უჟმური და დარტყმული (თავი მეოთხე )

ყველგან ეს როგორ უნდა მხვდებოდეს? არა რა რაჯანდაბა უნდა ამას აქ? -ჩავიბურტყუნე ჩემთვის და მომღიმარ ალექსანდრეს მზერა გავუსწორე. - მეგობრებო ! დღეს ჩვენ ვიხილავთ წლის რბოლას , რომელშიდაც პირველობისთვის იბრძოლებენ ახალბედა მრბოლელი ალექსანდრე

მოთამაშე (ნაწილი მეოთხე)

ზუსტად ერთი თვეა მასული ას შემდეგ რაც კესიმ ითამაშა. ზუსტად ერთი თვეა გამუსი მას შემდეგ რაც ჩემი შეცდომები გავაანალიზე. და ზუსტად ერთი თვეა გასული მას შემდეგ რაც მე ის უკანასკნელად ვნახე. მინდა რომ წავიდე, სახლში დავადგე და

ძიძა თავი მეოთხე

-რაღაც ისეთი ამბავია, რაც მარტო ნიკომ და პაოლომ იციან და არავის ეუბნებიან, მაგრამ დამიჯერე დიდხანს ვერ დამალავენ. ორი თვეა ეს ქალი ჩვენთან ჩითავს, მაგრამ ერთხელაც არ დამინახავ ჩემი ძმა თბილად მოქცეოდეს ან რამე მსგავსი,არასოდეს ურეკავს, მოკლედ რაღაც

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა..(თავი მეოთხე).

ცისფერთვალებავ!!!ანქანაში უკან ვიჯექი,წვიმდა. ძალიან მაგრად წვიმდა , თითქოს ცა ტიროდა... თავში ყველაფერი ამერია, ტელეფონზე გაუჩერებლად რეკავდა თორნიკე, ნოდო წავიდა , გავუშვი მიუხედავად იმისა , რომ საშინლად მომექცა, სურვილი მკლავდა მაგრად ჩავკრობოდი

ყვითელი გული (მეოთხე თავი)

- ხომ იცი რომ პირფერობა არ მიყვარს. - შეუღრინა თავის დას, ღმერთო როგორი ავია. - თანაც ნუ მეუბნები რომ ის ადამიანი მომწონდეს ვინც ჩემს ძმასთან წევს. - მის პასუხზე პირი გავაღე და ისტერიკული სიცილი დავიწყე - ოჰ, არა არა მე და შენს ძმას ერთად არ

ქუჩის სამოთხე (მეოთხე თავი)

- გინდა გავიდეთ? შემომთავაზა თამარიმ, მორჩილად თავი დავუქნიე და უკან გავყევი. - კარგად ხარ? - არა, არ ვარ. ვთქვი და ცივი წყალი სახეზე შევისხი. - დამშვიდდი, არაფერია სანერვიულო, უბრალოდ ხალხი ყველაფერზე ჭორაობს. თითქოს დამამშვიდა მისმა სიტყვებმა,

პაემანი ეშმაკთან. (მეოთხე)

ირაკლი ერთადერთი იყო, ვისთანაც თავს მშვიდად ვგრძნობდი. მასთან ჩახუტება ყველაზე მეტად მიყვარდა. ჩემთვის ერთ-ერთი ძვირფასი ადამიანი, რომელიც ჩემს მეხსიერაბაში ყოველთვის ჩემთან ერთად არის. ერთადერთია ვინც ბავშვობიდან შემომრჩა. ჩემი დიდი ოჯახის

ბედნიერების რეცეპტი (მეოთხე თავი)

დაღვრემილი სახით გაჰყურებდა ხეობაში დაკლაკნილ გზაზე მიმავალ ავტომობილს ნიკოლოზი, დედის კალთაში მჯდომ პატარა თორნიკეს თავი გამოეყო ფანჯრიდან, გაკრეჭილი, ბედნიერი სახით უქნევდა ხელს და ნახვამდისო, ხმამაღლა ეძახდა მამაოს. ბავშვის წკრიალა ხალისიანი

ასეც ხდება ხოლმე (მეოთხე თავი)

სულ არ მანტერესებდა აუდიტორიაში მომცინარი ჯგუფელების შეძახილები , რასაც ნოს კომენტარი და ნიას სიცილი, ახლდა თან .. არავისთვის არ მცხელოდა, მხოლოდ გაქცევა მინდოდა, რომ თავი დამეღწია ამ უაზრო სიტუაციიდან , მაგრამ არსებობს უდიდესი პრობლემა

დილამშვიდობისა პრინცესა!!! (თავი მეოთხე)

ვთქვი ბუზღუნით ტაქსი გავაჩერე და წავედი.... დემეტრე. ლოლა ვთქვი იმ იმედით რომ დარჩებოდა და მოისმენდა ჩემს ახსნა განმარტებას მაგრამ არც კი შემოუხედავს ისე დაჯდა ტაქსიში და წავიდა...