ისევ შემიყვარე... თავი (6) ნაწილი (2)

დილით ბარგი და ნივთები ჩავალაგეთ და თბილისისკენ დავიძარით,დანელია ჩემს გვერდით იჯდა და ხმას არ იღებდა,ან რაღა უნდა ეთქვა,მგონი ამჯერად მართლა დავაჯერე რომ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობდი,სამაგიეროს არ ვუხდიდი უბრალოდ ჩემი თავმოყვარეობა არ მაძლევდა ამის

მგონი შემიყვარდა!!! (ნაწილი პირველი) თავი 2

-წეროები -მიფრინავენ მარიამი გულში იცინოდა თან გული საშინლად უცემდა.რათქმაუნდა სასაცილო იყო,მაგრამ როდესაც დრო გავიდა მარის ამაზე აღარ ეცინებოდა.უბრალოდ ამის გახსენებაზე ტუცის კუთხეში ღიმილი წაჰკრავდა ხოლმე.

ისევ შემიყვარე... თავი (5) ნაწილი (2)

ნასვამი დანელია ხომ პიკი იყო,გამომხედა და მიღიმოდა,ვიცოდი ეს კარგის მომასწავებელი არ იყო და არც მისი გაღიზიანება ღირდა,საზიზღრი სიმთვრალე ჰქონდა,მითუმეტეს თუ რამეზე უარს ეტყოდი თავის კონტროლს კარგავდა,თუმცა ეს ფეხებზე მეკიდა,ჩემთვის მშვიდად,ჩუმად

ისევ შემიყვარე... თავი (4) ნაწილი (2)

თავი დავუქნიე,ხო აბა რა მეთქი,ძან გედარდება ეგ შენთქო,თუმცა მხოლოდ გულში გავიფიქრე და გავუღიმე საპასუხოდ.ყველა გაოცებული დარჩა ჩემი ასეთი ჰუმანური და მშვიდი ქცევით,ზოგს გაუხარდა ზოგი კი დაეჭვებული მიყურებდა,ნუ გიგას და ლადოს გაუხარდათ,გოგონებმა კი

~სხვისი ნაწილი~ “3“

-აბა რატომ ტირი -არ ვიცი-ამოვილუღლუღე და ძლიერად მივეკარი -იმის თუ გეშინია,რომ სამსახურს დაკარგავ ცდები-ხელი დამისვა თმაზე -არა,მაგის არ მეშინია -აბა რისი გეშინია? -არაფრის,არაფრის,ძალიან გთხოვ ამდენ კითხვებს ნუ მისვამ -რა მოხდა გუშინ? -გაზი დამრჩა

ვნება აშლილნი მეორე ნაწილი სრულად

*ბექა, მეგის ვერ ვპოულობ, სიჭინავაც დაეძებს, არ იცი სადაა?-ანარვულებული ხმა ქონდა სალოს, მეგის გარკვევით ესმოდა მისი ხმა. *ჩემთანაა სალო-ორივენ იგრძნო როგორ ზრუნავდა მეგობარზე, როგორი ძვირფასი იყო მისთვის მეგი- ბებოსთან ვართ და მალე დავბრუნდებით,

ისევ შემიყვარე... თავი (3) ნაწილი (2)

არასოდეს არავის გამწარება არ მიცდია,არასოდეს გაივლია გულში ადამიანზე შურისძიება,ნინო ყოველთვის მასწავლიდა სამაგიეროს გადახდა სიმშვიდეს არასოდეს მოგიტანსო,მეც ყოველთვის ამ პრინციპით ვცხოვრობდი.თქვენ არ იცით რა რთული იყო მის გვერდით ჯდომა და მისი

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -4-

ნამდვილი,წრფელი სიყვარული ყველა ბარიერს გადალახავს-ო ამნობენ,თუმცა კი ვერაფრით ვაგებინებ გონებას ზემოთხსენებულს.გულს ისევ მღრნის ცოდვა,ცოდვა რომელიც მახრჩობს და სულიერად მაჩანაკებს...

მგონი შემიყვარდა!!! (ნაწილი პირველი)

ერთ პატარა ქალაქში ცხოვრობდა გოგონა,რომელმაც თხუთმეტი წელიწადი ქალაქში გაატარა.სოფელში ზაფხულობით ბებიასთან ერთი თვით ჩადიოდა ხოლმე.მარიამი ძალიან ლამაზი,მეგობრული,ხალისიანი და კეთილი გოგონა იყო.მას ბევრი მეგობრები ყავდა,გართობის მეტი არაფერი იცოდა

~სხვისი ნაწილი~ “2“

დილით თავი სუსტად ვიგრძენი,ვიფიქრე სამსახურს გავაცდენ,კაჭკაჭა მაინც არაფერს მეტყვის,კარგი კაცია მეთქი,მაგრამ ,რომ დამირეკა და ამბავი მამცნო შურდულივით წამოვხტი და კარადას ვეცი.