ომერტა / თავი მეორე

ალექსანდრიას საქციელით გაბრაზებული იყო მამამისი. არანაირად არ ეხამუშებოდა, სხვა კლანის წევრებისთვის მისი შვილის გაცნობა. თან მხოლოდ ერთადერთი ეს გოგონა ჰყავდა და მთელი არსებით მას უფრთხილდებოდა. დონ ლუკას არ მოსწონდა როგორ უყურებდნენ

გარდასახვა (IX თავი)

ნიტა დაძაბული მილურსმულიყო ადგილს და განძრევას ვერ ბედავდა. იცოდა, რომ თავს ვერ შეიკავებდა და უკან შებრუნდებოდა. ან უარესი... გაიქცეოდა და კისერზე ჩამოეკიდებოდა. ასეთი სისუსტის გამოჩენა კი მას ნამდვილად არ აწყობდა. რას იფიქრებდა ლუკა? რომ სუსტია...

მეგობრის ხათრით (თავი 8)

- რა გატირებს?.. - ჩემი ოთახის კარები შემოგლიჯა ნატამ. ტირილისგან სულს ძლივს ვითქვამდი. - რა გჭირს?.. - სწრაფად მომიახლოვდა და ხელები მომხვია. - ლაშა.. - გაბზარული ხმით ძლივს წარმოვთქვი მისი სახელი.

გიჟი ექიმი მატარებელში (18 თავი და დასასრული)

დილით ადრე ავდექი და ბარგი ისევ მოვამზადე. მე შავი მაღალწელიანი შორტი, თეთრი ბრეტელიანი მაიკა და თეთრი ქონვერსები ჩავიცვი. თმა ამჯერად გავიშალე.(თმა მის მერე აღარ გამიზრდია რაც საქართველო დავტოვე). ტუჩზე ჩემი განუყრელი მაკის 229 წავისვი და თვალზე

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 6)

ენი ფიქრობდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ავტორი. მაშინ მშობლებს კი უთხრა ვიცი ვინც გამოგზავნაო, მაგრამ სინამდვილეში ეს მხოლოდ ვარაუდი იყო. აღარ იცოდა რა გაეკეთებინა არ სურდა ვინმესთვის ეთხოვა დახმარება, იმიტომ რომ ეს მისი პირადი ცხოვრებაა, და არავის

უცხო ( თავი 23 )

- აწ უკვე შენი მონა მორჩილი თორნიკე ნაროზაული, გთხოვთ გამხადოთ ღირსი, მომანიჭოთ დიდი ბედნიერება და გახდეთ ჩემი მეუღლე. გერქვათ ჩემი კანონიერი და სრულუფლებიანი მეუღლე. დამდოთ პატივი და იყოთ ჩემი ერთადერთი მესაკუთრე.

ძიძა თავი მეოთხე

-რაღაც ისეთი ამბავია, რაც მარტო ნიკომ და პაოლომ იციან და არავის ეუბნებიან, მაგრამ დამიჯერე დიდხანს ვერ დამალავენ. ორი თვეა ეს ქალი ჩვენთან ჩითავს, მაგრამ ერთხელაც არ დამინახავ ჩემი ძმა თბილად მოქცეოდეს ან რამე მსგავსი,არასოდეს ურეკავს, მოკლედ რაღაც

გარდასახვა (VIII თავი)

უკან არ იხედებოდა, თითქოს იქიდან წარსული მოსდევდა გამგელებული და ერთი სული ჰქონდა, თუ როდის ჩაავლებდა თავის ბასრ კბილებს გოგონას და მისი სულის მტკივნეულად ჯიჯგვნას შეუდგებოდა. სახეზე სრული სიმშვიდე და უდარდელობა აღბეჭვდოდა. თითქოს არაფერი არ

ბიჭი კაფიდან თავი 1

უნივერსიტეტიდან დაღლილი გამოვედი და პირდაპირ გეზი ჩემს საყვარელ კაფისკენ ავიღე.ეხლა ყავა ,რომ არ დამელია გავგიჟდებოდი.თავი ისე მტკიოდა. ყავა თუ მიშველიდა.კაფეში შესულს გამიხარდა ჩემი საყვარელი ადგილი თავისუფალი ,რომ დამიხვდა.ტრადიციულად უშაქრო

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეექვსე თავი)

გვერდი-გვერდ ჩუმად მიუყვებოდნენ საავადმყოფოს კიბეებს, ელენე ფიქრებით აშკარად ისევ თორნიკესთან ტრიალებდა. - ბატონო ჯუმბერ, როგორ ფიქრობთ, საავადმყოფოში რამდენ ხანს დატოვებენ? - როგორც იქნა გაბედა და ჰკითხა მამაკაცს. - არა, ხვალ თუ არა, ზეგ