მიყვარხარ მთელი ცხოვრება ნაწილი 1

ცხოვრებაში ყოველთვის ისე არ გვიმართლებს, როგორც ჩვენ გვინდა.ტანჯვისთვის ვიბადებით და ათასში ერთს თუ გაუმართლებს და ბედნიერების სხივს იგრძნობს..მიუხედავად ყველაფრისა, არ არსებობს გადაულახავი დაბრკოლებები და პრობლემები,მითუმეტს

ალისა: მოგზაურობა შავ-ბნელ წარსულში (ნაწილი 1)

ახალგაზრდა ალისას რომელსაც დედამ სახელი საყვარელი წიგნის პატივსაცემად დაარქვა შეიძლება ითქვას საერთო არაფერი ჰქონდა თავის სეხნიასთან. იგი საყვარელი,ლამაზი, ჭკვიანი და მეოცნებე გოგონა იყო. ყოველ ღამით ესიზმრებოდა , რომ ქუჩის კუთხეში მშვენიერ პრინცს

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 4]

– მართლა? – საყვარლად დაუსვა შეკითხვა. ოჰ, ნეტავ იცოდეთ, როგორ უნდოდა ცრემლები გადმოეშვა თვალებიდან, მაგრამ მიხვდა რომ მისი ამ ქმედებით მარტივად ,,გაიშიფრებოდა,’’ თუმცა უკვე ყველაფერი იცოდა ნოემ. – მართლა. – მისკენ დაიხარა და ოდნავ შეახო ტუჩები

ანდრეა (1 ნაწილი)

დღითიდღე ვხვდებოდი რომ ყველაფერი დამთავრდა, არავის დავაჩაგრინებდი თავს, მე უფრო ძლიერი უნდა ვიყო ვიდრე ვიყავი ეს ციხეა და აქ სხვანაირი ცხოვრებაა. ვუმეორებდი საკუთარ თავს რომ ამას შევძლებდი გავუძლებდი ხალხს ამ გარემოს

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 3]

– დარწმუნებულები იყავით გოგონებო, რომ არასდროს არ მოგიწევთ იდენტურ არჩევანზე ფიქრი, მითუმეტეს ამ არჩევნის განხორციელება. – დინჯად თქვა ნოემ, რომელიც უეცრად დაადგათ გოგონებს თავზე. – უკაცრავად, შემთხვევით მოვისმინე ბოლო სიტყვები. – დაამატა

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 2]

შიშისგან, ვერც უკან წავიდა და ვერც – წინ. ერთ ადგილას გახევდა. პირზე ხელი აიფარა და ლამის ატირდა. შიშისგან აცახცახებულმა მკლავებზე შემოიჭდო ხელები და კარებს გაუსწორა თვალი. ბედნიერმა და ძალზედ დამშვიდებულმა ამოისუნთქა, როცა გაღებულ კარებში ჯარის

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 1]

შობლებთან ხშირად დადიოდა ხოლმე, შესანიშნავი და ძალზედ თბილი ხალხია. ისევე გიჟდებიან გოგონაზე, როგორც თამარას მშობლები აფანატებენ ლეოზე. ხან ყავას მიირთმევდნენ, ხან რუსოს მომზადებულ უგემრიელეს ღვეზელებს, ხან რას და ხან–რას. სალაპარაკო თემა არასდროს

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი