კვლავ სიცოცხლე მინდა (სრულად)

ბურუსია, გარშემო ისეთი სიბნელე და სიცივეა ვკანკალებ. რაღაც ხმა წინ წასვლას მაძალებს, თუმცა მეც ძალიან მინდა გავიგო რა ხდება იქ. მარადიულ სიჩუმეს მხოლოდ ფოთლების მტვრევის ხმა არღვევს რომელსაც ფეხს მე ვაბიჯებ, სადღაც შორიდან მხიარული კისკისი მესმის,

კვლავ სიცოცხლე მინდა (დასასრული)

ვხვდები რომ დიდი ხანი ვიყავი გათიშული რადგან პატარა ფანჯრიდან ვარსკვავებს ვხედავ. არ ვიცი რა მჭირს... საკუთარ თავს ვეკითხები ხოლმე, მართლა გიჟი ვარ? გავიგე მდინარიდან როგორც ამომიყვანა ბეკამ, პალატაში ნინას უყვებოდა ელენა ალბათ ეგონათ მეძინა.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 11)

გარშემო აყვავილებული ხეების საამური სურნელია გამეფებული, გზა ძნელი გასავლელი არარის თუმცა ახალ გაღვიძებულს სიარული მიჭირს, ნელ-ნელა წლის ხმას უფრო გასარკვევად ისმის, ბოლოს კი როდესაც მგონია მდინარის პირას მივადეგით ხიდზე ამოვყავით თავი. ერთი კვირაა

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 10)

ვაანალიზებ ყველაფერს. ბეკას სხეულის სიმხურვალეს და გულისცემას ვგრძნობ, მის ყოველ მოძრაობას მგონია რომ მის სხეულში ვარ, აუღწერელი გრძნობააა ეს ყველაფერი. თავს ვწევ და ვკოცნი, მგონია ვითომ და პირველად ვკოცნიდეო ისევ ჟრუანტელი მივლის ტანში, მის რბილ

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 9)

სააათ ნახევარი დიდი დრო იყო ამიტომ მშობლებს ვუთხარი არ დამელოდოთ მე სასეურნოდ მივდივარ თქო და მანქანაში ჩავჯექი, ოცი წუთი უაზროდ ვიარე შემდეგ კი გადავწყვიტე მასთან მივსულიყავი. მკვდრებს მათ საფლავებს შორის მივიკვლევ გზას, ღამით ამ დროს აქ არასდროს

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 8)

ორი საათის შემდეგ გოგონები ოთახში ამყავს და ჩემს ლოგინზე სამივეს ერთად ვაწვენ,სამივე გათიშული მვრალია. ქვევით ჩავდივარ ყველაფერს ვალაგებ და დედას შეტყობინებას ვკითხულობ "დღეს ჩვენს ბინაში ვრჩევით, ხელს არ შეგიშლით, გკოცნით" მეღიმება და გარეთ

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 7)

ჩემს ცხოვრებაში პირველად მყავს მეგობარი რომელიც დასავით შემიყვარდა. გთხოვ თუ გგონია რომ ვერ გაგიგებ შენი ორიენტაციის გამო. სრულებით არ მაინტერესებს გოგოები მოგწონს, ბიჭები თუ ორივე ერთად. შენ ჩემთვის კვლავ ის ელენა ხარ რომელიც საოცრად მიყვარს -

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 6)

- ვიცი, მაგრამ უნდა ვთქვა ბეკა, მე და ბეკა უკვე დიდი ხანია შეყვვარებულები ვართ. რა გითხრათ? ამის შემდეგ ისეთი ქაოსი დატრიალდა ვერც კი წარმოიდგენთ აცრემლიანებული ელენი ჩემს მშობოენდ დაემშვიდობა მადლობა გდაგვიხადა და თითქმის სახლში გაიქცა ბატონი

დავემსგავსო მინდა მწერალს

წერა მინდა, ღამეს ვწელავ, წავედი და დავიკარგე. ვისაც უნდა დამეწევა, ან იპოვის ჩემზე "კარგებს"...

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 5)

დედამ არ უნდა გაიგოს დღეს რაც მოხდა, კოშმარი რომ დამესიზმრა იმდენად ინერვიულეს მთელი ღამე არ ეძინათ, ეს რომ გაეგოთ ეხლავე წამოვიოდნენ და ეს საერთოდ არ მინდოდა, ქარველიშვილები ისეთი თბილები და სწუმარმოყვარეები იქვნენ არანაირ დისკომფორტს არ ვგრძნობდი,