ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებააა??!! (თავი 7)

კატერინას პოვ: დილით გუგას სურნელში გახვეული ვიღვიძებ.. მაგრამ რატომღაც ის იქ აღარ მხვდებააა.. გუშინდელ ღამეზეე გახსენებულსს მეღიმება თან ძალინ მრცხვენიააა.. თავში მხოლოდ გუგა ტრიალებსს და სხვაა არავინნ.. ამ სიყვარულსს ხო ვერ დაემალებიიი რაა..

მარტო (თავი 11)

ჩემს წინ პირსინგებიანი, შავ ტუჩსაცხიანი გოგონა დგას ლიტერატურის გამოცდიდან და შეშინებული, მალვით მეჩურჩულება. თითქოს ეშინია ვინმე არ გვისმენდეს. რატომღაც, მეგონა რომ ძალიან ბოხი ხმა ექნებოდა, ცოტათი საშიშიც კი, მაგრამ სრულიად მოულოდნელად ქერა

ჩემი გულის ქურდი .(VI თავი -დასასრული )

-ალე მალე რა , ვაგვიანებთ .-მე , ანდრეა და დემე მივდიოდით ანდრეას მშობლებთან . ანდრეას მამა და მამაჩემი პარტნიორები იყვნენ ამიტომ მათ კარგად ვიცნობდი . -მოვდივარ ...-ოთახის კარი მივხურე და ქვემოთ ჩავედი. -წავედით .-ანდრეამ დემე ხელში აიყვანა და

იტალიური ეზო.(მეხუთე თავი)

ეს ის მომენტია, როდესაც სიტყვებს მნიშვნელობა არ აქვს. ეს ის მომენტია, როდესაც ბოდიში არაფერს უშველია, სულ, რომ მუხლებზე დადგე და პატიება თხოვო, არ გაპატიებს. არც უნდა გაპატიოს, ეს იცი და ეს ყველაზე მძიმეა. თითქოს სათვალავი აგერია უკვე იმდენჯერ

"ნი" "ნე" (თავი3)

რას ქვია მოიტაცეს,,ვღრიალებ მთელ ხმაზე,სიბრაზისგან მთელი სხეული მეჭიმება,მინდა ყველაფერი დავანგრიო,როდესაც მის აცრემლებულ,შეშინებულ თვალებს წარმოვიდგენ,,,შენ არაფერზე ინერვიულო ნანა გესმის?მოვძებნი,მიწიდან ამოვთხრი იმ ნაბიჭვარს,,,აკანკალებული

მაფიის ბოსი! თავი 6 (1D Fanfic) +18

იმ გოგომ შემომხედა საუბარი რომ გაიგო და ტელეფონი რომ დავდე აშკარად ყალბი ღიმილით მკითხა -თავს როგორ გრძნობთ? -მე ჯესიკა მქვია და მიუხედავად იმისა რომ ჩემზე ცუდი წარმოდგენა გაქვს მე შენთვის დაბრკოლება არ ვარ. ნაილი ჩემი პირველი სიყვარულია და შეიძლება

Dream (თავი 7)

დილით ტასოს გაეღვიძა და სანდროზე მიხუტებული, ფიქრს განაგრძობდა . ვერც აცნობიერებდა ისე უფახუნებდა გულთან წამწამებს , სანდროს ეღუტუნებოდა და გამოეღვიძა . შეამჩნია რომ ტასო ჩაფიქრებული იყო . _ ტასო რა გჭირს ? _ არა , არაფერი . _ აბა რატომ ჩაფიქრდი?

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი7)

როგორც ჩანს ცოტა კიარა ძალიან ეტკინა, დამაყრუებელი, მაგამ წუთიერი ყვირილის შემდეგ ხელი შევუხვიე, რატომღაც ვერ ვიტანდი მის ტკივილს, რატომ? რატომ ვღელავდი სანდროზე? ნუთუ რამე... არა არ არსებობს, არანაირი გრძნობა არ არსებობს... იმ ღამეს ბიჭები

მკვდარი ანგელოზი (თავი 2,3)

დავიღალე...აღარ შემიძლია...მივდივარ...უცბად სუნთქვა შემეკრა, ვეღარ ვსუნთქვადი, თითქოს სპირტის სუნი... თვალები ნელ ნელა მეხუჭება და იმის მერე არაფერი მახსოვს...თვალები გავახილე,მხოლოდ ბუნდოვნად ვხედავდი რა ხდებოდა, ძალა გამოცლილი მქონდა, ბუზის

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6-7) დასასრული

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად