ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მერვე

მე? მე რამინდა აქ? უკვე მეორეჯერ გიმეორებ რომ შენ მე მეკუთვნი. მარიანა, რას აკეთებ? ყველას წინაშე იმ სირ ვაჩეს კოცნი და შემდეგ მეკითხები მე აქ რამინდა?-მითხრა და ჩემსკენ დაიძრა-გითხარი და გიმეორებ რომ უკვე ჩემი ხარ, ვერავინ წამართმევს შენ თავს,

რიტა (თავი მერვე)

ისე ეს ხაზი ამოსაშლელი გქონდა,ქალს ასე ვინ თხოვს ხელს ნოე? - ჩუმად მეჩურჩულება,ყუთს ხსნის და პატარა ფურცელზე დაწერილ 'ქმრად გამომყვები' - ს ვუშტერებ თვალს,დებილივით ხან მას და ხან ყუთს დავყურებ,

ერთხელ(თავი მერვე)

ხანდახან გვეჩვენება თითქოს უფსკრულის პირას ვდაგავართ. გადაწყვეტილება ჩვენზეა. თუ მივბრუნდებით და ზურგს შევაქცევთ, მაშინ უკვე გავლილი გზის მეორედ გავლა მოგვიწევს. ერთფეროვნება და ხალხით სავსე მარტოობა. მაგრამ თუ ჩავხტებით, მაშინ შესაძლოა ფსკერზე

მარიონეტი (მერვე თავი)

წითელი ფერის ავტომობილმა სწრაფი სიჩქარით გადაკვეთა გაგარინი და სააკაძის მოედნისკენ აიღო გეზი. - ნეტა გიორგი სააკაძე ჩვენზე რას იფიქრებდა? - ირონიულად გაეცინა დათუნას. - ერთი მაგის მოღალატე... - უწმაწურად შეიგინა ლავანჩომ. - ისე, ღალატი ზოგჯერ

მოთამაშე (ნაწილი მერვე)

საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს. ანას ოთახში ვარ და ყველას ძინავს. ფანჯრიდან ვიხედები, ჯერ არც კი გათენებულა, მაგრამ ძილს ვერ შევიბრუნებ. საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს. ანას ოთახში ვარ და ყველას ძინავს. ფანჯრიდან ვიხედები, ჯერ არც კი გათენებულა,

აქ სიტყვები ზედმეტია (მერვე თავი)

ძლივსძლიობით წამოვწიე საკუთარი თავი საწოლიდან და დარეტიანებულმა სააბაზანოსკენ ავიღე გეზი. ფაქტობრივად თვალდახუჭულმა შევაღე კარი და თვალების გახელა უკვე მოშვებულმა წყალმა მაიძულა. ნელა მიმოვიხედე და ზურგშექცევით მდგარი დედიშობილა ალექსანდრე დავინახე.

CRUEL მერვე თავი +18 ( BDSM / WORLD / LGBT )

-ლუი ცუდი არაა, უბრალოდ ზედმეტად ზრუნავს ჩემზე. დამპირდა რომ აუცილებლად დამაბრუნდებდა სახლში, ის კი ყოველთვის ასრულებს დაპირებებს. - ჰარი, უთხარი რომ არ წამიყვანოს... არ მინდა წასვლა.  ჰარი არაფერს პასუხობს, ორივე მათგანმა იცის რომ მათი გადასაწყვეტი

მივედი, ვნახე, შევიყვარე (თავი მერვე)

სრულიად მარტო დარჩა. მკაცრად გადაწყვიტა, რომ ხვალვე თბილისში დაბრუნდებოდა. დიდ ხანს იჯდა სანაპიროზე და ფიქრობდა ყველაფერზე, წვიმას ერთიანად ჩამოერეცხა მთელი ცა. სულ სველი ლანა კი საერთოდ არ ფიქრობდა სახლში წასვლაზე. საათი უკვე დილის ოთხს უჩვენებდა.

ტკბილი წვიმა (მერვე თავი)

ნოე სახლში გამთენიისას დაბრუნდა.უძილობისგან თვალები ეწვოდა.მანქანის კარი ჩაკეტა და სადარბაზოში შევიდა.ლიფტიდან გამოვიდა თუ არა უძილობა მაშინვე დაავიწყდა,მისი სახლის კარი ნახევრად ღია იყო.სახლში შევიდა. –კატო.სად ხარ? პასუხი არავინ გასცა.

უჟმური და დარტყმული ( თავი მერვე )

ისევ ჭექა - ქუხილმა გამაღვიძა. ფანჯრისკენ გავიხედე ჯერ კიდევ ბნელოდა. ტეტააა! რა გავაკეთო ახლა მე ? ... და ისევ დაიგრუხუნა , ალექსანდრეს უფრო მივეკარი. - ალექსანდრე - მუდარასავით გაისმა ჩემი ხმა . - გაიღვიძე რა გთხოვ . - და ისევ მეხის გავარდნა,