ჩვენ სიყვარულთან ბრძოლაში დავმარცხდით(2 თავი)

-და საერთოდ აქ რატომ ხარ? პოლიციის განყოფილებაში უნდა იჯდე და ფიქრობდე ჯარიმის გადახდაზე ან გეგმავდე მომავალ ხუთ წელს, რომელსაც ციხეში გაატარებ! ყელში ამომივიდა ამ თავდაჯერებული სახის ყურება. -სულ ტყუილად გგონია, რომ მაგ მუქარით რამეს შეცვლი.ამბობს

სკოლა (თავი 8)

მთელი დღე თავში ერთადერთი კითხვა მიტრიალებს. "რა ჩავიცვა?" ყველა გოგოს თავსატეხი. თან ლანას დაბადების დღეზე იმდენი ხალხი იქნება აუცილებლად ლამაზად უნდა მივიდე. გამოვაღე კარადა და ვდგავარ თითქმის ერთი საათია წელზე დოინჯ შემორტყმული და ვაკვირდები

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მეექვსე)

იგრძნო ქალის ათრთოლებული სხეული. უფრო მომთხოვნი გახდა, თმაში ხელი ნაზად შეუცურა და კიდევ უფრო ახლოს მიიზიდა. მათ შორის მანძილი საერთოდ აღარ იყო. მიხვდა, რომ ლანასაც იგივე გრძნობა ჰქონდა.

საუკეთესო მეგობრები ( თავი პირველი)

მოკლედ გადავწყვიტე მომეყოლა ორ გადარეულ და საყვარელ მეგობრობაზე. მთავარ პერსონაჟების სახელიი არის: ანი და სალომე. ისინი თითქმის დაბადებიდანვე ერთად იზრდებიან, მათი წლოვანება თანატოლია და ხშირ შემთხვევაში მათ ტყუპებსაც უწოდებენ. ერთმანეთან ყოველთვის

Never miss a chance to dance(VIII თავი)

-გაბი? -გისმენ! -რაღაც უნდა გითხრა! -თუ რამე მაქს... -არა მაქსიმეს არ ეხება... -კარგი,მაშინ მოყევი! -მოკლედ,თაკო მასწ.-მა დამირეკა და

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეორე თავი)

ტელეფონზე ზარია.ვიღაც განუწყვეტლივ რეკავს ,აშკარად აჩის გადარეული ძმაკაცი ნიკაა (არც არჩილია ნაკლებად ჭკუამხრიარული). -ჰოო,რა იყო ტო? -უეჭველი ახლა გაიღვიძე ხო?ამდენი ხანი ძილი ვის გაუგია ბიჭო? -რაღა ამდენი ხანი?6 საათია ჯერ.ნორმალური ხარ შე

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი22)

-ალო? - ბოლო ზარის მერე ვიღაცამ აიღო და მეც არ დავაყოვნე, ჩემი ნათქვამი ვითომც არ გაეგო, მხოლოდ სუნთქვის ხმა მესმოდა. -ნოე შენ თუ ხარ?!

დაუმორჩილებელი (თავი 18 )

გინდა რომ გამოგეკიდო? ხელი და თავი გააქნია უარყოფის ნიშნა თუმცა მაინც გადადგა რამოდენმე ნაბიჯი . -წაიქცევი იცოდეე . მზრუნველი ტონით აცნობა საფრთხის შესახებ . -არ წავიქცევი. -უკან ქვაა. დამაჯერებლად თქვა და დაელოდა,ინტერესით დააკვირდა უკან

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეცხრამეტე თავი)

ეულად მიაბიჯებდა ნათება შეპარულ ქუჩებში. ადრე ალბათ ბიჭებთან დარეკავდა, გამოსვლას თხოვდა, მაგრამ ახლა... უბრალოდ მიდიოდა, უმისამართოდ, მიდიოდა საკუთარ ტკივილთან პირისპირ მდგომი. კარგა ხანია სიმარტოვეს შეჩვეოდა თორნიკე. უნდოდა ეღრიალა იქნებ ეტირა

ბიზნეს ვუმენი (თავი 16)

„გცალია რო ვილაპარაკოთ? მემონატრე უკვე ://// თან რაღაც უნდა გითხრა “ პასუხის ლოდინში პიტნის ჩაის მზადება დავიწყე, მალე ტელეფონი აწრიპინდა, გიგა სკაიპით მირეკავდა, მეც ღიმილით ვუპასუხე. ეკრანზე თვალებ ჩაშავებული, ლოგინში მწოლიარე და წელ ზევით