნივერსიტეტი, იდეალური მეგობრები, იდეალური კალათბურთის გუნდი, მაგრამ ახლა ყველაფერი იცვლება. მე და დედა ამ სახლს ვტოვებთ და სრულიად სხვა ქალაქში გადავდივართ საცხოვრებლად, ჩემს არ ვიცი როგორ ვთქვა