ჩანახატი (30 თავი)

ოცდამეათე თავი იცით როგორი განცდაა გამოცდების დასრულებისას?! ნერვიულობა, უძილო ღამეები, შვება, კმაყოფილება და ბედნიერება. არ ეგონათ სტუდენტობის დასრულებას ასეთი ემოციებით თუ შეხვდებოდნენ, იქნებ რაღაც პერიოდის შემდეგ მონატრებოდათ კიდევაც წიგნების

უდანაშაულო სიყვარული (თავი 5)

ორი წელი იმაზე უფრო ადრე გავიდა ვიდრე რომელიმე მათგანი ელოდა, ან არც ელოდა არავინ უბრალოდ დრო მიდიოდა და ვერც დამჯდარი ელემენტი ვერ აჩერებდა საათზე მამოძრავებელ ისრებს.ყველაფერი თავის მწყობრში იდგა, ან იქნებ იმიტომ ,რომ ეს მწყობრი არც არასდროს

ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

ვიყავი თუ არა ბედნიერი? თვითონაც არ ვიცოდი,უბრალოდ ეს იყო რაღაც საოცარი შეგრძნება,იმის გაფიქრებაც კი,რომ ისევ ისევ მომეხვეოდა,გამიღიმებდა და გულში ჩამიკრავდა სიამოვნების ტაოს მაყრიდა სხეულზე.როგორ ჰგავს სიყვარული გაზაფხულის ცვალებად დღეს, რომელსაც

ხმამაღალი ნათქვამი (თავი მეორე)

როდესაც ვიბადებით იმ წუთიდან სიცოცხლის ბოლომდე ჩვენ ვეძლევით იმ ტანჯვას რაც ადამიანისთვისაა განკუთვნილი. 2015 წლის 13 მარტი. ღამე გავათენე და ფიქრებს მივეცი თავი,მარტოობაში დავიწყე ფიქრი და დავიწყე წერა.

აჩქარებული გულისცემა (თავი მერვე)

- რატო არაფერს არ მეუბნები ანასტასია , თქვი რამე გამლანძღე თუნდაც გთხოვ - თვალებში მიყურებდა და ლოყაზე მეფერებოდა , მისი ხელები მოვიშორე და უემოციოდ შევხედე - - სათქმელი არაფერია ალექსანდრე , ორ დღეში მე ჩემს გზაზე წავალ შენ კი შენსაზე, ერთმანეთს

მინდა მიყვარდეს თავი 42

მირანდა შესვენებაზე გადიოდა როდესაც საათს დახედა,ისრები 2:30 წუთს უჩვენებდნენ.უცებ გაახსენდა რომ 2 საათზე გოგიტას სასამართლო იყო.მაგრამ ეს მისმა მეგობრებმა არ იცოდნენ ალბათ ანუკის უწყება მიუვიდოდა მაგრამ ადვოკატისთვის მიცემული ჩვენება საკმარისი

მოდი გავგიჟდეთ ეს თუ სიყვარულის გამო იქნება (1თავი)

არვიცი როგორი იქნება არ მომიფიქრებია თანდათან დავიწყებ წერას შემიფასეთ როგორი იქნება მოკლეთ მევარ კატო დვალი 17 წლის 6 თვეში 18 ვხდები და არმჯერა რო სულ რაღაც 6 თვეში სრულწლოვანი ვხდები ჰაჰაჰა პრინციპში როგორ უნდა დავიჯერო როგორც ჩემი დედიკუნა

ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

გასახდელში შევედი და გამოვიცვალე,უკანა კარებიდან გავიპარებითქო თუმცა წინა კარებთან იდგა დანელია და მაინც დამინახავდა დებილი ბაჩო. ფეხაკრეფით მივეპარე უკნიდან დანელიას და ხელი დავავლე -მოიცა გოგო სად მიმათრევ?-გაეცინა და მომეხვია მაგრად,როგორც იცოდა

ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეორე თავი

რა საშინელი შეგრძნებაა როდესაც არ იცი როგორ მოიქცე.ამდენი ხნის განმავლობაში მაინც ვერ გავიზარდე და მიჭირს რეალობის აღქმა.დროდადრო ჩემს საქციელში ეჭვი მეპარება თუმცა გონება მაშინვე საპირისპიროს მიმტკიცებს ჩემთავ ვეჩხუბები და ბოლოს ეს ყველაფერი

ისევ შემიყვარე... თავი (29) ნაწილი (2)

შენ ადამიანის შენარჩუნება თქვი, თორემ ადამიანის დაკარგვას არაფერი უნდა. მიჩვევაა ყველაფერი გტკივა, ძალიან გტკივა, ასე, ორი–სამი კვირა, შესაძლოა ორი–სამი თვე, თუნდაც რამდენიმე წელი და მერე ეჩვევი. ჯერ ვიზუალურად შლის დრო, მას, შენი მეხსიერებიდან,