წვიმაში გარეთ 26 თავი

წამი დამჭირდა გამოსაფხიზლებლად,გიჟივით წამოვხტი საწოლიდან და კუთხეში ჩაკეცილ ვაჩესთან მივირბინე. -საყვარელო რა მოხდა. ვაჩე მიპასუხე.თმებზე შევეხე ერთიანად კანკალებდა.ცოტა ხანში ამომხედა თვალებში საშინელიი ტკივილი იკითხებოდა. -დედა აღარაა.ამოიხავლა

არასოდეს თქვა არასოდეს (თავი4)

რაჭაში გამგზავრებას სულმოუთქმენლად ველოდებოდი წინაღამეც ისე გაიწელა,დედაც ძალიან ნერვიულობდა პირველად მიშვებდა ამდენი ხნით ქალაქგარეთ.ცხადია ნებისმიერი დედა ნერვიულობს თავის შვილზე განსაკუთრებით მაშინ როდესაც მან მარტომ გამზარდა დიახ და ერთი წუთითაც

დასახული ბედნიერება (თავი1)

შავი თმა უსწორმასწოროდ მქონდა მხრებზე დაყრილი. ნაცრისფერი თვალები უფრო გამფართოებოდა. ამრეზით დავხედე პარკში ჩადებულ ჩემს პერანგს, რომელსაც შესანიშნავად ეტყობოდა ყავის კვალი. თავი დავხარე და მზერა პარკიდან ჩემს მაისურზე გადმოვიტანე. შავი საკმაოდ

სიყვარულის ძალა (4 თავი)

-გუშინ სახლში მომიყვანე, დღეს სახლთან დამხვდი, ყოველ დილაას შენი შეტყობინება მაღვიძებს. მგონი ზედმეტია უკვე, შენ ასე არ ფიქრობ? -რატომ არის ზედმეტი?-დაიბნა. -იმიტომ, რომ 2 დღეა რაც გიცნობ. მეგობრებიც კი არ ვართ. -არც მინდა რომ მეგობრები

"ბიჭი სიზმრიდან" (თავი პირველი.)

ისტორია მოგვითხრობს წყვილის სასიყვარულ ამბავს რომელიც სიზმრებიდან იწყება.მე გაუნძრევლად ვიდექი შუა გზაზე. უკუნითი ღამე იყო ჩამოწოლოლი. წინ ვიყურებოდი ქუჩის ბოლოში. თითქოს სიბნელეში მაინც ვარჩევდი სილუეტს, რომელიც ჯერ არც კი მოძრაობდა მერე კი

მომვლელი (ნაწილი 2) თავი 1

არაფერს არგებდა ,ისევ ისე აუკანკალდა გული როგორც მისი ყოველი დანახვისას -ჩემთან .მოკლედ მოუჭრა გიგიმ და სანამ ისტერიკებს მოაწყობ წინასწარ გეტყვი აზრი არ აქვს ,მაგრამ მისდა მოულოდნელად ანამ სხვა კითხვა დასვა -იქ იმას გავაკეთებთ რაც ასე ძალიან გვინდა

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №5

-ეს როგორ გამიბედაა? (ვტიროდიი) ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, გული საშინლად მქონდა ნატკენი! ეს რა იყოო ვითომ? მიყვარხარო, მეფიცებოდა და!.. რა სულელი ვარ! ეგ ნაგავი როგორ შემიყვარდა?! მარა თან რა საყვარელიაა... ფუ! რა საყვარელი?! ნატას აკოცაა! -აქედან

მეგობრობის მოთხოვნა (თავი 6)

პირველი სემესტრის დამთავრებამდე ორი კვირა იყო დარჩენილი და შეძლებისდაგვარად ვცდილობდით გაკვეთილები არ ჩატარებულიყო მე და სესი ჩვენს ადგილას ვიჯექით როცა ზარი დაირეკა და დამრიგებლის გაკვეთილი დაიწყო. მეგობარს ვეღადავებოდით და სხვისი სახელით ვწერდით.

წვიმაში გარეთ 25 თავი

წინააღმდეგობის მიუხედავად თითქმის საათი ეხუტებოდა უნიტაზს. -საშინელი ფერი გაქ ან.ექიმთან წავიდეთ რა. -არა არ მინდა მომწამლა რამემ ალბათ.წადი შენ შეხვედრაზე არ დააგვიანო. -მარტო ვერ დაგტოვებ,ლუკაც ჩემთან ერთად მოდის. -დედას დავურეკავ არ ინერვიულო.

მთვარის ბნელი მხარე - III თავი

სჭირდება კი მას ასეთი თოჯინა, როგორიც მე ვარ? თოჯინა, რომელსაც შეუძლია მხოლოდ ღიმილი და იმ ფრაზების წარმოთქმა, რისი ალგორითმიც ჩადეს მასში შემქმნელებმა? და რაც ყველაზე მთავარი და მტკივნეულია, ამ თოჯინას ახსოვს, რომ ის ოდესღაც იყო ადამიანი.