ისევ შემიყვარე... თავი (18) ნაწილი (2)

-ხო ვიცი,მაგრამ ახლაც მე ვუყვარვარ-ისევ სიცილით გვიპასუხა მე და სალომემ ერთმანეთს გადავხედეთ,ახლა ამას სახეს ავახევო,მაგრამ ვანიშნე გაჩერებულიყო,ან რა აზრი ჰქონდა მასთან რამის გარჩევას? ისედაც ყველამ კარგად ვიცოდით როგორ ეტრფოდა გიგა ელენს. ხმა არ

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 5)

ვგრძნობდი რომ ანი ჩემს გულში სახლდებოდა, სულაც არ ვაპირებდი შეწინააღმდეგებას, მისი თითოეული სიტყვა, მოძრაობა თუ გამოხედვა გულს მითბობდა, ვცდილობდი ხშირად არ მოვდებოდი თვალებში რომ თავი არ მომებეზრებინა, როცა მას და

სიზმარი თუ რეალობა (2თავი)

რას გრძნობდა თორნიკე... ოო თორნიკეში ყველა ცხოველი დარბოდა რაც კი არსებობდა როცა მარიამის სახელს წარმოთქვამდა ხოლო როცა მარიამს უყურებდა უარეს დღეში იყო, როცა უყურებდა მის თვალებს, ეგონა რომ მარიამის თვალები ცა იყო და თვითონ ის

ჩანახატი (20 თავი)

ტირილ-ტირილში, თეკლესთან ჩახუტებულს, დაღლილს ჩაეძინა ლიკას. დაძაბული იწვა გოგონა და განძრევასაც კი ვერ ბედავდა. თითქოს ფრთხილობდა უფრო მეტად არ შეეშინებინა ისედაც დაბნეული მეგობარი.მისი ტკივილი სტკიოდა, რა იქნებოდა

სიზმარი თუ რეალობა (1თავი)

ისევ იგივე, უკვე სასაცილოდაც კი მეჩვენება. მივრბივარ, გაუაზრებლად, ყოველგვარი რუკის გარეშე, სიბნელეა და ვიღაც განწირული ხმით ყვირის ჩემს სახელს... ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდება, მაგრამ უცბად უცხო ბარიტონმა გააყრუა არემარე და ახლოს მოსული ხმაც

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 4)

ცოტახნით გავჩერდი და მერე სახლში ჩავედი, სამედიცინო ლიტერატურა წავიკითხე, სახლი მოვაწესრიგე და დავწექი, 1 კვირა გავიდა ამბიდან. ტასუნა ძალიან მომეჩვია, როცა სახლში ვიყავი ჩამოდიოდა ხოლმე, კვირა დღე იყო, დილის 9 საათი იქნებოდა, ჯერ კიდევ მეძინა

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ (მერვე თავი)

ძალიან ციოდა და ნოე უფრო მაგრად მომეხვია. ესე ვიყავით განთიადამდე, მერე კი სახლში დავბრუნდით. სახლში რომ შევედით ყველა საუზმობდა. ჩვენს შესვლაზე კი იკივლეს: -მომავალი სიძე პატარძალიც მოვიდაააააააა.

ისევ შემიყვარე... თავი (17) ნაწილი (2)

დედას დავემშვიდობე და ავდექი,ყველას ეძინა,არც ბუხარი ენთო,ისე ციოდა წამეყინა ფეხები.აკანკალებული ავედი დაბლა,ბუხრის დანთების აზრზე არ ვიყავი,ან საიდან მეცოდინებოდა.ბიჭებს პირველ სართულზე ეძინათ,ფეხაკრეფით შევედი მათ ოთახში და დანელიას დავეჯაჯგურე

მკურნალი ცრემლები 12თავი

ჩემი ხომ გჯერაა? -ჰოო-ვუპასუხე და სიმწრისგან გამეღიმა,მჯეროდა!მჯეროდა,თუმცა არც ვიცი რატომ. -ცოტა ხნით ქალაქიდან გავდივარ-მეგონა გული ამომგლიჯეს,ტკივილმა ყელი ამატკივა,ბოღმისგან სპაზმებმა მომიჭირა.ტუჩებს კბილს ვაჭერდი,რომ არ მეტირა,თავი ისევ მინაზე

მოიცა ... სერიოზულად? (თავი 6)

-გამარჯობა - ქვემოთ ჩასულს სანდრო და გაბრიელი მანქანაზე აყუდებულები დახვდა.სანდროს ლოყაზე აკოცა,გაბრიელისკენ რომ წავიდა ბიჭმა არც ყელში და არც ლოყაზე რაღაცნაირად აკოცა