მე და წილოსანი (სრულად)

_მუსიკა დამთავრდა (სწრვულად გავუღიმე)_როდის იყო ტასო სხვის დაკრულზე რომ ვცეკვავდი?! (ეშმაკურად ჩაეცინა მას და ცეკვა განაგრძო)_არვიცი.უბრალოდ ეხლა უხერხულია,საუბარი არმაქვს იმაზე რომ ჩემებიც აქარიან და მგონი მოსაწონი არარის ხო ყველას წინაშე შენს ყოფილ

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-3)

მესამე თავი-"შვიდი რიცხვის საღამო" საღამოს სახლის აივანზე ვიჯექი და მომხდარის გაანალიზებას ვცდილობდი როდესაც ვიგრძენი გამჭოლი მზერა, ცხელი შოკოლადით სავსე ფინჯანი იქვე, მაგიდაზე დავდევი. ნელა შევტრიალდი და ნაცნობ თვალებს წავაწყდი, რომლებიც ახალი

მე და წილოსანი ( დასასრული)

უსასრულობაში ყოფნა იმაზე მეტად გამიგრძელდა ვიდრე სხვებს ეგონათ,თვალების გახელისთანავე კაშკაშა შუქმა გუგები ამიწვა და მეც იძულებული გავხდი მოჭუტულ მდგომარეობას დავჯერებოდი.თვალებდასებული ნინას დანახვა,ჩემთვის სიურპრიზს არ წარმოადგენდა და შემორჩენილი

შენ ხარ მე

შენ, მეგობარო შენ. სხვას არავის, შენ გელაპარაკები, ჰოდა, ვალდებული ხარ მალევე დამიმეგობრდე და მომისმინო. მომისმინო რა, გამიგო. მოდი ყველაფერი დავიკიდოთ და წავიდეთ. ჰო რა, აი ასე, უბრალოდ წავიდეთ. პრობლემა ჩემშია, ანუ შენში. არ ვიცი სადაა ჩემი სახლი.

მე რატომღაც მგონია,რომ ისევ მოხვალ

მე შენ მიყვარხარ!ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე.ურთიერთობას ვეღარ ვახერხებ ვერც სულიერთან და ვერც უსულოსთან.ისინი მე გამირბიან.თითქოს დაიცალა მთელი სამყარო და დავბორიალობ უსახო სიცარიელეში.დილით რომ ვიღვიძებ,საშინელი სევდა მომყვება

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი 《თავი მე-2》

სიყვარულზე ძალიან ბევრი სასიამოვნო სიტყვა მსმენია. ამ ყველაფერს სიცილ-ხარხარით ვუსმენდი, სანამ ეს უდიდესი გრძნობა არ მეწვია. ის ერთადერთი და განუმეორებელი უეცრად შემოიჭრა ჩემს ჩვეულებრივ ცხოვრებაში და გახადა არაჩვეულებრივი. არც ცისფერთვალება იყო,

მე და შენ... მთვარის შუქზე...

ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც...ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც... ტანსაცმელები საწოლზე დავყარე და კარადასთან მივედი... გამოღება და

მე დავარქვი სიყვარულს სიყვარული!

ჩემი სისხლის შხეფები ცაზე დარჩება. და სანამ ღამე სიბნელეს აცნობიერებს, მე აღარაფრის მეშინია, რადგან ჩვენ მოვუშვით წვიმა მოწმენდილი ციდან, რადგან ჩვენ გადავტეხეთ სინათლე ხერხემალში, რადგან ჩვენ ამოვიყვანეთ ცისარტყელა ღამით,

მე შეშლილების ენაზე ვლოცულობ.

საშინელებაა, როცა ის ვინც გიყვარს, გიყვება მასზე ვინც უყვარს, თითქოს ართმევდეს შენს თავს ვიღაცა, შენს გარეშე და დაუკითხავად, მაგრამ რატომ არ ეჭვიანობენ ღმერთზე, ღამეზე,

მე შენი სული შემიყვარდა სხეულზე მეტად...

მე ეგ თვალები შემიყვარდა ღამეზე უფრო, შენს თმას ფერება შეუყვარდა, ნიავზე მეტად, მე ჩემს სხეულში შეგინახე თბილად და მყუდროდ, შენ კი ძარღვებში, სისხლისათვის სავალ გზას კეტავ.