ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 1)

-გამარჯობათ მე ლიზა ყოფიანი ვარ,ვცხოვრობ ქუთაისში ვარ 17წლის მაღალი სუსტი პატარა კურნოსა ცხვირით და დიდი ტუჩებით.მყავს და ანა 19 წლის და ძმა გიორგი 25 წლის ,ანა თბილისშია სასწავლებლად და სახლში თავისუფლებამაქვს...დღეს სკოლის ბოლო დღეა და არც კიი

წარმავალი სიყვარული თავი II

არსებობს ერთი ბიჭი რომელიც მაწუხებს კარგა ხანია. მეორე დთეს საშინელ ხასიათზე ვიყავი. სკოლაში სწაფი ნაბიჯით მიმავალს მესმის ხმა: -ეეე, მარო! (ლაშა)გადავკოცნე -რაშვები?! (მე)-არაფერს! რა გჭირს? (ლაშა) რაღაც ვერხარ.-არა, არაფერი, წავალ ხო?

პირველად ცხოვრებაში... IV თავი

- ნიცა, პირველი არ არის, მაგრამ დამიჯერე აღარ განმეორდება, ოღონდ ახლა შემიცოდე. აუ ნიცა, გემუდარები არ უთხრა. იცოდე არ უთხრა თორემ გაგანადგურებ! - მაფრთხილებდა ტასო. - ამაზრზენი ხარ! - ვუთხარი და შემოვტრიალდი. ვერ ვიჯერებდი. ნუთუ ეს მართლა ტასო იყო?

სულროგორ ეცემი ქავთარაძე?? (თავი2)

თავჩახრილი იჯდა მარიამი საქანელაზე. ალექსანდრეს რეაქციას ელოდებოდა იცოდა ელოდა რიმ რაღაც საშინელებას ეტყოდა ისევ დაუძახებდა მოუხერხებელს რაღაცნაირად ეშინოდა მისი რეაქციის და სცხვენოდა... -ბროლისაა?? -უთხრა ალექსანდრემ სუცულით და მის წინ ჩაიმუხლა...

პირადი ცხოვრება თუ კარიერა? (თავი 3)

ლამაზი დღის ლამაზი დასასრული უნდა ყოფილიყო,მაგრამ სახლში მისულმა გაიგო,რომ იმ გოგოს ოჯახს სარჩელი შეუტანიათ სასამართლოში,ჩემი გოგო გააუპატიურა ამ ბიჭმაო.მზია ტიროდა და ცდილობდა,ცრემლებით დაემტკიცებინა სიმართლე..ეს იმ ღამითვე გაიგო მშვენიერ ხასიათზე

"შემიყვარდი, ძალიან შემიყვარდი" (თავი5)

გაჩერდა და ყურება დამმიწყო. დიდხანს იდგა გაჩერებული და თვალებში მაშტერდებოდა. მეც შევხედე, თითქოს რაღაც მიბიზგებდა მისკენ და უფრო ახლოს მივყავდი. არ ვიცი რას ვაკეთებდი ან ის რატომ იქცეოდა ასე. ჩაფიქრებული ვიყავი და ფიქრებიდან მისმა ბოხმა ხმამ

ჩანახატი (35 თავი)

ოცდამეთხუთმეტე თავი ალბათ როგორი რთული იქნებოდა ცხოვრება დაისს აისი რომ არ მოჰყვებოდეს, უბედურებას ბედნიერება, ცრემლებს ღიმილი, ტკივილი თანდათან ყუჩდება, ან უბრალოდ მასთან ერთად ცხოვრებას სწავლობ. აშკარად შეიცვალნენ ჩვენი გმირები. დაღვინდნენ,

''ბიჭი სიზმრიდან'' (თავი მეოთხე)

- დამიბრუნდი, ვეღარ ვძლებ!! - ვფიქრობდი ჩეთვის დამწუხრებული და ტუჩებს ნერვიულად ვათამაშებდი. უცებ საათს დავხედე უკვე თორმეტი გამხდარიყო. გარეთ უნდა გავიდე, გარეთ უნდა გავიდე- ვფიქრობდი. წამოვხტი და საჩქაროდ ჩავიცვი. გულმა გამჭვალა და სასიამოვნო

სიყვარულის ძალა (6 თავი)

-რა?,-სიხარულის და გაკვირვებისგან ბრწყინავდა,- რა თქვი? -მეც მიყვარხარ!-პირდაპირ ვუთხარი და ამის გააზრებაც ვერ მოვასწარი რომ მისი მკლავები ვიგრძენი ჩემს სხეულზე. ხელში ამიტაცა და ტრიალებდა, თან ყვიროდა მიყვარხარო. საოცარი შეგრძნებაა. თითქოს დედამიწა

წვიმაში გარეთ 29 თავი

თითქმის თვე იწურებოდა ვაჩეს წასვლიდან.ამ ხნის მანძილზე მხოლოდ ერთხელ ვესაუბრე ლექსოს და კორინთელზე არაფერი მიკითხავს.ვიცოდი საიმედო ხელში იყი და ჩემი ძმა ყველაფერს გააკეთებდა მეგობრის გამო,თუმცა ეჭვები არ მასვენებდა არ მჯეროდა ვაჩეს ასეთი უეცარი