დროებითი ინტიმი (თავი მეექვსე)

პარკიდან პლედი ამოიღო, ერთი მიწაზე დააფინა, ერთი მე მომცა, მეორე კი თავისთვის დაიტოვა. იქვე პარკიდან სასუსნავები ამოალაგა და მიბიძგა დაჯექიო. იქაურობა მართლაც ულამაზესი იყო, ჩვენ სადღაც უკანონოდ ვიყავით კიდის იქით გადასულები,

სამუდამოდ სიცოცხლეში. (მეექვსე თავი)

-გისმენ ანდრეი. -უთხრა ბოლოს ძალა მოკრებილმა. -ალისია შემაჩერე. ვერ ვხვდები რა მომდის. ალისია, რაღაც უცხოა და სხვა. შემაჩერე ალისია, შენ თუ არ შემაჩერებ მაშინ მე არასოდეს შევჩერდები რადგან მგონი შემიყვარდი.

როცა გიყვარს...(მეექვსე თავი)

ნინი პირდაღებული გვიყურებდა სამივეს ერთად, მალე მოეგო გონს და შეგვატარა. მე ეგრევე საბაზაოში შევედი რო გამოვფხიზლებულიყავი, წყალი შევისხი და გავედი მისაღებში, გოგოები იქ არ დამხდნენ, ელენესთან იყვნენ მეც იქით წავედი. -მამიდას გოგო როგო არისო? ჩემი

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეექვსე

დღეს 30-აგვისტოა, დილიდან მზადებაში ვიყავით. თიკა 1-კვირის ჩამოსული იყო, ის და სალი იყვნენ ჩემი მეჯვარეები. კაბის ჩაცმაში ჩემი გოგოები დამეხმარნენ, დედას არ ეცალა, გადარბენაზე იყო. ლამაზ, დეკოლტე თვლებით მორთულ კაბას გრძელი შლეიფი ამშვენებდა.

არ მოკვდე გთხოვ! იცი, ჩვენ შვილი გვეყოლება (მეექვსე თავი) დასასრული.

-ქეთა მაგ შენს გინეკოლოგს რატომ არ უთხარი 2-დღით ადრე, 25-ში დაენიშნა საკეისრო? მამა-შვილს ერთ დღეს გვექნებოდა დაბ დღე და ერთად ვიბლატავებდით.დამიჯერებთ? ისეთი არეული ვიყავი, სანდროს დაბ დღე აღარც მახსოვდა.

ვნება (მეექვსე ნაწილი)

იქნებ შენს მომავალს წყვეტს,გამოცდილების არ მქონენი ხარივით ჯიუტად არ უნდა მივიწევდეთ მიზნისკენ,ჯერ მათ უნდა ვკითხოთ ვინც უკვე გამოიარა სიჯიუტის წლები.

ზებუნებრივი (თავი მეექვსე)

ნეტავ რა დაემართა.ეს ვთქვი და ურიელი გამოჩნდა.ასეთი სასოწარკვეთილი არასოდეს მინახავს. -მოდიან.ეს თქვა და სახლის წინ ბარიერი აღმართა.

მეექვსე გრძნობა

ხეები მატარებლის ფანჯრებში მიფრინავენ...მთელი სისწრაფით მირბიან არავის და არაფრის ნახვა არ სურთ...ბინები დიდი ხანია გათავდა და ტყე დაიწყო, მწვანე, დაბურული ტყე...ფანჯარაში ჩემს ანარეკლს ვხედავ, მოწითალო თმებს... თავი მინაზე მაქვს მიყრდნობილი და შორს

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეექვსე)

სწრაფად მოვემზადე და უცებ ჩავირბინე კიბეები. გიორგის ჩემოდნები უკვე მანქანაში ჩაეწყო და მელოდა. -არ გშია გვანც? -არა გიო არ მინდა არაფერი. -მართლა არაფერი მინდოდა ძილის გარდა. -კარგი მაშინ გამოვა კლარა და წავიდეთ.

წერეთელი (თავი მეექვსე-მეშვიდე)

რა დავინახე, როცა შევედი? ჯ ო ჯ ო ხ ე თ ი ! იმ წამს ათასჯერ მოვკვდი, და ათასჯერ ძ ა ლ ი თ გამაცოცხლეს. მირჩევნოდა სული ამოეცალათ და ძაღლებისთვის მიეგდოთ საჯიჯდგნას, ვიდრე საყვარელი ადამიანის სხვასთან ყოფნა, ალერსი და მოფერება დამენახა!