წარმავალი სიყვარული თავი IV

ახალი წელი ახლოვდება, ასერომ ყველამ გადავწყვიტეთ ერთად შევხვედროდით და გვეზეიმა. გადაწყდა რომ გიოსთან ვიკრიბებოდით. -აბა, რომელზე? (მე) -9-გე გამოგივლი (თორნიკე) -მე მოვალ, პირდაპირ წადი შენ (მე) -კაი, არ დაგაძალებ (თორნიკე) 8 საათისთვის

წვიმაში გარეთ 31 თავი

თეომ ხელი კრა სავარძელში ჩაძინებულ მარის. -რა იყო გოგო ომია?ამოიბუზღუნა მარიმ -რა იყო არ გაძინებს ქმარი ღამე? -გაილახები ეხლა. -მისმინე მიდი გთხოვ ექიმს დაელაპარაკე რა.სთხოვე სახლში გამიშვას. -გადაირიე გოგო?ტვინის შერყევა გაქ.

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 3)

-სახლის ეზოში შევედი და გავშეშდი ჩემს წინ სახლი კი არა სასახლე იდგა როგორც ჩანს ჩემი "დედიკო" და "მამიკო" მდიდრები არიან .....გაბომ ჩემი ნივთების გადმოტანა დაიწყო მე კი სახლისკენ წავედი სახლის კარი მოსამსახურემ გამიღო....შიგნით იმდენი ოთახები და

ჩანახატი ( 36 თავი)

ოცდამეთექვსმეტე თავი თითქოს ყველაფერი ჩვეულ კალაპოტს მიჰყვებოდა. კიდევ ერთი მტკივნეული დღე, ლიკას წლისთავი, კიდევ ერთხელ დაკარგული მეგობრის მოგონება, ტკივილი, ცრემლები. სიცოცხლისა და ერთმანეთის ორმაგად დაფასება. სიყვარულის სწავლა. ამბობენ ზოგჯერ

ბიჭი სიზმრიდან (თავი მეექვსე, დასასრული)

მის სითბოს ყოველ ღამით კიდევ 4 დღე ვგრძნობდი. დათას ბოლო დღეს ჩემს სკოლამდე მივაცილებინე თავი. დათა ამის გამო ბრაზობდა. ჩახუტებისას მივხვდი რომ მასთან ერთად ვეღარც გავიღვიძებდი და ვეღარც დავიძინებდი. ძალიან დავნაღვლიანდი. დათა ყველაფერს მიხვდა და

ემა (პირველი თავი)

საზოგადოებაში ყოველთვის იქნება დავა იმასთან დაკავშირებით ქერა უფრო ლამაზია თუ შავგვრემანი. მაგრამ რასიტყვით წითურებზე? წითელი თმა, სახეზე დაყრილი ჭორფლები სისხლისფერი ტუჩები და დიდი ცისფერი თვალები. წითურები განსაკუთრებულები არიან. მაგრამ წითური

წარმავალი სიყვარული თავი III

ზარი მაღვიძებს. თორნიკე იყო. -ალიო (მე) -როგორხარ მარო? (თორნიკე) -რავი, შენ? (თორნიკე) -კარგად, იცი გიო და გვანცა, ელენე და ნიკა ბაკურიანში რო წავიდნენ? (თორნიკე) -ე? რამაგარია, არა რავიცოდი. (მე) -ხოდა, ჩალაგდი. მე შენ, ლაშა და ანასტასია საღამოს

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 2)

სახლში რომ შევედი დედაჩემს დავუძახე -დეე მოვედიი ხმა რომ არავინ არ გამცა მისაღებში შევედი და დავინახე ვიღაც უცხო ქალი და ბიჭი იჯდა დედაჩემა რომ დამინახა დაბნეული და ცრემლიანი თალებით შემომხედა.... -გამარჯობათ :)) დე სტუმრები თუ აპირებდნენ მოსვლას

წვიმაში გარეთ 30 თავი

ფრთხილად მივუახლოვდი სასაფლაოს და ტატოს სურათს გავუღიმე.პატიება ვთხოვე ყველაფრისთვის და ჩემი გადაწყვეტილება გავანდე,როგორც ადრე მის სიცოცხლეში სანამ მეგობარი ერქვა.ნელა წამოვდექი და დაღმართს დავუყევი.ამინდმა აურია და ცა საწვიმრად ემზადებოდა,არ ვიცი

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეორე თავი)

დემური, სულ ეს სახელი უტრიალებდა თავში ალექსანდრას თუმცა ვერ გაეგო რატომ. აშკარად არ "დაევასა" თუმცა რაღაცნაირად მოხიბლა, მაგრამ რით? მას ხომ არ მოსწონდა ბენდენაწაკრული და წელში მოხრილი კითხვისნიშნები.არა ისე რატომაც არა ის ხომ სიმპათიურია