იმ საღამოს წვიმდა (თავი 4)

თვალდახუჭული მივყრდნობოდი სავარძლის თავს.უკან მოვიტოვე ლონდონი,ქალაქი რომელმაც ერთი ნახვით შემაყვარა თავი.უკან დავტოვე საუკეთესო დღეები.და მოსე...ახლაც თვალწინ მიდგას მისი სისხლისფერი ტუჩები,ენითაღუწერელი სიამოვნება რომ მომანიჭეს.მალე თბილისში

მარადიული გრძნობა

ნინა ბეჯითი მოსწავლე იყო სკოლაში, ყველაფერს აკეთებდა მისი მომავლისთვის, მას ყავდა ისთვის საყვარელი ადამნიანი რომელიც დაიღუპა, მისი სიკვდილის მერე კი ყველასთან ცდილობს ურთიერთობა არ დაიწყოს, რადგან

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 27)

- დემე... ჩუმად აღმოხდა ბაგეებიდან მისი სახელი,კაცმა კი მისი ხელის ზურგს მიაწება ტუჩები აცრემლებული თვალებით.- სად ვარ.. რა ხდება..ტასო პანიკამ მოიცვა,თვალების ცეცება დაიწყო აქეთ-იქით,მაგრამ ჯერ

ჩვენ ერთმანეთი დაგვებედა [სრულად]

ხო,ყველაფერი იგივე იყო. თითქოს,წარსულში დავბრუნდი. მივხვდი,რომ ჩემ გვერდით იყო. ვიგრძენი მისი მოახლოება. გამეღიმა,გამრამ ამ ღიმილში ტკივილი უფრო იკვეთებოდა,ვიდრე ბედნიერება

ღარიბი ბიჭი (თავი 1)

-მე მაგდა მქვია, არაუშავს მე გაგაცნობ.სკოლის მერე არ გინდა გავისეირნოტ ყველაფერ მოგიყვებოდი სკოლის შესახებ!-რავი ვნახოთ?!-კაი წავედი ზარი მალე დაირეკება კლასში მალე უნდა მივიდე შენც გირჩევ

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი III თავი (ნაწილი II)

-ამის დედაც!- გამოცრა კბილებში ლუკამ , ქალს უხეშად კრა ხელი, მუცელზე დააწვინა, მისი ლამაზად მომრგვალებული უკანალი ხელებში მოიქცია და ამგვარ პოზიციაში განაგრძო ბიძგების კეთება

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთოთხმეტე)

თბილისამდე ხმა არ ამომიღია.განსხვავებული კადრები ცვლიდნენ ერთმანეთს. თათიასთან გატარებულმა სამმა წელმა და მასთან დაშორების შემდეგ განვლილმა დრომ თვალწინ ჩამიარა. თითქოს, მისი

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეხუთე თავი (37) დასასრული

ცივი სიჩუმე იყო ირგვლივ გამეფებული.ამჯერად მარტო იყო ამ ადგილას,სადაც ნიასთან ერთად ხშირად მოდიოდა ხოლმე.თვალები დახუჭა და ცრემლები ჩამოუგორდა სახეზე. გონებაში ისევ ნიას ხმა ესმოდა,

ჯაშუში (თავი 13)

დასჯილიაო ,მაინც ნერვიიულობდა და ერთ ადილას ვერ ჩერდებოდა. ყოველ ღამით მის ფანჯრის წინ ჯდებოდა, იმ იმედით, რომ დაინახავდა თუმცა უშედეგოდ. საღამოს ათ საათზე დაჯდებოდა და დილის რვის ნახევრამდე იქ იყო, თვალს ერთხელაც არ დახუჭავდა, ძილი არც კი ეკარებოდა,

მისი თვალები სამყაროს ანათებს 2 (დასასრული)

ბიჭმა სახელად ჩემი ბედნიერების ამპულა მთლიანად დაიკავა ჩემი ცხოვრება. არ შემეძლო მის გარეშე არცერთი ნაბიჯის გადადგმა , მე მას ვენდობოდი მეტად , ვიდრე ჩემ თავს, შეიძელება ითქვას , რომ საკუთარი პიროვნება დავკარგე , რადგან ფაქტი იყო , ნიკას წყალობით