მოიცა ... სერიოზულად? (თავი 2)

ბევრს იცნობდა,ვისაც არ იცნობდა ისინიც გაიცნო.რაღაც დროის მონაკვეთში ყველა დაიძაბა,გაუკვირდა თან ძალიან.მერე სანდროს გაცეცხლებულ მზერას გააყოლა თვალი და კარში მდგარ ბიჭების ჯგუფს შეეჩეხა.აშკარად არავის მოსწონდ იქ გაჩენილი ბიჭები მაგრამ დაძაბულობის

ისევ შემიყვარე... თავი (3) ნაწილი (2)

არასოდეს არავის გამწარება არ მიცდია,არასოდეს გაივლია გულში ადამიანზე შურისძიება,ნინო ყოველთვის მასწავლიდა სამაგიეროს გადახდა სიმშვიდეს არასოდეს მოგიტანსო,მეც ყოველთვის ამ პრინციპით ვცხოვრობდი.თქვენ არ იცით რა რთული იყო მის გვერდით ჯდომა და მისი

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი VIII/ /დასასრული/

_რა მოხდა ასეთი?!_გაკვირვებულმა ჰკითხა ვერონიკას, როდესაც ტელეფონი გათიშა. _არ დაიჯერებ!_შესძახა ვერონიკამ და ფეხზე წამოხტა._სამსახურს ვიწყებთ… მე და სალო-ბალო სამსახურს ვიწყებთ! საზაფხულო სკოლაში. _გილოცავ!

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 11)

-რატომ დაბრუნდი?! თანაც ასე გაუფრთხილებლად? ქალბატონი მარიამი მშვიდი ტონით ესაუბრებოდა მის ნინიას.-ასე სჯობს ყველასთვის დეე. როგორ უნდოდა ეთქვა სიმართლე მაგრამ ასე რომ დაცემულიყო მის თვალშიც ალექსანდრე

ისევ შემიყვარე... თავი (2) ნაწილი (2)

კლინიკაში ვიყავი გადასხმა ვიკეთებდი,უკვე მერამდენ სისტემა იყო ვეღარც ვითვლიდი,სივრცეს მიშტერებული ვიწექი და ვფიქრობდი,ვფიქრობდი და ისევ ვფიქრობდი,ოღონდ ჩემს ფიქრებს ადრესატი არ ყავდა,თუმცა მოგატყუებთ რომ გითხრათ დანელიაზე არ ვფიქრობდითქო.მხოლოდ

ისევ შემიყვარე... თავი (1) ნაწილი (2)

ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყო,ამაზე დიდი მედნიერება თუ არებობდა არც მეგონა.ყველაფერი მიხაროდა,სულ გაღიმებული დავდიოდი, დავდიოდი კი არა დავფრინავდი,დედაჩემიც ბედნიერი იყო ასეთს გახარებულს რომ მხედავდა და მიზეზსაც ხვდებოდა,ის კი არა ყველა ხვდებოდა

სიყვარული მცირე ასაკში (თავი 2)

–მე დავიგვიანე ბავშვები სად არიან? იკითხა და თავის მერხთან დაჯდა, ლუკა არაფერს აკეთებდა მხოლოდ იჯდა და ფიქრობდა იმაზე თუ სად უნდა ყოფილიყვნენ ბავშვები, მალე ფიქრს მოეშვა რადგან მხარზე უცნაური შეხება იგრძნო შეტრიალდა და არავინ ჩანდა, უცებ წინ ვიღაც

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი VII/

ვერონიკას აღარაფერი უთქვამს. ზუსტად იცოდა ნიკას მასთან ერთად ეძინა, შეუძლებელი იყო ეს არ ეგრძნო. თანაც კარგად იცოდა, როდესაც ნიკა იტყუებოდა არასოდეს უყურებდა თვალებში.

დრო არაფერს ცვლის [თავი 1]

რა დამავიწყებს მის სახეს,მის თვალებს გამოხედვას და ღიმილს,მისი სიცილი კისკისი ახლაც კი მელოდიასავით ჩამესმის,მისი ყვირილიი და წივილი გაბრაზება მძიმე როკივითაა.მაგრამ ესეც სასიამოვნო ჩემთვის.

მინდა მიყვარდეს თავი 25

ისეთი სერიოზულები და ამავე დროს ანერვიულებულები იყვნენ ყველანი,მაშინვე მივხვდი მიზეზს.ეს ყველაფერი ირაკლის ეხებოდა და სულაც არ იყო საქმე კარგად. გონება დავძაბე,გუშინწინდელი და გუშინდელი ინცინდენტი ამომიტივტივდა თავში და უცებ გამახსენდა...