დაუმორჩილებელი მეძავი (2 თავი)

ამ ქალს,როგორც ყური მოვკარი ლუიზა ერქვა.მალევე გამიყვანა სადღაც დიდ ოთახში,რომელიც სავსე იყო ვულგარულათ ჩაცმული ქალებით. -ნონა,ეს ახალია,რამე შესაფერისი მოუძებნე-გასძახა მაკიაჟის კეთებით გართულ გოგოს -აქ იმუშავებს? -ჯერ არა,მიდის,მაგრამ

სანაპირო (თავი 5)

"...ნინა აივნის მოაჯირზე იდგა,მოკლე თეთრი სარაფანა ალაგ-ალაგ სისხლით იყო დალაქული,ნიავი თმას აქეთ-იქით უფრიალებდა და კაბაც ნელ-ნელა ირხეოდა,თითქოს ანგელოზი იყოო რომელიც მალე გაფრინდებოდა და ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს გაერიდებოდა..."

"აი აქ დაგერხა" (თავი2)

-მე კი არა შენ დაგერხა ნადირო !!! ირონია არ დააკლო მარიამმა...-მე .. მე რატო ? მიკამ გაოგნება ვერ დამალა და კითხა მარიამს..-შენ იმიტომ , რომ ჯერ შენი ცოლი არ ვარ , ასე რომ ხელს თუ დამაკარებ იცოდე გიჩივლებ გაუპატიურების მცდელობისთვის !!! თქვა

დაუმორჩილებელი მეძავი (1 თავი)

-არა,არა გთხოვთ, არ გინდათ?-ტყუილათ ვეხვეწებოდი ჩემს გაიძვერა და საზიზღარ,აღმზრდელს,რომელსაც ჩემი ბავშვთა სახლიდან გაგდება და ვიღაცაზე მიყიდვა უნდოდა -უკვე დიდი ხარ,სრულწლოვანი.ისიც გეყოფა აქამდე,რომ აგიტნეთ,ახლა კი სარფიან გასაღებ,რა გინდა

შეცვლილი მეტიჩარა (თავი 1)

-გიოს ვეჩხუბე-გიორგი ლიპარტელიანი, 20წლის. სტუდენტი. ხშირად ჩხუბობენ, იმის გამო რომ თეონა ძალიან რომანტიული ადამიანია. გიო კი ამას ვერ იტანს.-გადაწყვიტე წახვიდე თუ არა?-არ მინა წასვლა, მაგრამ ნინასთვის ჯერ არაფერი მითქვამს.-ჩემი აზრით ჯობს

sms 1 თავი

- მზად ვარ. - ვამბობ და მასთან ერთად ვხტები, უკვე მეორედ… შეჯახება წყლის ზედაპირთან, დაგუბებული ყურები, აჩქარებული გულისცემა, შიში და გადარჩენის ინსტიქტი იღვიძებს, ფართხალს ვიწყებ და ვცდილობ ამოვყვინთო, თვალები მებინდება. - ნუ გეშინია, არ დავუშვებ

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 1-9)

ბურანიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა.ძალიანაც არ მინდოდათვალის გახელა მაგრამ ტელეფონი რომ აღარა და აღარ გჩერდა იძულებული გავხდი მეპასუხა.ზლაზვნით წამოვიწიე ტელეფონი ავიღე და ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე -ხო(მე) -ხო კი არა გოგო აწი ერთი

სანაპირო (თავი 4)

"...-რა ხდება?-გიჟივით იკითხა ნინამ და სრული სიჩუმე ჩამოვარდა,-მაიკი ავარიაში მოყვა...ელენე ძალიან ეხვეწა ნინას რომ შინ დარჩენილიყო,ფეხს ბოლომდე არ გაევლო და თან არ უნდოდა დაბადების დღეს აეროპორტში შეხვედროდა.ნინა დათანხმდა

სანაპირო (თავი 3)

...-რამდენი ხანია რაც აქ ხარ?-საწოლზე წამომჯდარი ბიჭი მშვიდი ხმით ეკითხება და წელში მოხრილი სიგარეტს უკიდებს-ხომ იცი რომ არ შეიძლება აქ, -კაი რა ამათ რომ ვუსმინო ხვალ მოვკვდები,-ცალყბად,სავდიანად ჩაიცინა და ირაკლისაც გაუწოდა,მან ხარბად ჩაუშვა

ნაბიჯი წინ (თავი 10 )

მზის სხივები ჩემს სახეზე დათარეშობენ.ვხვდები გაღვიძების და ადგომის დროა,მაგრამ იმდენად მსიამოვნებს მათთან ბაასი,რომ თავს უფლებას ვაძლევ კიდევ რამოდენიმე წუთი წავუძინო.საიდანღაც ტელეფონი იწყებს რეკვას.უკმაყოფილოდ ვახელ ჯერ ერთ,