ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 1)

მე ნუცა ვარრ, 19წლის, ბათუმელი ვარ მაგრამ ეხლა თბილისში ვართ მე და ჩემი დაქალი სასწავლებლად და ერთად ვცხოვრობთ.ვარ მაღალი, ხუჭუჭთმიანი,მუქი მწვანე თვალებით, ასე რომ თაყვანისმცემლები არ მაკლია.ჩემს დაქალს ემილი ქვია,ისიც 19 წლისაა, მაღალი გრძელი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (3 თავი)

უკვე 5 დღეა რაც ამ სახლში ვცოხვრობ და სანდრო ისე მექცევა მე როგორც მოსიახლე მტერი.ვერაფერი გავუგე რატომ ვერ მიტანს? მე ხომ ძაით არ შევჭრილვარ მის ცხოვრებაში. უნივერსიტეტში წასვის დროა. სანდრო რა თქმა უნდა თავისი მანქანით მიდის. მე გარეთ გავდივარ და

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი14)

ლაშა? კი მაგრამ... ღმერთო ჩემო რა ვქნა? მე არ შემიძლია მისი ნახვა. მე ხომ შოთიკო მიყვარს, მაგრამ ლაშას იქნებ სერიოზული მიზეზი ჰქონდა დაშორების? -მელანო ამ შუაღამეზე FB ში რა გინდა? -რავი თამუ ცუდად ვარ. ვერ დავიძინე. შენ რატომ არ გძინავს 4ის

ბიზნეს ვუმენი (თავი 7)

დილით ადრე გამეღვიძა, მზის სხივების გამო არა, არც გიგა დარეკვის გამო, არც დაგვიანების გამო, უბრალოდ აქაურობის სუნის შეგძნების დაუოკებელი წყურვილის გამო თვალებს ისე ვახელ გეგონება რამოდენიმე საათა რაც გაიღვიძაო. ტელეფონს ვწვდი და საათს დავხედე ჯერ

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეცხრე )

როგორ უნდა გაიგო ადამიანი გიყვარს თუ არა ? ზოგი ამბობს რომ თუ გიყვარს მაშინ სულ მასზე ფიქრობ . სიზმარშიც კი ის გხვდება. არ მოგწონს როცა ის ურცხვად გიყურებს და თვალს არ გწყვეტს , მაგრამ ყველაფრის და მიუხედავად მაინც გინდა რომ სულს შენს გვერდით იყოს.

დაუმორჩილებელი (თავი 7 )

-იცით ,იასამნები ძალიან კარგია ,მაგრამ მარტში არც ისეთი ადვილი საშოვნელია ლამაზი იასამნები ,ჯერ ეხლა იწყებენ გაყვავებას.ფასზე აღარაფერი უთქვამს ძვირიაო რადგან იცოდა ყველაზე ნაკლებად სანერვიულო ფული იყო. -ხო და არ ინერვიულოთ ,ბატონი ლევანი იზრუნება

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 10)

–დიახ მალე თქვენც და ბატონი დემეტრეც მალე მშობლები გახდებით. გილოცავთ.–მოიცა ანუ... მე... ანუ ჩვენ... მოიცა მე მამა ვხდები!–დაიყვირა დემემ. –გილოცავთ–ყველამ ერთხმად თქვეს და დემესა და ენს მიულოცეს.–ჩემი ანგელოზი ხარ. მიყვარხარ პატარავ–თქვა დემნამ.

ბიჭი კაფედან თავი 4

მაქსიმეს აგარაკზე ვიყავით . რათქმაუნდა მეც წამიყვანა.გაჯიუტებას აზრი აღარ ქონდა,ისედაც ყველაფერი იცოდა ჩემი არ არსებული პაემნის შესახე.ნონა და სანდროც იყვნენ.მაქსიმეს მეგობრები და ანა თავის დაქალებით.ბევრი ჩემთვის უცნობი ადამიანი იყო რაც

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეთორმეტე თავი)

ისევ ბადრაგის თანხლებით გაიარა საკუთარი საკნისკენ მიმავალ გზას თორნიკემ. შიგნით შესულს არ დახვდა წარბა, ზედმეტი კითხვებით არავის შეუწუხებია, მისივე ნარზე წამოგირებული ისევ ფიქრობდა ქართველიშვილი. თითქოს არაფერი, მაგრამ გოგონას თხოვნა ზედმეტად

ძიძა თავი მეცხრე

ისეთი გაკვირვებული მიყურებდა გავშრი. ვცდილობდი მის სახეზე რაიმე ემოცია მაინც წამეკითხა მაგარამ ტყუილად. მერე უკან დაიხია და გაეცინა. -მგონი ყველა ჩვენ გვიყურებს, თვალი მოავლო ადგილს. ღმერთო რა არაპროგნოზირებადია, მე რას ველოდი და ამან რა კითხვა