20მარტი იყო ( თავი 1)

ცოლი და შვილები . ბიჭი და გოგო . ცოლს ნინა ხოლო შვილებს ლიზა და სანდრო ჰქვიათ. ლიზა 18 წლისაა წარჩინებული მოსწავლე განებივრებული გოგოა მთელი უნივერსიტეტის ბიჭობა მასზე გიჟდება იგივეს ვიტყვი მის ძმაზე სანდრო20 წლისააა და უნივერსიტეტში გოოგოების

ემა (თავი 5 )

სივრცეს ცივად მიშტერებოდა გეგა,თან ვისკის ბოთლისთვის ისე ძლიერად შემოეჭდო თითები თითქოს დახრჩობას უპირებსო,ყოველთვის შეეძლო ბუნებას,ხეებს, სიმწვანეს მისი დამშვიდება,ეს "საიდუმლო თავშესაფარი" მიისაკუთრა,ესეც ცუდი ჩვევა იყო,მესაკუთრე გახლდათ

Never miss a chance to dance(IV თავი)

და აი ნანატრი შაბათი-კვირა...დილით 12საათამდე მეძინა,მერე დედაჩემი შემომივარდა ხო ცოცხალი ხარო და მეც გამეღვიძა,მაგრამ მალევე შევიბრუნე ძილი. დაახლოებით პირველი საათისთვის ლიზა შემოვარდა ოთახში და გამაღვიძა: -კაი რა ლიზა,შაბათ-კვირას მაინც მაცადე

მაგრძნობინე თავი ბედნიერად (თავი 1)

სკოლაში დაგვიანება ჩემთვის უკვე ჩვეული პროცესია, თუმცა როცა გამოცდაზე დაიგვიანებ ეს უკვე დიდი უპასუხისმგებლობაა. როგორც წესი ნელა მივიზლაზნებოდი ლოგინიდან კარადისკენ თან თვალებს ძლივს ვახელდი,ყველაფერი ამ ფილმების ბრალია,რომელ საათზე დავიძინე ისიც

ბიზნეს ვუმენი (თავი 13)

„გიგა სად ხარ ფრენა ოთხზე არ გაქ? აეროპორტში რომელზე მოვიდე?“ ამის გახსენებაზე საათს ვუყურებ და ოცი წუთი აკლია ამ დროს ტაქსს დაწერის თავი არ მაქ იმიტომ რაიმე ტაქსის კომპანიის ნომერს ვეძებ მესიჯი რომ მომდის.

უცხო ქალის ცრემლი 11-12 თავი

ადამიანები,გვიან მაგრამ აუცილებლად ხვდებიან თავიანთ შეცდომებს.ზოგი იხტიბარს არ იტეხს,ზოგს აღიარება უჭირს,მაგრამ დრო,ეს დალოცვილი დრო ყველას და ყველაფერს თავის ადგილას აყენებს.ჯიმი ელისოს გაუჩინარების შემდეგ,სულ სხვა ადამიანი გახდა.მართალია ცოლი და

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეთერთმეტე )

როგორც გუშინ ძილბურანიდან დღესაც ალექსანდრეს კოცნას გამოვყავარ . ჯერ კისერში მკოცნის , შემდეგ შუბლზე, თვალებზე , ლოყებზე , ცხვირზზე , ნიკაპზე . არცერთი ადგილი არ დატოვებია , გარდა ტუჩებისა . გადაწყვიტა მეთამაშოს არა ? კარგი თუ ეგრეა ეგრე იყოს . ...

მია (თავი 2)

სუნთქვა მეკვრის. სხვა თუ არაფერი რამდენი ხანია ,რაც ჩემი პატარა ოთახი არ დამიტოვებია. მივუყვები უკვე კარგად მივიწყებულ გრძელ კორიდორს ,რომლის ბოლოც არ მოჩანს. ორივე მხარეს უამრავი კარებებია ჩაყოლებული.ფეხებს ძლივს ვადგავ. დაბნეულობისგან ლამისაა უკან

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (8 თავი)

დილაა. მე და სანდრო ჩემს ლოგინში ვწევართ, მას სძინავს. მე მის სახეს ვუყურებ და ყველა ნაკვთს ვაკვირდები. ის ისეთი საყვარელია, სიმპატიური, ლამაზი ნაკვთებით, ვგრძნობ რომ მიყვარს. -რატომ მიყურებ? -მეკითხება ის და თვალ დახუჭული მიღიმის -ისე უბრალოდ.

დაუმორჩილებელი ( თავი 13)

ძალიან ფხიზელი ხარ ჩვენს წასაყვანად ,ლევანზე გაბრაზებული ლიზა ივანეს ეუხეშა. -და რას მერჩი ? -არაფერს მოსაწევის სუნად რომ ყარხარ მაგის გარდა. ვეღარ მოითმინა და პირში მიახალა -შენ გოგო ცუდად ხო არ ხარ რამდენს ბედავ? წამოუხტა ივანე და მკლავში წვდა