ისევ ტვილდიანი... (7)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამომაღვიძა თავი მისკდებოდა შევეცადე გამეხსენებინა რა მოხდა წინა ღამეს მაგრამ ახალი წლის მეტი არაფერი მახსოვდა მახსოვდა მხოლოდ ის რომ ბავშვებმა ერთად ავღნიშნეთ 2016 წელი მეტი არაფერი -იმედია ცუდი არაფერი ჩამიდენია

ისევ ტვილდიანი... (6)

საშინლად გათოვდა.....არ ვიცი ეწყინა თუ გაუხარდა სვანეთს ჩვენი ჩამოსვლა მაგრამ ფაქტია რომ ახლა გარეთ მარტო გიჟი თუ გავა ხო და ჩვენ როგორც გადარეულები გადავწყვიტეთ გარეთ გავსულიყავით და გვეგუნდავა. ძალიან თბილად ჩავიცვით და თოვლში გავვარდით

ისევ ტვილდიანი... (5)

თითქმის ერთი წელი გავიდა რაც სოფო გარდაიცვალა და ამ ხნის განმავლობაში ერთადერთი კარგი ის მოხდა რომ სოფოს მკვლელი დაიჭირეს გიორგი ორი თვეა რაც გვატყუებს... ცდილობს სულ გაიღიმოს და ჩვენთან ერთად გაერთოს ჩვენც ვცდილობთ რომ გავამხიარულოთ ახლაც

ისევ ტვილდიანი... (4)

ვერის უბანი გამაყრუებელმა ღრიალმა მოიცვა სახლიდან გიჟივით გამოვვარდით და კიბეებზე დავეშვით საბა 3 კიბეს ერთად ახტებოდა რაც უფრო ვუახლოვდებოდით სადარბაზოს მით უფრო ძლიერდებოდა ღრიალის ხმა გიორგის ხმა იყო დაჭრილი ცხოველივით ბღაოდა

ისევ ტვილდიანი... (3)

გიომ მხურვალედ აკოცა სოფოს და კიბეებისკენ უბიძგა -ბავშვებს დავემშვიდობები და 5 წუთში ქვემოთ ვარ, მანქანაში დამელოდე კარგი? -კარგი, კარგად ბავშვებო -კარგად სოფო გიო უკანშემობრუნდა -ხვალ რას ვშვრებით? -რავი ვიფიქრე ჩემთან ავსულიყავით და ნიკას

ისევ ტვილდიანი... (2)

უკვე 2 კვირაა გასული რაც ნიკა ამერიკაში წავიდა და უკვე ვნანობ რომ გასაცილებლად არ წავყევი ბავშვებს რა ვქნა ვერ შევძელი არ შემეძლო მეყურებინა როგორ გვტოვებდა ნიკოლოზ ტვილდიანი და მიდიოდა სხვაგან სრულიად უცხო ქვეყანაში

ისევ შემიყვარე... (დასასრული)

თითქოს ყველაფერი ისევ დალაგდა,დაწყნარდა ისიც და მეც,სხეულიც სულიც,თითქოს გარემოც,სრულიად სამყარო დაწყნარდა ჩვენს ირგვლივ.ხოვრებას ჩვეულ რიტმში ვაგრძელებდით.თანხა რომელიც გადავუხადეთ 3 დღეში უკანვე დავიბრუნეს უამრავი მადლობებით.გამოცდები წარმატებით

ისევ ტვილდიანი... (1)

გიორგი გასვიანი საბა არაბული ანა მაღლაფერიძე მე მარიამ არაბული და ნიკოლოზ ტვილდიანი ჩვენ ხუთნი ვიყავით საუკეთესოთა შორის საუკეთესო მეგობრები ყველა ვერის უბანში ვცხოვრობდით და ყველა ერთ სკოლაში ვსწავლობდით მე და ანა ერთ კლასში ვიყავით გიორგის საბას

სიცივე...ჩვენ ისევ შევხვდით(ვამპირული საგა...დაბრუნება)(4)

_კარგი რობსტენ...თუ შენია ეს გოგო მაში თავს დავანებებ..._მითხრა სარკაზმით _სულ ჩემს ნერვებზე რატომ თამაშOბ ჯექსონ... _არა გეშლება ძმა... _არ გაბედო და ძმა არ დამიძახო_რრიალით დავიძახე ყველას მზწერა ჩვენსკენ იყო მომართული _ეიეიეი ბიჭებო დაწყნარდიტ

სიცივე ...ჩვენ ისევ შევხვდით (ვამპირული საგა..დაბრუნება) (3)

ეზოში გავედი.კიბეზე მჯდარ ანაბეს მოკკარი ტვალი და მისკენ გავემარტე უნებურად _შეიძლება დავჯდე?_ვკიტხე წყნარად იმის მიუხედავად რომ მასტან საუბარი ძალიან მიჭირდა სულ მარიას მახსენებდა და სიძულვილს აღმიძრავდა თუმცა მისი რა ბრალი იყო...