ერკე მიდასი - ორმაგი თამაში (თავი 4)

გადაღლილი, ემოციებით დატვირთულნი შეაბიჯეს ბინაში მიამ და ნიკომ. ნიკოსთვის ახალი სამყარო იშლებოდა და მია ათვალიერებინებდა ყველაფერს, რომ ორიენტირება არ გასჭირვებოდა. -აქეთ სამზარეულოა, სააბაზანო. - ხელით ანიშნებს მია. - სამზარეულოში ყავა და ჩაის

თამაში "LOVE" -3

ტკივილით ახურებული მაჯა დავიზილე და ზურგით შევბრუნდი. გვერდით მომიჯდა. ნატკენი ხელი ხელში აიღო და შეათვარიელა. - გტკივა ? - ყველაზე ბანალური კითხვა, რაც კი შეიძლება დაზარალებულს დაუსვა. კი მტკივა. - რატომ არ მიდიხარ?-მისი პაუზის შემდეგ ამის

ერკე მიდასი - ორმაგი თამაში (თავი 3)

მეოთხე დღეს ცოტა უკეთ იყო, ძალა მომატებოდა და შეეძლო დამოუკიდებლად გადაადგილებაც, თუმცა რაღაცაზე დაყრდნობით. ექიმების დაკვირვების ქვეშ კვლავ გადაუღეს ყველაფერი რაც საჭირო იყო, თავის ტომოგრამა, რენდგენი ნეკნებთან ახლოს, დაზიანებების მკურნალობის

ერკე მიდასი - ორმაგი თამაში (თავი 2)

-მოგესალმებით, ჩაგვაწერინეთ ინფორმაცია პაციენტის. - დასჭექა ქალის მწივანა ხმამ სარეგისტრაციოში, რომელიც მშვიდი და საოცრად აუღელვებელი გახლდათ. -გთხოვთ რამე იღონეთ, - ყვიროდა გოგო, რომელიც მწივანას მოპირდაპირედ იდგა და უბრალო ფორმების შევსებას

თამაში "LOVE"

- დედა, თქვენ ერთად ხართ? წეხან რა მოხდა? იმდენად მოულოდნელად წამოიჭრა ყველასთვის საინტერესო საკითხი, რომ ჰაერში გავარდნილი სიჩუმე, მხოლოდ ჩემი ხველით და ტელევიზორის ხმით ირღვეოდა. - არა, ჩვენ არ ვართ ერთად! - კი, ერთად ვართ.

ერკე მიდასი - ორმაგი თამაში (თავი 1)

„მე ყოველთვის მჯეროდა ნანახი სასწაულების, თუმცა ეს მხოლოდ სიზმარი მეგონა.“ -ეჰეჰეეიი... - დაიძახა როგორც შეეძლო. -ეჰეჰეეიი... - აუწია ხმას. რუსთაველის გამზირზე რუდუნებით მოძრაობდა და საკუთარი თავის დამორჩილების მცდელობაში რკალისებურად

თამაში "LOVE"

- გამოსვლას არ აპირებ?! ჩახრეწილი ხმით კითხულობს და ვიცი ვინცაა. მაგრამ მე არ მეკითხება. ხომ ასეა? მე არ მეკითხება... მერე ჩემი სახელი მომესმა, თუმცა არა. უბრალოდ მომესმა, რათქმა უნდა, მომესმა. ჯანდაბა. დ**ხვიე აქედან დეა.თუ არ გამოვჩდები, წავა. და

თამაში

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი გზები ჯერ კიდევ არ არის გადაკვეთილი, მე ვგრძნობ შენს ყოფას ყოველ ლექსში, სტროფში, ყოველ საგულდაგულოდ შერჩეულ სიტყვაში. ცხოვრების სიმფონიაში შენ ხარ კრესჩენდო, კულმინაცია, რომელიც სუნთქვაშეკრულს მტოვებს.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

ბედის თამაში (პირველი თავი)

–არ მჯერა ნეა,რომ ეს საქმე დასრულდა ჩვენს სასიკეთოდ.გახარებული ქერა ბიჭი ქუჩაში ბოლო ხმაზე ყვიროდა და აქეთ იქით დადიოდა. –არც მე,ბოლო წუთამდე კი გვაწვალა ამ კაცმა და რავიცი...სიცილით მიუგო შავგვრემანმა გოგომ –ხო მაგრამ სანამ სასამართლოს ფურცელი არ