მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ

საკუთარი მე

ადამიანებთან ურთიერთობა ხომ მხოლოდ იმიტომ მიყვარს, რომ არ ვიცი, როგორები არიან ? არ ვიცი, რას მალავენ. და ხომ ყოველთვის მახინჯი სულის ადამიანებთან მინდა ყოფნა, რატომ ? იქნებ მეც მახინჯი სულის ვარ

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.

მე და კორონა

ერთი სოფლელი ადამიანი ვიყავი აქამდე, არც კორონა არსებობდა და არც ამდენი სადარდებელი მქონდა, როგორც ახლა. ვცხოვრობდი ერთ პატარა სოფელში დედასთან, მამასთან და ჩემს ძმასთან ერთად, სკოლაში ერთად დავდიოდით მეგობრები და მეზობლები,

მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას

_მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას, შენ ცდილობ სულაც არ დამინდო_ ამ დილას ნისლები უხდება, ეს სევდაც უხდებათ ამინდებს

მე შენ და ცხოვრება (თავი 17)

კომპიუტერიდან ავდექი, მეორე კარი შევაღე,ჩემი ტყავის ტანსაცმელი ჩავიცვი,თავზე ჩაფხუტი ჩამოვიცვი, მოტიციკლი დავქოქე და წავედი იმ მისამართზე ,რომელიც მათეუსმა მომწერა.მცხეთაში იყო უზარმაზარი, სამ სართულიანი სახლი.სიგნალიზაცია გამოვრთე და სახლში

მე შენ და ცხოვრება (თავი 16)

ჩემო სიყვარულო,ჩემო ცხოვრების აზრო,როგორ დამეტანჯე ჩემო ანგელოზო,რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ,რომ იცოდე რა ჯოჯოხეთი იყო შენს გარეშე ჩემი ცხოვრება,ალბათ არ შემიძულებდი.

მე შენს თვალებში

მე შენს თვალებში, სულთქმავ ჩემო, დავანთებ სანთელს, და შენს ღიმილში სამადლობელ აღვავლენ ლოცვას, ჩემო მზისფერო ქალავ, ჩემს სულს რომ აფენ ნათელს, საღვთო ბილიკზე მომაბრუნე, შემომხვდი როცა..

მე და შენ

მე ქალაქში ტროტუარებს მივსდევ შენ სოფელში ბილიკებზე ხარობ. მე ჰაერი ჭუჭყიანი მჭირდეს შენ შემწვარი სიმინდების ტარო