ლამაზთვალება (თავი 4)

გვქონდა რომ მარი ცოტახნით სავანდმყოფოში სამკურნალოდ წაგვეყვანა მაგრამ ვერ ვითანხმებდით, ახლოს არავის გვიკაარებდა, მისი ნახვა თუ მოგვინდებოდა სასაფლაოზე უნდა წავსულიყავით. ხმას არ გვცემდა არც გვიყურებდა, უბრალოდ საფლავის ქვას უყურებდა და ტიროდა

მხიარული გოგოების გიჟური ისტორი 3თავი

ამ ფიქრებში იყო როცა ანიმ სკაიპში დაურეკა, აჰა ანიზეც გეტყვით ანი ლიკას ბავშვობის მეგობარია რომელიც ეხლა შვედეთშია . -ლიკ როგორხარ ძალიან მომენატრე ერთისულიმაქ როდის გნახავ (ანი) -მეც მომენატრე მალე ჩამოდი რა , აუ როიცოდე რამდენი რამე მაქვს

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (IV თავი)

-კარგი რა, რატომ ადექი?-ხელში აიყვანა და კვლავ საწოლში დააბრუნა ... -წყალი მინდოდა -მე იქ არ ვიყავი ?!აღარ ადგე ექიმმა თქვა უნდა იწვესო... -შეგიძლია წახვიდე უკეთ ვარ..-წუხანდელი ღამის მოგონება ამოუტივტივდა და ცივად მიმართა..

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 6)

-ვინმემ ამიხსენით აქ რა ხდებ?(მე)-უკვე მესამეჯერ ვსვამ ამ შეკითხვას მაგრამ პასუხს არავინ მცემს. -არაფერი ემილი, ნინო ჩვენი ძველი ნაცნობია, უბრალოდ რაღაცაზე ვერ შევთანხმდით და ამიტომაც ვიკამათეთ, შენ დაღლილი იქნები, შენს ოთახში ადი

მკურნალი ცრემლები 1თავი

ყელში გაჩხერილი ბურთი გადავყლაპე და ფეხისკანკალით შევაბიჯე კაბინეტში, თავჩაღუნული მივდიოდი და გაჩენის დღეს ვწყევლიდი. მცხვენოდა, რა სისულელეს ვფიქრობდი, მკერდზე კიბო მქონდა მოდებული, ვკვდებოდი და მე ექიმის მცხვენოდა. - დაჯექი. - მომესმა გვერდიდან და

მინდა მიყვარდეს თავი 12

დავდე ახალი თავი ახალი განცდებით და საკმაოდ ვრცელი იმედია მოგეცონებათ ჩემო საყვარლებო... საავადმყოფოდან ისე გიჟივით გამოვვარდი და თან ანას ხელს არ ვუშვებდი არ მინდოდა ისევ გამქცეოდა სადმე.გადაწყვეტილება მიღებული მქონდა დღეს ყველაფერი უნდა მეთქვა

ახალა წელი ახალი გრძნობებით (თავი 1)

„მიკვირს,რომ გაგახსენდი..“ „ჩემთვის ძვირფასს ადამიანებს არასდროს ვივიწყებ“-წავიკითხე და გამეღიმა. ჩვენ ხომ თითქმის ერთი წელია დავშორდით,უბრალოდ და უსიტყვოდ,მას შემდეგ არც კი მოუწერია,ახლა კი მწერს..

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (III თავი)

ვიკო ცოტა მოშორებით იყო ანასტასიასგან მისკენ გაემართა ქვემოთ დაიხარა ნიჟარის ასაღებად ანასტასიას ეგონა ხელში ამიტაცებსო და ერთი შეჰყვირა - რა გაყვირებს ? - ამ მეგონა... აღელვებისგან სიტყვა გაუწყდა ვიკო მიუხვდა და ფეხებში ხელი მოჰკიდა და ზურგზე

მტერი შემიყვარდა (თავი 17) დასასრული

-ვატო! -დავიყვირე და ვატოს შემოვეხვიე.-სოფი. -ჩამჩურჩულა ყურში და მისის დიდი ხელები მანაც შემომხვია.-მომენატრე. უშენოდ ვერ ვძლებდი ვატო. -ცრემლი წამომივიდა.ხუთი წუთი ვიდექით კარებში სანამ ნიკას და მარის ხმამ გამოგვაფხიზლა.

Chocolate 14 თავი

თვალებდახუჭულს სხეულზე წყლის ჭავლი მეცლება,წვეთები აჩქარებულად მიუყვებიან ყელს,მკერდს,აღმართი ცოტა ხანს აფერხებთ,მხოლოდ ცოტა ხანს,მერე კი მთელი სისწრაფით სწყდებიან ადგილს და მუცელზე სრიალებენ,ჭიპთან გროვდებიან,ივსებიან და ისევ მთელი ძალით