მისი სამყარო (თავი 5)

ერთ დღესაც, უფრო სწორად ღამეს ალეკომ დიდი ხანია პირდებოდა, აასრულა, როცა ღამის სამ საათზე დუდანა გააღვიძა და ველოსიპედებით დაადგა თავზე, ადექი თუ გინდა ჩემებური თბილისის გაცნობაო და ლეუშას ნათქვამმა ბავშვს ნუ გამიგიჟებო ორივეს სიცილი მოჰყვა, ასე

მისი სამყარო. თავი 4

მოგონებებს შეუძლიათ გახადონ ბალიშები მოუხერხებლები და ღამეები უსასრულოები... მოგონებებისავით არაფერს შეუძლია თავი მოაბეზროს ადამიანს, განსაკუთრების ღამის სიჩუმეში, როცა თითოეულ მათგანს კრივის რინგზე ხვდები როგორც მოწინააღმდგეებს და მოწინააღმდეგეების

მისი სამყარო. თავი 3

დუდიკას ორ–სამ საათიანი საქმე უფრო დიდ ხნიანი აღმოჩნდა ისეთი კაპრიზული დამკვეთი შეხვდა, თვითონაც არ იცოდა რა უნდოდა და შეთავაზებული დიზაინის არც ერთი ვარიანტი არ მოსწონდა, ასეთ დამკვეთებს საშინლად ვერ იტანს დუდანა, სულ იმას იძახის: შენი თუ არ იცი

მისი სამყარო. თავი 2

დაკვირვებული ხართ, როგორ ახასიათებენ ხოლმე პიროვნებებს? იწყებენ ძალიან შორიდან და ძალიან გაცვეთილი ფრაზით (თუ ეს მის ოჯახს შეესაბამება რა თქმა უნდა), ქალაქში ერთ–ერთი გამოჩენილი ოჯახი იყოო... ზუსტად ასე ამბობდნენ ალეკოს ოჯახზეც, რადგან ბაბუამისი

მისი სამყარო. თავი 1

თითოეული ჩვენგანის ცხოვებაში უამრავი საიდუმლოა, საიდუმლო ცოტა უხეშად ხვდება სმენას, მოდით დავარქვათ მათ ამბები... ამბები, რომლებიც ჩვენზე არავინ იცის და არც სურვილი გვაქვს, რომ იცოდნენ... ეს საიდუმლო ამბები შენს შესახებ, წლების მატების პროპორციულად

მისი წილი სიცოცხლე (სრულად)

მეგობრობა და სიყვარული-ჩემი აზრთ ეს ყველაზე წმინდა და წრფელი გრძნობებია. ამ ისტორიაში გაიგებთ თუ რა შეუძლია მეგობრობას და საერთოდ სიყვარულს...ეს ამბავი, თუ შეიძლება ამბავი დავარქვათ, წლების წინ მოხდა. მას მერე უამრავმა წყალმა ჩაიარა, მაგრამ

გარყვნილი გოგო და მისი ბიჭი 2 თავი

შუადღის სამი საათისთვის სანდრომ გაიღვიძა. ჩაიცვა და სოფის სამსახურში წავიდა. მას ძალიან უნდოდა კიდევ უამრავი ღამე სოფისთნ თუმცა იცოდა რომ ეს მარტივი არ იქნებოდა. -უკაცრავად, ქალბატონი სოფი წერეთელი სად უნდა ვნახო,- კითხა ოფისში შესულმა სანდრომ

გარყვნილი გოგო და მისი ბიჭი 1 თავი

გათენდა მშვენიერი დღე სოფის კიდევ ერთ მორიგ ბიჭთან ერთად. -ჰეი, შენ, გაიღვიძე მაგვიანდება!- აღვიძებდა სოფი უცნობს და თან ტანსაცმელს იცვამდა. უცნობმა ცალი თვალი გაახილა და ლოგინიდან ნელა წამოიზლაზნა. -ჰეი გოგო, მე სახელი მაქვს, სანდრო.- და