ისევ შემიყვარე... თავი (18) ნაწილი (2)

-ხო ვიცი,მაგრამ ახლაც მე ვუყვარვარ-ისევ სიცილით გვიპასუხა მე და სალომემ ერთმანეთს გადავხედეთ,ახლა ამას სახეს ავახევო,მაგრამ ვანიშნე გაჩერებულიყო,ან რა აზრი ჰქონდა მასთან რამის გარჩევას? ისედაც ყველამ კარგად ვიცოდით როგორ ეტრფოდა გიგა ელენს. ხმა არ

ჩხუბით დაწყებული სიყვარული (პირველი ნაწილი)

ნია– ალო დედა– ნიაკო დე მე ვარ.სად ხარ? ჩახვედი ბათუმში? როგორი ამინდია? ნია– კარგად ვარ.კი ჩავედი და წვიმს.საშინელ ხასიათზე ვარ.მერე დაგირეკავ... დედა– კარგი დე კარგად. ნიამ მობილური გამორთო...

ისევ შემიყვარე... თავი (17) ნაწილი (2)

დედას დავემშვიდობე და ავდექი,ყველას ეძინა,არც ბუხარი ენთო,ისე ციოდა წამეყინა ფეხები.აკანკალებული ავედი დაბლა,ბუხრის დანთების აზრზე არ ვიყავი,ან საიდან მეცოდინებოდა.ბიჭებს პირველ სართულზე ეძინათ,ფეხაკრეფით შევედი მათ ოთახში და დანელიას დავეჯაჯგურე

ისევ შემიყვარე... თავი (16) ნაწილი (2)

როგორც აღმოჩნდა ძილი არც არავის უნდოდა,რაღაცნაირად გაბრუებული და გამოშტერებული ვიყავი,არც არაფრის ხალისი მქონდა,თითქოს ისევ მეძინებოდა,ბედნიერება სვერ ვგრძნობდი,ზოგადად ადამიანი როცა იღლება ბრძოლით,თუნდაც მიაღწიოს საურველ შედეგს ის უკვე აღარაფრად

ისევ შემიყვარე... თავი (15) ნაწილი (2)

მთელი ღამე გვერდი-გვერდ მჯდომებმა გავატარეთ,ვიხსენებდით ძველ დროს და ორივეს გულიანად გვეცინებოდა,წყენას ვერ ვივიწყებდი,გულში მაინც ხინჯად მრჩებოდა წარსული,თუმცა როცა მას რომ ვუყურებდი მაინც ვგრძნობდი იმ დიდ სიყვარულს,რომელიც მის მიმართ მქონდა.რაც არ

ისევ შემიყვარე... თავი (14) ნაწილი (2)

ზურგზე მომიგდო და ოთახში ამიყვანა,საწოლზე წამომაწვინა,პლედი გადამაფარა და იქვე მდგარ ხის სკამზე ჩამოჯდა,მიუხედავად იმისა რომ მთვრალი ვიყავი,მაინც შემეძლო საღად აზროვნება და საერთოდაც არ ვნანობდი იმას რაც მას ვუთხარი,არ ვაპატიებ,არ ვაპატიებ,არ

უსასრულობა დროში [ნაწილი 2, დასასრული]

– იცი გუშინ რა მითხრა ელენემ, როცა ვუთხარით რომ შენთან გადმოვდიოდით საცხოვრებლად? – რა? – მან თქვა, რომ მსოფლიოში საუკეთესო მამა ეყოლება! – ღიმილით ჩავუკარი თვალი, მისკენ გადავიხარე და საგრძნობლად დაბნეულს ბაგეებზე ვაკოცე.

ისევ შემიყვარე... თავი (13) ნაწილი (2)

ნინოს არ მოეწონა ეს აზრი,ხომ იცი მამაშენს არ მოსწონს ღამე სადმე რომ რჩებიო,თანაც ძალიან მოუხშირე სიარულსო,მოკლედ ახლა მამაჩემი უნდა 'დამეკერა' , რომ მცხეთაში გავეშვი,თუმცა ეჭვი მეპარებოდა.საღამოს მოვიდა გიაც,ახლა დრო უნდა შემერჩია როდის

ისევ შემიყვარე... თავი (12) ნაწილი (2)

ბოლოს ყველას გაგვეცინა,მივულოცეთ და ბედნიერება ვუსურვეთ მეგობარს.ქორწილი 1 კვირაში იყო,ახლა იმაზე უნდ ამეფიქრა რას ჩავიცვამდი,ჩემს მკერავთან წავედი, დამპირდა 1 კვირაში მოგისწრებ აუცილებლადო.სადა კაბა მინდოდა,ზოგადად არ მიყვარდა ზედმეტად გადაპრანჭული

ისევ შემიყვარე... თავი (11) ნაწილი (2)

ვიცოდი,რომ საშინლად მოვიქეცი,არც ამ უაზრო გეგმას უნდ ადავთანხმებოდი,თუმცა ალეკო არც არაფერ აეთებდა იმისთვის,რომ ჩემთვის დაემტკიცებინა თავისი სიყვარული,სიტყვებით კი ამას ნამდვილად ვერ მოახერხებდა,სისულელე იყო საერთოდ ყველაფერი,მალე თავი გამისკდებოდა